𝑨𝑷𝑶𝑻𝑬𝑴𝑵𝑶𝑷𝑯𝑰𝑳𝑰𝑨 ✓

𝑬𝒕 𝑵𝒖𝒍𝒍𝒊 𝑴𝒊𝒔𝒆𝒓𝒆𝒕𝒖𝒓 𝑷𝑻.𝟐

İyi okumalar...

14.04.2022

Sanırım bugün ilk adımı attım, hayatımdaki en çok istediğim şeyi...

Elimi hissetmemeye başlayınca sağ elim yardımıyla sol elimi buzun içinden çıkartıp çalışma masamın üzerine koydum.Sol elim çok pis yanıyordu ama az sonra olacaklar yanmasını dindiriyordu.

Yıllardır istediğim şeye kavuşmanın verdiği mutluluk ve heyecan ile çalışma masamın kenarında duran bıçağı elime alıp bir süre bıçağa baktım.Acaba derine mi yoksa boyuna mı kesmeliydim.

Bunu bir kaç sefer daha denemeye çalışmıştım ama korktuğum için yapmamıştım.Bu sefer başarılı olacaktım,bana ait olmayan şeyden artık kendimi kurtarıyordum.

Bıçağın sivri ucunu tenime değdirdiğimde hiçbir şey hissetmemiştim.Ne metal,ne de onun soğukluğu;hissettiğim tek şey kurtulacak olmanın mutluluğu...

Nasıl keseceğim de karar kılmıştım, derin bir şekilde kesecektim.

Zaten bileğimin üstünde olan bıçağı daha da kavrayıp bileğime bastırmıştım.Beni şaşırtan şey hiçbir şey hissetmemiş olmamdı.

Bileğimi bir türlü kesememiştim,sadece et olan kısmı görünüyordu.

Bir türlü istediğime ulaşamayınca sinirle bıçağı çalışma masamın üstüne attım.

Yine başarısız olmuştum,hayatımda hiçbir zaman başarılı olamıyordum.Peki günlük ben hiçbir zaman sol elimden kurtulamayacak  mıyım?Kendime ait olmayan bir şeyi neden bedenimde taşıyorum.

Ben gerçekten çok yoruldum günlük.Ölmek istemiyordum ama az kalsın demin kendimi öldürüyordum.

Ben de normal bir insanım günlük sadece fazlalıklardan kurtulmam gerekiyor,sol elim gibi...