Φόνος Αστέρων

Πρόλογος (2)

Πήρε το καλαμάκι ανάμεσα στα δόντια της, με την λάμψη της πρώτης νιότης, αφήνοντας ένα κόκκινο σημάδι από τον τρόπο που τα χείλη της ακούμπησαν εκεί και ρούφηξε την Κόκα- Κόλα. Κοίταξε πάνω απ' τα καρδιόσχημα γυαλιά της, ψάχνοντας έναν νέο στόχο, έναν που θα έκανε την ζωή της ανάστατη. Δάγκωσε το ριγέ καλαμάκι και τον είδε. Τα μάτια της βούρκωσαν καθώς θυμήθηκε την μεταχείριση που είχε δεχτεί όλα αυτά τα χρόνια από έναν συγκεκριμένο άντρα, έναν άντρα που την έκανε να θέλει να διαπράξει φόνο. Ήταν τόσο μικρή τότε και δεν ήξερε. Θρηνούσε τη χαμένη της νιότη.
Και πόσο του έμοιαζε! Ακόμα και τα πιο πυκνά δάση θα ζήλευαν αυτά τα πράσινα μάτια. Οι πιο βαθιές θάλασσες αυτά τα γαλανά.
Μα το θελε, πόσο το θελε, να εγκαταλείψει τις θάλασσες για πάντα, να πάει να μείνει αιώνια στα δάση, ευτυχισμένη, με τον αέρα να χαϊδεύει τρυφερά το δέρμα της, να χώνει ερωτικά τα χέρια της στα πυκνά φυλώματα των θάμνων, να τη σκεπάζει το γρασίδι και να τρυπούν οι ευωδιές των λουλουδιών στη μύτη της.
Ήθελε να φύγει, όμως ήξερε πως θα την έβρισκε παντού. Από τα μάτια κύλισε ένα δάκρυ το οποίο άφησε να τρέξει στο μάγουλο της. Χαμήλωσε το βλέμμα ξανά και πήρε απόφαση να πλησιάσει και να γίνει δική του έστω και για ένα βράδυ. Ύστερα μπορούσε να γυρίσει στην πληκτική ζωή της, με τις αναμνήσεις της περιπέτειας της να τη στοιχειώνουν και να αισθάνεται ξανά ζωντανή.
Τον κέρασε ένα ποτό και χαμογέλασε πονηρά. Σήμερα ήταν η μέρα που θα μπορούσε να κάνει τα πάντα, να είναι ξανά ελεύθερη και ευτυχισμένη, χωρίς να σκέφτεται πώς μόλις γύριζε σπίτι εκείνος θα ήταν μεθυσμένος και θα απαιτούσε να την κάνει δική του με τα μάτια του να αποκτούν μια άγρια απόχρωση Τουλάχιστον θα είχε περάσει το υπόλοιπο βράδυ αγκαλιά με έναν άλλο, πιο νέο και πιο τρυφερό.
Ο νεαρός πλησίασε, τον χαιρέτησε και τράβηξε τα κόκκινα μαλλιά της κάτω, ώστε να λάβει αμέσως το μήνυμα. Ευχόταν να μην αγαπήσει ποτέ ξανά, να φέρεται σαν άψυχο ον, να πηγαίνει με όποιον της κάνει κέφι. Να είναι ερωτευμένη με την ελευθερία και τη γλύκα που θα έπαιρνε από όλους τους νέους με τους οποίους θα πήγαινε.
Η ζωή της είχε ήδη καταστραφεί εξάλλου. Θα δημιουργούσε τη δική της αίρεση. Την αίρεση των θλιμμένων κοριτσιών και των αδικοχαμένων εραστών.