Φόνος Αστέρων

Κεφάλαιο I

Χόλιγουντ Αστυνομικό τμήμα Καλιφόρνια, ώρα 09.00 το πρωί.

Ο Τζακ καθόταν στο γραφείο του αυτή την καλοκαιρινή μέρα και μελετούσε βαριεστημένα όσες υποθέσεις ανθρωποκτονιών του είχαν ανατεθεί, κάνοντας ένα τσιγάρο ταυτόχρονα, παραβλέποντας τον κανόνα που έλεγε ότι το κάπνισμα απαγορεύεται εντός του γραφείου. Το καλό που ήθελαν να το επιτρέψουν, τουλάχιστον σε εκείνον, αν ήθελαν να κλείσουν όλες αυτές οι ανούσιες υποθέσεις. Όλες ήταν τόσο προβλέψιμες και αναμενόμενες αν και πάντα ένιωθε άσχημα για τις οικογένειες των θυμάτων. Όχι ότι γίνονταν και συχνά ανθρωποκτονίες στο Χόλυγουντ.

Απέναντι του καθόταν ο νεαρός ξανθός βοηθός του, ο οποίος μελετούσε με ενδιαφέρον τα χαρτιά μπροστά του και μάλιστα σημείωνε. Ο Ρόμπερτ πριν λίγους μήνες είχε μπει στο σώμα και ο Τζακ ήταν βέβαιος πως σε λίγο καιρό από βοηθός γινόταν ντετέκτιβ ή μάλλον θα γινόταν ο ίδιος ο βοηθός του. Χαμογέλασε στην εικόνα και ασχολήθηκε ξανά με τα πανομοιότυπα χαρτιά που είχε μπροστά του.

Αυτοκτονία, έγκλημα πάθους, πτώση από μπαλκόνι, αδερφοκτονία... Τηλέφωνο.

«Αστυνομικό τμήμα Λος Άντζελες, παρακαλώ;» Πρόλαβε και σήκωσε πρώτος το τηλέφωνο και ούτε που ήξερε πως ήταν η τυχερή του μέρα.

«Που; Ηρεμήστε σας παρακαλώ... Νεκρή;» Αμέσως σήκωσε το βλέμμα με νόημα και κοίταξε τον συνεργάτη του, ο οποίος είχε σηκώσει ήδη με ενδιαφέρον το κεφάλι και άκουγε. «Ερχόμαστε αμέσως...» Είπε με σοβαρό τόνο, ο οποίος βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με το χαμόγελο που είχε σχηματιστεί στα χείλη του, όμοιο με εκείνο του Ρόμπερτ. Και οι δύο σκεφτόταν πώς επιτέλους, ίσως ασχοληθούν με μια ενδιαφέρουσα υπόθεση και δεν κάθονταν απλώς στο γραφείο. Πάντα πίστευαν πως την υπόλοιπη ζωή τους θα την περνούσαν πίσω από ένα γραφείο, καθώς δεν είχε γίνει ποτέ μια τόσο τρανταχτή δολοφονία και δεν περίμεναν και να συμβεί, εξάλλου βρίσκονταν στο Χόλυγουντ!

Όμως ο Τζακ ήξερε ότι μετά τον πόλεμο ο κόσμος είχε τρελαθεί. Είχε υπηρετήσει στη Δουνκέρκη και οι εικόνες που είχε δει με τίποτα δεν μπορούσαν να διαγραφούν από το μυαλό του. Όσα μετάλλια ανδρείας και αν του έδωσαν, αυτό το τραύμα θα εμένα στην ψυχή του για πάντα. Είχε κλειστεί στον εαυτό του και μόνο με τη δουλειά του ασχολιόταν και ένιωθε τυχερός που δεν του είχε δημιουργηθεί η παρόρμηση να πηδήξει από ένα μπαλκόνι από την ανία. Ακόμη.

Ο Ρόμπερτ στάθηκε δίπλα στον συνεργάτη και φίλο του καθώς προχωρούσαν προς το υπηρεσιακό αυτοκίνητο.