Φόνος Αστέρων

Κεφάλαιο XVI

Don't they know it's the end of the world?
It ended when I lost your love

10 Νοεμβρίου 1942

Μια απαλή τζαζ μελωδία έντυνε το πολυτελές καφέ κοντά στον λόφο του Χόλυγουντ, συνδυασμένη με πνιχτές κουβέντες, τον θόρυβο των μαχαιροπήρουνων ενάντια στην ακριβή πορσελάνη, φλιτζάνια που ακουμπούν ενάντια στα πιατάκια τους και τα γοργά βήματα των σερβιτόρων που προχωρούσαν όσο πιο κομψά τους επέτρεπε η βιασύνη τους ώστε να εξυπηρετήσουν όλους τους πελάτες.
Η Μόνικα είχε ήδη παραλάβει τον καφέ της και καθόταν σε ένα τραπέζι κοντά στο παράθυρο, με τα μάτια της να καταπίνουν λαίμαργα τις τυπωμένες λέξεις που αραδιάζονταν στην εφημερίδα μπροστά της. Προσευχόταν σιωπηλά να μην αντικρίσει ένα όνομα. Ένα όνομα που θα ήταν γραμμένο στο κάτω μέρος της σελίδας, με γράμματα στο μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού, ίσως και με τυπογραφικό λάθος μιας και η ζωή ενός απλού στρατιώτη δε σήμαινε τίποτα για τον υπόλοιπο κόσμο, παρά μόνο για εκείνη.

Πια αυτή ήταν η μικρή της, καθημερινή ιεροτελεστία. Μαζί με τον απογευματινό της καφέ να διαβάζει την εφημερίδα που πια οι σελίδες της είχαν κρυώσει από τη ζεστασιά του τυπογραφείου που περνούσε κάθε πρωί για να πάρει. Κάθε φορά τα χέρια της έτρεμαν όποτε την άνοιγε πάντα στην ίδια σελίδα, γεμάτη με ονόματα αντρών που δεν θα μπορέσουν να αγκαλιάσουν ξανά τους αγαπημένους τους, αφήνοντας ένα κενό στις ζωές τους κι ένα τύπωμα από μελάνι στην καθημερινή εφημερίδα.
Το βλέμμα της έπεσε και στο τελευταίο όνομα και επέτρεψε στα βλέφαρά της να κλείσουν, αφήνοντας τη πλάτη της να πέσει στο κάθισμα με ανακούφιση για ακόμη ένα απόγευμα. Τα κόκκινα χείλη δημιούργησαν ένα μισοφέγγαρο και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της. Αφήνοντας κάτω το φλιτζάνι έριξε μια ματιά στο ρολόι της. Ο Κρίστιαν είχε αργήσει ένα τέταρτο στο επαγγελματικό ραντεβού τους κι αυτό την εξέπληξε. Ο σκηνοθέτης ήταν πάντα τυπικός στα ραντεβού του, οπότε η κοπέλα ανησύχησε πως κάτι θα του συνέβη. Τα διάφορα σενάρια που θα έπλαθε στο μυαλό της δεν πρόλαβαν να εξελιχθούν, καθώς η πόρτα του καφέ άνοιξε και μέσα μπήκε ο ψηλός άντρας, φορώντας το καπέλο του και έχοντας στερεώσει ένα πακέτο με χαρτιά ανάμεσα στο πλευρό και τον αγκώνα του. Με το που την είδε χαμογέλασε και άνοιξε το βήμα του, περνώντας ανάμεσα από τραπέζια γεμάτα κόσμο που έστρεφαν το κεφάλι και ψιθύριζαν στο πέρασμά του, αναγνωρίζοντας τον επιτυχημένο σκηνοθέτη, όπως το ίδιο έκαναν και πριν με την νεαρή ηθοποιό.