Merhabalar ❤️
Bölüm çok uzun olduğu için iki bölüm
şeklinde üst üste atacağım ❤️
Lütfen oy ve yorum sınırını dolduralím.
500 oy 💓
500 yorum 💓
Ve gelecek bölümün kesitini Wattpad üzerinden değil yeni açtığım Instagram hesabımdan paylaşacağım ❤️
Hesabım: rozavera1
Keyifli okumalar ...
AVREŞ HAZERANİ'NİN DİLİNDEN
İnanmadı.
Hatta abim benim yaşıyor olabileceğime ihtimal bile vermedi.
Efsa Mardin'in beni teslim ettiği o koruma nikah kıyılana kadar yanlarına gelmeme izin vermemişti ,abimin ona beni götürmesini işaret eden bakışını da görünce beni o camdan yerin önünden getirdiği gibi hızla alıp götürdü.
Abi diye bağırdım binlerce kez.
Defol dedi her seferinde.
İnanması güç biliyorum.Bana da çok zor gelmişti onun yaşadığını bilmek.Hemde ben bunu Boran Mardini'nin ağzından duymuştum.Beni yaşatma sebebi zaten ölümden kaçırılan abimdi.Birgün Hazerani'lerin geri geleceğini tahmin ediyordu it.Ama elindeki kozu nasıl kullanacağını bilemedi sefil köpek.
Şimdi abimin elinde esirim.Ne hayat ama düzü tersi bir amına koyayım.
Bana bir yerde inandı aslında ama kendinden bile inandığını gizliyor.Öyle olmasa biliyorum beni esir etmez
canımı okurdu.Şimdi karşımda o koruma ile bir evin salonunda oturuyorduk.Sıcak yerlere alışkın değilim içim daralıyor.
"Ot lazım."dedim ter alnıma doğru adım adım çıkarken.
"Ne otu?"diye sordu şaşırmış gibi .
"Eroin ,toz esrar ,pres esrar ,kokain ...Ne olursa ..İstiyorum."dedim üstümdeki ceketi çıkarırken.
Gözaltlarımdaki morlukları yeni keşfediyor gibi baktı.Titremeye başlayan ellerimde gezindi gözleri.Zehir isteyen damarlarım tek tek çekiliyor gibiydi.
Vaktiydi .Sikeyim vaktiydi!
Bana hergün uyuşturucu verdikleri saatlerin tam vaktiydi.
"Bağımlı mısın?"diye sordu ayağa dikilirken.
Kendimi yırtmak üzereyim bağımlı mısın diye soruyordu.Götüme gülüyor heralde.
"Yırtınıyorum ,görmüyor musun ?!Çabuk..çabuk..bir şey bul."
"Olmaz."dedi düşünceli bir tavırla gelip gitmeye başladı."Sana uyuşturucu veremem."
"Seni de olmazını da...Bulacaksın!"
Koltuğun kenarlarını sıkarak kıvranmayı bırakıp üstüne çullandım.
Yapılı bir adamdı.Refleklesleri de kuvvetliydi.Beni sertçe üstümdeki tişörtten kavrasada yavaşca koltuğa oturtup "Hazerani'nin kardeşine uyuşturucu veremem."dedi gözlerimin içine dik dik bakıyordu.
Verecekti.
Ölmemem için verecekti.
Ellerini üstümden çekip bir adım geriye çekildi."Bunu isteme Avreş Hazerani ,dayanabilirsin."
Beni yerleştirdiği tekli koltuğun üstüne yayılarak oturdum.Acı dolu bir kahkaha attım.Dayanmak ne bilmiyorum bile.
"Kriz geçirdiğimde de beni korkudan deşmezsin o zaman sadık koruma."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEYLERBEYİ HAZERANİ
Ficção GeralEl değse dikişsiz yaraya çok acır,sevgilim.Ağır söz bile daha çok kanatır. Aşk Şeriatı'nın kuralıdır bu: Seven sevdiğine kesik bir yürek bırakır . Ben sana ; belimdeki silahı ,dik başımı ve tenimin ardındaki canı da bırakıyorum. Buyur al ! Beylerin...
