𝑨𝑷𝑶𝑻𝑬𝑴𝑵𝑶𝑷𝑯𝑰𝑳𝑰𝑨 ✓

𝑷𝒆𝒄𝒄𝒂𝒓𝒆 𝑫𝒆𝒔𝒊𝒔𝒕𝒂𝒎𝒖𝒔

İyi okumalar...

Makineden kahvemi alıp mutfaktan çıkmıştım.Oturma odasına doğru giderken elimdeki kahve elimi yakıyordu,
tıpkı günlüğün her bir sayfasını okuduğumda ki vicdan azabı gibi...

Kahve fincanını koltuğun önündeki sehpaya koyup,yanımda ki günlüğü elime almıştım.Bugün günlükten bir sayfa okuma günüydü.Bakalım bugün okuyacağım şeylerde ne yaşayacaktı?

Bir önceki sayfayı okuduğumda beri kendime gelemiyordum.Bir insanın elini kesmesi resmen bir intihar girişimi idi ama o yaşamak istediğini söylüyordu.

İlkten intihar girişimi sansam da, araştırdığımda böyle bir hastalık olduğunu öğrenmiştim ve açıkça konuşmak gerekirse şaşırmıştım.

'𝑨𝑷𝑶𝑻𝑬𝑴𝑵𝑶𝑷𝑯𝑰𝑳𝑰𝑨'

Bu hastalığa sahip çoğu insan kendilerinde bir yerin onlara ait olmadığına inanırlar ve o yerden kurtulabilmek için aklımıza gelebilecek her şeyi yaparlarmış.

Günlüğün sahibi ise sol elini kendine ait hissetmiyordu.Hastalığın şu zamana kadar tedavisinde de aman amanlık bir tedavi bulunamamıştı.

O yüzden şuan bu günlüğü okumaya korkuyordum,ya günlüğüne bir daha elini kesmeye çalıştığı bir günü yazdıysa.

Korkunun ecele faydası olmadığını düşünerek ayraç yardımıyla kaldığım yeri açıp derin bir iç çekerek okumaya başladım.

20.04.2022

Elimi kesmemin üzerinden 6 ay geçti günlük,elimi demek istemiyorum çünkü o bana ait değil;ama onu anlatabilecek başka bir kelime aklıma gelmiyor.

O kadar uğraşmıştım ama asla büyük bir kesiğe ulaşamamıştım,şuan yara kapanmak üzereydi.

Elimi kendime ait hissetmediğimi anlatsam bana inanmazlardı hatta ve hatta bana deli bile diyen olurdu.Birkaç kere hastaneye elimi kestirmek için gittiğimde bana tamamıyla saçmaladığımı ve bunun mümkün olmadığını söyleyerek beni kovaladılar.

Arkadaşlarımın da  beni darlaması boğulacak gibi olmamı sağlıyordu.

Onların hastalığımı öğrenmesinden ölesiye korkuyordum.Bu 6 günden beri bileğimin neden bandajlı olduğunu sorup duruyorlardı.Ben de onları yatıştırmak için alayla karışık cevaplar veriyordum

Bir an önce bu baş belası elimden kurtulup onlara her şeyi anlatmak istiyordum.Yani onları da bunu bilmeye hakkı vardı öyle değil mi?

Kendim de yeni keşfettiğim bir şey daha vardı.

Ben bir psikoloji öğrencisiyim ve psikolojik bir hastalığım var.Üstüne üstlük belirli bir tedavisi olmaya bir hastalık.Ne kadar çelişkili bir adamım ben ya.

Sanırım kimse benim hastam olmak istemeyecekti,kim ruh hastası bir psikoloğun hastası olmak istesin ki.

𝑼𝒏𝒖𝒔 𝒆𝒓𝒂𝒕 𝒒𝒖𝒊 𝒉𝒐𝒄 𝒂𝒄𝒕𝒖 𝒗𝒐𝒍𝒖𝒊𝒕, 𝒔𝒆𝒅 𝒏𝒆𝒎𝒐 𝒂𝒏𝒊𝒎𝒂𝒅𝒗𝒆𝒓𝒕𝒊𝒕...