Φόνος Αστέρων

Πρόλογος

Ιούνιος 1946, Λος Άντζελες, Λειμερτ Παρκ.

Η μέρα ήταν ζέστη, μιας και ο Ιούνιος είχε κάνει την εμφάνιση του πριν λίγες μέρες και οι κάτοικοι της Καλιφόρνια εκμεταλλεύτηκαν τον καλό καιρό και έκαναν βόλτες στα πάρκα με τους αγαπημένους τους, τα παιδιά τους ή τα κατοικίδια τους. Πλέον ο πόλεμος ανήκε στο σκοτεινό παρελθόν και όλα είχαν βρει τους παλιούς τους ρυθμούς.

Έτσι μια νεαρή μητέρα ενός τρίχρονου κοριτσιού, έβγαλε το κοριτσάκι της βόλτα στο πάρκο, να χαρούν τη ζέστη και της ευωδιές του καλοκαιριού. Η γυναίκα έδειχνε στην κόρη της διάφορα είδη λουλουδιών τα οποία η μικρή μύριζε με ευχαρίστηση. Οι δύο τους περνούσαν ένα όμορφο, ανέμελο πρωινό μέχρι που η γυναίκα πρόσεξε πώς λίγα μέτρα μακριά τους βρισκόταν ένα υπερφυσικά ψηλό και κάτασπρο γυναικείο σώμα. Νομίζοντας πώς πρόκειται για κούκλα βιτρίνας, πήρε τη μικρή της κόρη από το χέρι και πλησίασαν, ανυποψίαστες.

Όμως ο τρόμος την πλημμύρισε, μόλις πρόσεξε πώς η κούκλα έμοιαζε υπερβολικά με αληθινή γυναίκα. Το δέρμα της ήταν άσπρο σαν τα σύννεφα και το πρόσωπο της ήταν βάναυσα χτυπημένο, με τα καστανά μάτια να κοιτούν άψυχα προς τον ουρανό. Αυτό που την τρόμαξε περισσότερο όμως, ήταν το μακάβριο χαμόγελο της. Τα χείλη της συνέχιζαν με δύο ματωμένες καμπύλες γραμμές, χαραγμένες στα μάγουλα της.
Τα πάλευκα χέρια της απλώνονταν στο γρασίδι, σαν έναν μεγάλο φιλντισένιο σταυρό. Το υπόλοιπο σώμα της καλυπτόταν από μια κουβέρτα, οπότε υπέθεσε πώς ήταν γυμνή, με το πάνω μέρος να έχει χωριστεί από τα κάτω άκρα, καθώς απείχαν ένα μέτρο απόσταση.

Αντανακλαστικά η γυναίκα τράβηξε επάνω της το μικροσκοπικό σώμα της κόρης της, κρατώντας το κεφάλι της στον ώμο της, ώστε να μην υποστεί το μωρό να δει αυτή την εικόνα και το στιγματίσει για όλη του τη ζωή, όπως την ίδια πλέον και έβγαλε μια κραυγή, μια κραυγή τρόμου και αγωνίας λες και αυτό το νεκρό κορίτσι ήταν γνωστό.

Όμως, κατά κάποιο τρόπο ήταν, καθώς όλος ο κόσμος γνώριζε και αγαπούσε την νεαρή, ανερχόμενη ηθοποιό Μόνικα Χέμινγκς.

Καλησπέρα στους νέους και στους παλιούς αναγνώστες μου! Καλό μήνα και εύχομαι όλα να σάς πάνε καλά! Μιας και ο Οκτώβριος είναι και επισήμως για εμένα ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου, είπα να ανεβάσω τον πρόλογο της ιστορίας μου, της οποίας το κλίμα ταιριάζει με αυτόν τον καιρό! Ελπίζω να την απολαύσετε και να την αγαπήσετε μιας και αποτελεί κάτι εντελώς καινούργιο για εμένα συγγραφικά!
Περιμένω τη γνώμη σας, όπως πάντα!

Φιλικά,
Βίκυ.