Bloody Taste ll H.S

Hoofdstuk 23 (16+)

Vinden jullie dit verhaal nog wel leuk? Please let me know :)
Dit hoofdstuk bevat 16+

'Jules, opstaan!' was het gebruikelijke zinnetje dat 's ochtends door haar kamer galmde. Haar moeder wou gewoon voorkomen dat ze een hele dag in bed zou blijven liggen. Dat deed ze dus door elke ochtend met heel wat lawaai haar kamer binnen te komen. Ze had het nooit leuk gevonden, maar vandaag vond ze het nóg minder leuk. Ze was er namelijk zeker van dat Harry gisterenavond niet was weggegaan, ze zou hem dus gezien kunnen hebben!
Voor de eerste keer in heel haar leven was Jules dan ook direct klaarwakker en schoot ze overeind om daarna uit het bed te stappen. Een grote hoeveelheid lucht verliet haar longen toen ze doorkreeg dat hij toch weg was. Langs de ene kant was het een opluchting, maar langs de andere kant ook weer niet. Ze vond het leuk wanneer hij er was.
Haar ogen vielen op het gordijn dat lichtjes bewoog onder de wind van buiten. Dat wou dus zeggen dat de deur naar haar balkon niet gesloten was. Op haar blote voeten liep ze rustig naar het balkon toe. Misschien had ze wel geluk.
'Harry?' klonk haar stem vragend toen ze eenmaal buiten stond. Ergens hoopte ze om een antwoord te krijgen, maar waarschijnlijk was hij gewoon naar zijn eigen appartement gegaan. Ze kon het hem ook niet kwalijk nemen.
Net toen ze zich wou omdraaien zodat ze weer naar binnen kon lopen, voelde ze een paar zachte lippen in haar nek. Twee sterke armen sloten zich tegelijkertijd ook om haar middel heen.
'You called?' vroeg de persoon in kwestie lachend. Natuurlijk had Jules direct door dat het Harry was waardoor ze zachtjes grinnikte. Hij was dus toch niet naar huis gegaan. Met wat moeite wist ze zich in zijn armen om te draaiden.
'Goeiemorgen,' zei Harry met een hese stem en een kleine grijns op zijn gezicht. Deze keer drukte hij zijn lippen zachtjes op die van haar in plaats van in haar nek. Het meisje beantwoordde ze zijn kus dan ook met alle plezier van de wereld.

Zijn tong gleed voorzichtig langs haar lippen heen terwijl zij haar vingers door zijn bruine krullen haalde. Haar lippen weken uiteindelijk ook uiteen waarna hun gewone kus in een tongzoen veranderde.
Ze kon het niet helpen, maar hoe hard ze hem in het begin ook haatte.. Nu zorgde hij alleen maar voor vlinders in haar maag. Ze had echt geen idee hoe hij dat telkens weer flikte zonder er ook maar enige moeite voor te doen.
'Kun je niet gewoon thuisblijven vandaag?' vroeg Harry na hun kus. Zijn voorhoofd leunde nog tegen dat van haar en hij staarde naar haar prachtige bruine ogen. Het waren waarschijnlijk de mooiste ogen die hij ooit gezien had.
'Mijn moeder merkt meteen als ik gewoon op mijn kamer zit,' antwoordde Jules. Ze wou niets liever dan gewoon de dag met hem doorbrengen, maar thuisblijven ging niet lukken. En daarbij had ze ook geen zin om de hele dag op straat rond te hangen in de kou. Dat ging haar net iets té ver.
'We kunnen ook gewoon naar mijn appartement gaan?' stelde Harry op zijn beurt weer voor. Daar zou niemand haar kunnen controleren. En het belangrijkste: er was niemand die hen daar zou lastigvallen..
'Sounds good,' antwoordde Jules met een vrolijke glimlach op haar gezicht. Zo zou ze ook eindelijk eens te zien krijgen waar hij woonde.

Haar ogen gleden behoedzaam door de ruimte die de woonkamer van het appartement moest voorstellen. Het viel niet te ontkennen dat het een grote ruimte was, en dat zou de rest zeker en vast ook zijn. De muren hadden een gewone, witte kleur. Het werd echter wel opgeleukt door enkele schilderijen die waren opgehangen. Harry had smaak, en dat werd ook nu weer bewezen.
'Ik moet toegeven dat je een goede smaak hebt,' zei Jules luidop toen ze ieder detail in zich had opgenomen. Niets was haar oog ontgaan. Zelfs niet het stapeltje tijdschriften dat op het salontafeltje lag. Al betwijfelde ze of hij die werkelijk ooit gelezen zou hebben. Misschien was het maar gewoon voor de schijn.
'Natuurlijk heb ik smaak.. Hoe denk je anders dat ik bij jou terecht gekomen ben?' vroeg Harry op zijn beurt lachend toen hij haar passeerde. Hij liet duidelijk doorschijnen dat het als een flauw grapje bedoeld was. Dat mocht hij dan ook bekopen met een plagende mep tegen zijn linkerarm.
'Oi, don't do that!' verdedigde hij zichzelf terwijl hij enkele stappen verder liep. Hij wist natuurlijk ook wel dat hij het gewoon had uitgelokt. Zo'n dingen kon hij nu eenmaal van Jules verwachten. Ze liet zich niet zo gemakkelijk doen.
'Hmm, wat houd me tegen?' vroeg Jules zich luidop af. Zolang hij met dat soort opmerkingen rond bleef strooien kon hij zulke reacties verwachten. Voordat ze het wist hing ze centimeters boven de grond. Een paar armen wist haar zonder enig probleem omhoog te houden. Haar blik ving al snel de zijne. Zijn prachtige groene ogen waarin nu pretlichtjes te zien waren. Het leek nog net niet op een sterrenhemel.
'Wil je serieus een antwoord op die vraag hebben?' Inmiddels had ze haar armen al om zijn nek heen geslagen voor de steun. Op haar lippen rustte een lichte grijns ter teken dat ze het best wel amusant vond.

Harry liet zich voorzichtig in de zetel zakken terwijl hij haar nog steeds omhoog hield. Het was dan ook niet meer dan logisch dat ze op zijn schoot terecht kwam. Niet dat ze dat erg vond, in tegendeel zelfs.
Hij legde zijn hand in haar nek en trok haar hoofd zo een beetje dichterbij. Uiteindelijk was ze net dicht genoeg voor hem om zijn lippen op die van haar te drukken. Hij zou zweren dat hij nog steeds een beetje tandpasta proefde toen zijn tong langzaam over haar lippen gleed. Dat verraadde dus dat ze nog niet zo lang geleden haar tanden had gepoetst. Hij trok er zich echter niets van aan en zoende gewoon verder.
Jules liet haar vingers verdwalen in zijn zachte, bruine krullen die zijn voorhoofd voor een deel bedekten. Ze kon er niets aan doen, maar ze had altijd de neiging om haar handen daar naar af te laten dwalen.
Op de één of andere manier wist Harry hen zo te draaien waardoor het meisje nu de zetel in haar rug voelde. Hij hing boven haar zonder haar te belasten met zijn eigen gewicht. Ook slaagde hij erin om zijn lippen niet van die van haar te scheiden.
Zijn koude vingertoppen dwarrelden over haar buik heen waar haar shirtje een stukje omhoog was gekropen. Het kietelde een beetje, maar Jules probeerde om niet te lachen. Dat zou het moment namelijk helemaal verpesten.
Ze wist dat Harry speciale gaven had door hetgeen wat hij was. Toch moest ze ook toegeven dat hij wel heel erg goed wist hoe hij een meisje moest behandelen. Waarschijnlijk had hij dan ook al eeuwen kunnen oefenen met alle meisjes die hij tegenkwam. Zo pakte hij namelijk ook zijn slachtoffers in voordat ze doorkregen wat hij echt was. Dit keer was het echter anders. Jules was helemaal geen slachtoffer dat vandaag niet zou overleven. Zij was het meisje waar hij van hield en dat hij met alle respect van de wereld zou behandelen. Eén keer had hij haar bloed geproefd, en dat was ook de laatste keer geweest.

Ze waren haast onzichtbaar, maar toch kon ze de dunne littekens op zijn huid zien. Normaal gezien was er helemaal niets vreemds aan littekens, maar dit waren bijtafdrukken. Het bleef niet bij één afdruk, ze verspreidden zich over zijn hele lichaam. Van zijn nek tot zijn licht gebruinde armen. Het zou haar niets verbazen als zijn benen ook niet gespaard waren gebleven. Haar vingers gleden langzaam over een litteken dat zich in zijn hals bevond. Zo had ze er zelf ook eentje.
'Hoe kom je in godsnaam aan al die littekens?' vroeg ze dan ook zachtjes aan hem toen hun lippen elkaar even niet raakten. Het bleef vreemd om het te zien, zeker omdat ze het helemaal niet gewoon was.
'Ik ga al eeuwen mee Jules.. En hoe denk je anders dat ik een vampier geworden ben?' Hij keek haar doordringend aan toen hij die vraag stelde. Een antwoord zou hij echter nooit krijgen. Althans toch geen antwoord dat woorden bevatte.
Jules drukte haar lippen weer op die van hem zodat er niets meer gezegd moest worden. Harry ging dan ook met alle plezier mee in de kus en liet zijn handen afdwalen naar haar heupen. Op de vloer lagen her en der al kledingstukken verspreid, en die zouden daar ook nog een tijdje blijven liggen.
Met zijn behendige vingers wist Harry zonder enige problemen de knoop van haar broek los te krijgen. Dat verraadde dan ook meteen dat hij ervaring had en duidelijk wist wat hij moest doen. Hij leek niet eens een greintje zenuwachtig te zijn. Dit was bij Jules dus wel het geval. De zenuwen gierden namelijk door haar maag.
Binnen de kortste keren gleden haar broekspijpen over haar benen heen waarna ook deze op de grond belandde. Dit alles gebeurde zonder dat ze elkaars lippen loslieten.

Enkele kledingstukken laten nam Harry haar hoofd voorzichtig tussen zijn handen. Hij veegde enkele plukjes zwart haar uit haar gezicht en glimlachte lichtjes. Hij voelde zich haast verplicht om voorzichtig te handelen, net alsof ze van porselein was en ieder moment in duizend stukjes kon breken. Hij zou niet meer in staat zijn die stukjes terug aan elkaar te plakken.
'Je moet weten dat ik echt ontzettend veel van je hou,' fluisterde hij tegen haar voordat hij kort zijn lippen op die van haar drukte. Een zachte kreun rolde over de lippen van het meisje toen Harry bij haar naar binnen stootte. Haar nagels boorden zich in zijn huid ter hoogte van zijn schouderbladen.
Naarmate de minuten verstreken voerde Harry het tempo beetje bij beetje op. Het enige geluid dat de woonkamer vulde was hun gekreun dat af en toe ontsnapte. Het duurde dan ook niet lang voordat ze beiden hun hoogtepunt bereikten.
Hij gleed weer uit haar en trok haar vervolgens direct in zijn armen. Ze zaten nog steeds in de zetel en hij trok haar tegen zich aan. Een fleecedekentje dat altijd over de rugleuning hing belandde nu op hun lichamen zodat ze het niet koud zouden krijgen.
Harry wist dat Louis nu van hem zou walgen. Voor hem stond seks met een mens hebben gelijk aan een vampier die gewoon voedsel at. Walgelijk dus.
'Harry?' drong een zachte stem zijn oren binnen. Het geluid trok meteen zijn aandacht, dat zou het altijd en overal doen. Het was het mooiste geluid wat er bestond voor hem. Hij maakte dan ook een instemmend geluidje ter teken dat hij luisterde.
'Ik hou ook van jou,' kwam er uiteindelijk nog zachter dan voorheen uit. Jules had deze woorden nog nooit eerder tegen een jongen gezegd. Toch niet gemeend. Dit keer meende ze het wel, ze hield echt van Harry.