BEYLERBEYİ HAZERANİ

'ÖLÜM GETİREN SESİM'

Onun yüzüne değiyordu bu ışık .Bu hiç adaletli değil ki !Ben ona bakmaktan kaçıyorum neden tek ışık onun yüzüne değiyor ki?

Gözlerim onun yüzüne değen ay ışığına sığınmış korkmamak için varlığını siper ediniyorum.Ama içimde bir feryat ben oturup uzun uzun ağlamak istiyorum.

Karanlık bir çığlığı dudaklarımın ardında tutuyor ben ellerimle önünü kesiyorum..Belli ki çok yorgun üstünü değiştirmeden uzandı . Ayakkabılarını bile çıkarmadı..

Üstünü örtmüyor oysa uyuyan insan için  mevsim hep kıştır.Yani ben üşüyorum oda üşüyordur.

Uyudugundan emin olsam üstünü örtmek için kalkarım ama şuan çok korkuyorum.O burda olmasa bu karanlık beni yutardı, biliyorum.

Ben şu hayatta en çok karanlıktan korkarım ama Hazerani'nin varlığı bu korkumu bastırmamı sağlıyor..Garip çok garip, onun varlığı  beni korkutmalı ama aksine ben onun varlığı ile en büyük korkuma hatta tek korkuma katlanıyorum.

Karanlıktan korktuğumu bilse nasıl tepki verir acaba ?

Ölümü görmek istiyor heralde gündüzleri bile karanlıkta kalayım diye uğraşırdı.Yok ya o yapmaz ...

Asla kestiremiyorum başkasına yapmaz eminim ama kendim için emin olamıyorum.

Hazerani dediği gibi beni görmüyor sadece elimdeki kanı görüyor o kan ona her şeyi yaptırabilir.

Ay ışığı onun simasını bana gün gibi gösteriyor.. Korkarım onun aydınlık gibi düşünmekten.

Nefes alışverişim karanlıkta bozulur bunu anlamasın diye ağzımı ellerimle kapatıyorum.

Işığı kapattığım duvarın altına sindim kımıldayamıyorum.Ondan önce uyumalıydım ..

Gözlerimi kırpmaya korkuyorum.
Nefesim batıyor.Canın acıyor bu karanlıktan korkma sebebim zihnimin içinde beni infaz ediyor !

Uyansan keşke Hazerani bu karanlık
Geşa 'dan korkmuyor ,sen onu korkut..

Ağalığına şahit olduğum şu bir kaç hafada gördüm ki bu kadar güçlenmesi boşuna değilmiş.

Sözü sözmüş.Adaleti adalet.
Silahını belinden hiç haksız yere çekmiyor onu gördüm.

Çaresiz kaldığım tek şey bu karanlık.
Beni öldürmek isteyen adama içimden beni bu karanlıktan kurtarsın diye sesleniyorum ne acı..

Keşke keşke karanlıkta kaybetmeseydim seni....Yoksa Efsa karanlığı da bölmez miydi?

Ay ışığı !Ay ışığı dönüyor .. Hayır !hayır ...

Ayağa kalkmam gerek ..Argeş lütfen! lütfen..

Sakin ol Efsa sakin ol..Sesini duyacak korktuğunu mu anlasın istiyorsun ?

O burda o burda...

Derin derin nefes aldım .Telefonu nereye bıraktım?

Telefonu bulmak için doğrulmaya çalışacakken Argeş'in sesini duydum.

"Geşa!"diye bağırdı yine .

Rüya gördü kesin ..Sesinde öfke ve acı ter döküyor.Gözlerim onun olduğu yatağa döndü.

Kolum hızla ışık için kalktı.Işık açılınca ben derin nefes aldım.Gözlerim doğrudan onu bulurken sindiğim köşeden kalktım.

Ayaklarım yere sağlam basıyor korkumu onun sesi dağıttı.İçimden ona o kadar seslenmiştimki duymuş gibi hissettim.