Φόνος Αστέρων

Κεφάλαιο XIII

I miss dancing with you the most of all

8 Οκτωβρίου 1942

Ένας μήνας είχε περάσει από το αναγκαστικό φευγιό του Ματ και στη Βερόνικα είχε φανεί λες και είχε περάσει ένας ολόκληρος χρόνος μακριά του. Της έλειπαν τα ξενύχτια τους, οι συζητήσεις τους μετά τον έρωτα, τα πρωινά που τους έβρισκαν αγκαλιά, οι ξέφρενοι χοροί τους τα ξημερώματα που όλη η πόλη κοιμάται, το χαμόγελο του, η ζεστή του ανάσα στον λαιμό της, η τρυφερότητα του...
Πια ξυπνούσε σε ένα άδειο, παγωμένο στρώμα έχοντας μόνο τη φωτογραφία του στο κομοδίνο της και την ελπίδα πως θα γύριζε σύντομα κοντά της. Είχε μισήσει την εμπόλεμη κατάσταση ακόμα περισσότερο, όμως δεν επέτρεπε σε τίποτα να την κρατήσει πίσω από τα γυρίσματα της ταινίας που σχεδόν είχαν ολοκληρωθεί.

Έτσι κατάφερνε να κρατά το μυαλό της απασχολημένο και να μην αυτοσυγκεντρώνεται, αν και ο ρόλος της δε διέφερε και πολύ απ' όσα η ίδια βίωνε εκείνη τη περίοδο. Πολλές παραγωγές πλέον επέλεγαν να επενδύουν σε ταινίες που είχαν να κάνουν με μεγάλους έρωτες που έμπαινε εμπόδιό τους ο πόλεμος, επομένως γιατί όχι και ο Κρίστιαν; Όχι πως αυτό τη βοηθούσε ιδιαίτερα να ξεχνιέται, όμως η ίδια έβαζε χαλινό στις σκέψεις της και άφηνε πίσω της όσα τη βασάνιζαν. Αν της είχε χαρίσει κάτι αυτή η δουλειά πέρα από φήμη, ήταν υπευθυνότητα και εγκράτεια. Μέσα σε μερικούς μήνες είχε ωριμάσει, όχι μόνο λόγω της δουλειάς, αλλά επειδή είχε αναγκαστεί να ζει και μόνη της. Βέβαια δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνει οικονομία καθώς πλέον είχε και δικό της λογαριασμό στη τράπεζα, με ποσό ικανό να αγοράσει μια μικρή βίλα στα προάστια. Μόνο που η ίδια δεν ήθελε να αποχωριστεί τη μικρή γκαρσονιέρα που είχε νοικιάσει μόλις είχε φτάσει, καθώς ήταν γεμάτη με τις αναμνήσεις της με τον Ματ και αυτές οι αναμνήσεις ζέσταιναν τη καρδούλα της.

Εκείνον σκεφτόταν καθώς στεκόταν μπροστά από τον καθρέφτη του μπουντουάρ της και βαφόταν ανόρεχτα για τη νυχτερινή της έξοδο με τον σκηνοθέτη της Κρίστιαν Μαρτς και τους υπόλοιπους συνεργάτες της. Ενώ λάτρευε να περνά χρόνο με τους υπόλοιπους ηθοποιούς που έπαιζαν μαζί και απολάμβανε τα αστεία και την ανοιχτοσύνη του Κρίστιαν, τη σημερινή νύχτα προτιμούσε να τη περάσει μόνη της στο μικρό μπαλκόνι που διέθετε το δωμάτιο του Ματ, του οποίου είχε τα κλειδιά. Όμως είχε υποσχεθεί στον Κρίστιαν να πάει έστω για λίγο για να μη μένει κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους. Και πράγματι, αυτή της η στάση δεν θα άλλαζε κάτι ούτε θα έφερνε πίσω τον Ματ. Έτσι είχε συμφωνήσει να περάσει να την πάρει από το διαμέρισμά της στις εννιά ακριβώς με τη κούρσα του.