Bloody Taste ll H.S

Hoofdstuk 9.2

Met wat moeite had Jules de wonde in haar nek toch weten te verbergen. Ze snapte nog steeds niet wat er aan de hand was. Misschien moest ze het straks eens op haar gemak gaan bekijken thuis. Daar liep ze tenminste niet de kans om betrapt te worden, ze kon haar deur op slot draaien.
Na haar handen gewassen te hebben verliet ze de toiletten weer. Via de smalle gang liep ze terug naar het hoofdgedeelte van de winkel. Ze stopte echter abrupt met lopen toen ze zag wie Emily nu gezelschap hield. Haar donkerbruine ogen bleven rusten op de jongen die daarstraks nog aan een ander tafeltje had gezeten. Waarom zat hij nu ineens bij haar beste vriendin? Nog belangrijker: waarom vond ze dit geen goed idee?
Een keer diep inademen was echt wel nodig voordat ze met tegenzin weer naar het tafeltje toe liep. Het viel haar op dat Emily nog net niet aan zijn lippen hing. Met een nors gezicht trok ze een stoel achteruit en liet ze zich op het zitvlak zakken. Ze weigerde gewoon om nu nog op die bank te gaan zitten.
'Oh Jules! Wel, dit is Harry..' Emily wees met haar rechterhand naar de jongen die naast haar zat. Harry toverde een vriendelijk glimlach tevoorschijn en keek naar het meisje aan de andere kant van de tafel. Naar zijn mening zag ze er niet echt vrolijk uit.
'Leuk je te ontmoeten Jules.' Het leek hem het beste om gewoon aardig tegen haar te doen, zo kon hij in ieder geval niets verkeerds doen. En daarbij zou het gewoon stukken handiger zijn als ze hem een beetje mocht. Zo kon hij haar gemakkelijker in de gaten houden zonder dat ze zich daar vragen bij zou gaan stellen.
Jules draaide haar hoofd lichtjes zijn kant op en glimlachte vlug om zich er vanaf te maken. Ze had echt geen zin om vriendelijk tegen hem te doen. Ze had gewoon geen goed gevoel bij deze jongen, die dus kennelijk Harry heette. Al deed die naam heel erg ver weg wel een klein belletje rinkelen. Ze kon het alleen niet echt plaatsen..

'Denk je niet dat we maar weer eens moeten gaan Emily?' Stelde ze aan haar beste vriendin voor. Het liefst wou ze gewoon zo snel mogelijk weg uit de winkel. Vooral uit de buurt van Harry. Ze keek het andere meisje doordringen aan waarop Emily op haar beurt haar schouders lichtjes ophaalde.
'Waarom?' Wou ze weten. Ze had helemaal nog geen zin om naar huis te gaan. Harry was interessant, en hij leek ook nog eens interesse in haar te tonen. Ze zou het helemaal niet erg vinden om nog een tijdje bij hem te blijven zitten. Alleen Jules leek het daar niet echt mee eens te zijn. Dat liet ze merken door bruusk op te staan.
'We hebben nog huiswerk, en dat maakt zich niet vanzelf.' Verzon ze vlug als smoes. Ze gaf Emily niet eens de kans om te antwoorden en trok haar aan haar arm overeind. Ze zou mee naar huis gaan, of ze dat nu wou of niet. Met een diepe zucht besloot Emily dan maar om gewoon mee te gaan.
'Oké oké, ik kom al!' Mompelde ze geïrriteerd. Ze draaide zich nog lichtjes om zodat ze Harry een verontschuldigende blik toe. Die wuifde het op zijn beurt weg ter teken dat het niets was. Hij had inmiddels wat hij wilde.
'Ik zie je nog wel een keer.' Zei Emily glimlachend tegen hem waarna ze de winkel werd uitgetrokken. Jules was dus duidelijk niet van plan om nog wat langer te wachten.
Ondertussen bleef Harry gewoon rustig zitten. Ze zou hem zeker nog een keer gaan zien, daar had hij al voor gezorgd.