SUMMER OF 2010: A Novel

Chapter 6

Lumipas ang isang linggo na kasimbilis ng umaandar na tren sa tuwid na riles. Nakatambay ako at si Dave sa likod-bahay, sa ilalim ng puno ng mangga. Maaliwalas at mapayapa ang tanghaling-tapat, tulad nitong mga nakaraang araw. Nakahiga ako sa papag, binabasa ang The Man Who Ate the 747. Bilang na lang sa mga daliri ko ang natitirang pahina at matatapos ko na ito. Siya naman ay nakikinig sa Brand New Eyes, nakaupo sa damo, sa gilid ko. May pitsel ng mango juice sa papag. Naglagay ako nito sa baso, itinungga, saka ipinagpatuloy ang pagbabasa. Natapos ko ito, isinara, inihimlay sa mga binti. Itinaas ko ang mga kamay ko, magkakawing ang mga daliri, umunat.

Lumingon ako sa kanya, tinanggal ang suot niyang headset, sinabing,

"Tapos ko na."

"Wow naman," tugon niya.

"Gusto mo bang hiramin?"

"Tinatamad akong magbasa ng libro. Ikuwento mo na lang sa 'kin."

Sumang-ayon ako. Nag-umpisa.

"'Di ba nga, tungkol 'to kay J.J Smith. Siya 'yong keeper at taga-tala ng mga 'di ordinaryong bagay o pangyayari sa The Book of Records pero kabaligtaran niyon ang buhay niya dahil kahit kailan, 'di pa siya nakakaranas ng true love. Isang araw, may natanggap siyang anonymous letter na nagsasabing may isang lalaki sa Nebraska, USA ang kumakain ng eroplano para mapansin ng babaeng nagugustuhan niya. Siyempre, panibagong record 'yon na maitatala niya kaya pumunta siya sa Nebraska para hanapin 'yong tinutukoy sa sulat. Nagtagumpay siya, nahanap niya si Wally Chub, isang magsasaka. Ikinuwento ni Wally na isang araw, may bumagsak na eroplanong 747 sa bakuran niya at naisipang kainin 'to para mapansin ng hinahangaang si Willa Wyatt, isang local newspaper editor sa lugar nila. Ginigiling niya paunti-unti ang mga parte ng 747 at inihahalo sa kanyang pagkain at inumin. Pero kahit ano'ng gawin, 'di pa rin siya napapansin ni Willa. Hinanap ni J.J si Willa para kausapin, para ilakad si Wally sa kanya. Subalit nagkamali siya dahil habang nakikilala si Willa, 'di pala si Wally ang inilalakad niya palapit sa babae kundi ang sarili. 'Di tumagal, nagkamabutihan sila. Nahanap ni J.J ang true love niya."

"Ang sakit niyon para kay Wally," sabi niya. "Pero hanga 'ko sa kanya, biruin mo, kumain siya ng eroplano para sa pag-ibig."

"Oo nga, wirdo pero nakakamangha."

"Pero masaya 'ko para kay J.J kasi nahanap niya 'yong taong mahal niya at magmamahal sa kanya."

Natahimik ako, nag-isip, at may tumakas na tanong sa aking dila.

"Ikaw, ano'ng kaya mong gawin para sa pag-ibig?"

Tumingin siya sa akin, ngumisi bago sumagot sa mahinahong boses.

"Lahat––lahat gagawin ko para sa pag-ibig."

Ibinato niya pabalik ang tanong at sumagot akong,

"'Di ko alam."

Hindi ko alam kung nagsasabi ba ako ng totoo o nagsisinungaling. Tumawa siya at sinabing,

"'Di mo alam. Sabagay, bata ka pa."

Numipis ang hangin kaya nahirapan akong huminga dahil sa sinabi niya. Subalit, naisip ko, may alam ba ako tungkol sa pag-ibig? Ano nga ba ang alam ko? Ano nga ba ang kaya kong gawin para sa taong mahal ko? Ano nga ba? Siguro tama siya. Bata pa ako at walang alam. Tinanong ko kung tapos niya nang basahin ang mga tula ko para ilihis ang usapan dahil hindi ako komportable.

"'Di pa, saka ko na lang isauli kapag tapos ko na," sagot niya

"Okey."

Natahimik kami. Hindi nagpansinan na parang hindi kilala ang isa't isa. Maya-maya pa, nagsalita siya.