BEYLERBEYİ HAZERANİ

İKİ YANLI MENDİL : GÖNÜL İŞİ

....

Odadan çıktıktan sonra ilk geldiğimde gittiğim odaya geçtim.Saçlarımı kaldığı yerden düzeltmeye devam ettim.

Artık omuzun hemen altına geliyorlar.
Oysa annem benim saçlarımı uzun severdi.Ama saçım kısaldı diye üzülmem.

Çünkü Hazerani ilk kez benden yana bir fayda görüyor.Evet bundan nefretmiş yani annesi ile kokumuzun benzemesine ama yine de annesinin kokusunu yıllar sonra duymak onu çocukluğuna taşımış.

Saçları önümden korumak istercesine topladı.O anı düşününce bile mutlu oldum.

Onun elleri bir zaman önce benim ellerimin değdiği saçları tutuyor.
Yani bence bu çok güzel bir şey.
Çünkü ben mezarlıkta beni tanımadığı için elimi tuttuğu o gün o ellerin sıcağını çok sevmiştim.

Avucunda merhamet vardı.Yani o gün.

Sıcacıktı, bu hissi unutmamam çok garip .Aynada ki yansımam gözüme ilişince hemen ayaklandım.

"Ah EFSA !"diye sitem ettim.

Saçlarımı farkında olmadan biraz daha kısaltılmışım.Sadece düzeltmem gerekiyordu.Aklım o güne gidince bana bir şey oluyor anlamıyorum.

Ya adam beni durdumak için elimi tuttu.
Üstüne benim olduğumu bile bilmiyordu.Ama ben ...

Tamam Efsa kendine gel ve aklına hakim ol..

Belki de artık doktoruma gitmem gerek.
Aklım bu günlerde iyiden iyiye beni uçurumlara sürüklüyor.

Saçlarımı son kez bakındım .Düzeltecek bir yer kalmayınca mutfağa geçtim.

Ona yemek göndermelerini istedim.Kınaya akşam gidecek olmalı.
Şimdi açtır.

Onlar ona yemək çıkarırken bende konaktan çıktım.Ama kapıdaki adamlar önümü kesince sinir bütün dik başlı yanımda alev aldı.

"Çekilin!"dedim.

"Hanımım ağamızdan çıkman için emir gelmedi ."dedi biri.

"Sabır.. Çekilin üçüncü kez söylemem."

Dedim elim belimdeki kuşağa kaydı.
Silahım kullanmayı seviyorum bence uzatmamalılar.

"Hanım-"diyen ses askıda kaldı çünkü Hazerani arkamadan "İzinsiz bu konaktan çıkamazsın Geşa!"dedi.

Yüzümü ona döndüm.Ellerim kuşağımdan indi kaşlarım hemen gevşedi.

"Bu kadarı da komik Hazerani ! Kaçacak olsam evine gireceğim ilk gün kaçardım."
Dedim güleç bir sesten uzak.

Dişlerini sıkıp "Komik falan değil !Adımı taşırken isteğin gibi gezemezsin Mardini!"dedi.

Derdi tamam oldu . Hazerani ismi onun çok kıymetli biliyorum ama bu ima çok can yakar .Belli ki oda bugün yine canımı yakmak istiyor.

Gözlerim devrildi öfkeden.
Önümdeki adamları yokmuş gibi görüp bulduğum aradan adım atıp çıktım.Adım adım onu ardımda bırakırken
"Benden yana şüphen olmasın !Bana yanlışla bile uzanan eli kırarım huyum kurusun biraz acımasızım."dedim.

Umarım namusumdan yana şüphe etmemiştir.Öyle bir imayı bile kaldırmam mümkün değil .

"Çabuk eve geri dön !Yoksa ben bu nikah bozuldu sayıp bütün mardinilerin parmaklarımı kırmaya gideceğim."

Çakılıp kaldım .
Ellerim öfkeden titredi.Bunu yapardı.
Ve ben bir esir gibi hissettim.
İlk kez biri beni durdurabiliyor.

Arkama döndüm hışımla yanına kadar hızla yürüdüm . Saçımın üstüne attığım ince tül yere düşerken ben hemen önüne kadar dimdik gelip durdum.