Bloody Taste ll H.S

Hoofdstuk 21

Hi Guys, ik kan niet geloven dat er nog steeds mensen zijn die dit lezen. Echt super bedankt!

Zonder al te veel moeite wist Harry in één poging zijn hand op de lichtknop te plaatsen. De lampen sprongen dan ook vrolijk aan waardoor ze zijn appartement verlichten. De deur duwde hij met zijn andere hand terug in het slot. Een zachte klik toonde aan dat hij ook daadwerkelijk dicht was.
De zolen van zijn schoenen lieten een sloffend geluid achter naarmate hij verder de eerste ruimte in wandelde. Die moest namelijk de woonkamer voorstellen waar hij zich probeerde te ontspannen deze dagen. Niet dat dat altijd lukte, maar het was er wanneer hij het nodig had. Dat was het belangrijkste.
Hij stopte echter abrupt met lopen toen hij iets zag dat helemaal niet thuishoorde in zijn appartement. Een jongen had zich nonchalant op de houten tafel neergezet. Het leek alsof de jongen op iemand aan het wachten was, en een vermoeden vertelde hem dat hij die persoon was. Waarvoor zou hij anders naar zijn appartement komen?
'Je hebt geen idee hoe lang ik op je heb zitten wachten,' meldde de jongen op een rustige toon. Misschien zei hij het wel iets té rustig. Met een sierlijke sprong belandde hij terug op de vloer waarna hij zich tot Harry richtte.
'Hallo Harry,' kwam er daarna uit zijn mond. Harry kon zien en horen dat het vol sarcasme zat. De bruine ogen, het ravenzwarte haar, zijn ongeïnteresseerde houding. Hij had het allemaal al eerder gezien. Deze jongen zag er misschien onschuldig uit, maar hij was gevaarlijk, en net zo dodelijk als Harry dat was.
'Wat wil je Zayn?' Harry zette bewust enkele stappen achteruit om wat meer ruimte tussen hen te creëren. Die ruimte zat vol spanning, dat zou ieder ander persoon gewoon kunnen voelen. Al was het waarschijnlijk beter dat er niemand anders aanwezig was.
'Je herkent me nog.. De laatste keer dat we elkaar tegenkwamen was dat nochtans anders..' zei Zayn met een valse grijns op zijn gezicht.

Harry had in eerste instantie geen idee waar Zayn het over had, maar al gauw schoot de herinnering hem te binnen. Precies drie dagen geleden had iemand hem aangevallen, en hij was er haast zeker van dat het deze jongen was geweest.
'Nog bedankt voor die staak, dat had je echt niet hoeven doen,' mompelde Harry dan ook sarcastisch. Het had vreselijk veel pijn gedaan en hij had daar nog zeker vijftien minuten op de grond gelegen voordat de pijn volledig weg was. Hij verafschuwde die dingen echt. Iedere vampier deed dat.
'Met plezier Harry, dat weet je toch,' antwoordde Zayn op zijn beurt weer. Hij wandelde enkele passen vooruit en ging op de armleuning van de zetel zitten. Hij trok er zich niets van aan dat hij helemaal niet gewenst was in het appartement.
'Die had je nog tegoed van me,' was de simpele verklaring die er te geven viel. Hij was namelijk nog helemaal niet vergeten hoe hij dankzij Harry in de problemen geraakte jaren geleden. Hij had eindelijk besloten om het de krullenbol allemaal terug te betalen.
'Je verdiende het Zayn.' Harry's stem klonk luid en duidelijk. Er viel hem niets te wijten, en vele waren het daarmee eens geweest. Alleen Zayn niet natuurlijk, het had alleen maar in zijn nadeel gespeeld. Voordat hij ook maar één keer met zijn ogen kon knipperen hing hij tegen de muur. Zayn 's hand hield hem zonder problemen omhoog bij zijn keel. Hij was klaar om zijn spelletje te spelen.

'Pas een beetje op je woorden Styles.. Of wil je soms dat ik je vriendinnetje een bezoekje ga brengen?' Harry's lichaam verstrakte en in zijn ogen was een harde uitdrukking af te lezen. Zayn mocht doen met hem wat hij wou, maar hij zou met zijn handen van Jules afblijven. Ze had hem niks misdaan.
Met alle kracht die hij in zich had duwde hij Zayn van zich af. Wanneer hij kwaad was, was hij tot veel meer in staat dan wanneer hij zich rustig voelde. Zayn stond inmiddels alweer op zijn benen en nam een dreigende houding aan. Hij was in ieder geval niet van plan om zich te laten verslaan door Harry.
'Je blijft uit haar buurt!' waarschuwde die laatste hem een keer duidelijk. Als hij ook maar één vinger naar haar durfde uitsteken kon hij er zeker van zijn dat hij het Zayn betaald zou zetten. Al was het het laatste wat hij ooit in zijn leven zou doen. Hij had Jules immers beloofd haar nooit meer pijn te doen, ook niet via andere personen. Die belofte zou hij dan ook houden, ongeacht wat hem dat zou kosten.
Een geluid dat viel te omschrijven als een luide "krak" drong zijn oren binnen. Automatisch vlogen zijn handen naar zijn gezicht waar ze zich om zijn neus heen klemden. Het bloed sijpelde er zonder enig problemen uit, en de pijn verraadde dat hij wel degelijk gebroken was. Met een simpele beweging van zijn handen zette hij zijn neus terug recht waarna hij in enkele seconden weer genas. Tenminste nog iets positiefs.
'Prick,' mompelde Harry terwijl hij het bloed van zijn gezicht veegde. Zayn leek niet eens gevoeld te hebben dat hij Harry zonet een gebroken neus had geslagen.
'Ik zei toch dat je op je woorden moest letten. Je hield je niet aan de regels van het spel,' verklaarde Zayn simpel. Hij zou met alle plezier nog wel enkele van die meppen uitdelen aan de krullenbol. Daar had hij niets op tegen.

'Ik heb nooit gezegd dat ik jou idiote spel wil spelen!' verdedigde Harry zichzelf. Hij kon zich zelfs wel veel leukere spelletjes indenken dan dit gedoe. Al was hij er zo goed als zeker van dat Zayn geen gewoon gezelschapsspelletje met hem wou spelen. Tenminste toch niet als er geen vorm van geweld in voorkwam.
Alweer had hij een trap in zijn maag te pakken waardoor hij kort dubbelklapte. Waarom was die idioot zo verdomd snel? In ieder geval was hij een stuk sneller dan dat Harry zelf was, daar kon hij niet omheen.
'Hoe vaak wil je nog dat ik het herhaal Styles?' Zayn had totaal geen medelijden met hem, in tegendeel zelfs. Hij genoot hier met volle teugen van. Net toen hij op het punt stond om hem nog eens te verrassen met een trap tegen zijn scheenbenen hoorde hij iets. Er kwam iemand anders aan.
'I'm not finished yet.' Met die woorden verdween Zayn dan ook weer meteen. Waarschijnlijk had hij via één of ander raam zijn uitweg gevonden. God mocht het weten.
'Hazz? Ben je daar?' was Louis' stem hoorbaar aan de andere kant van de deur. Voordat Harry hem zou openen haalde hij nog een keer diep adem.
'Ik kom eraan!' riep hij met een schorre stem terug naar zijn beste vriend. Die had natuurlijk geen idee van wat er allemaal aan de hand was, en het liefste zou hij dat ook gewoon zo houden. Hij wou Louis niet onnodig betrekken.

Met enige moeite wist Harry de deur open te trekken waardoor Louis in zijn beeld verscheen. Die laatste had natuurlijk direct door dat er iets grondig mis was. Verschillende voorwerpen waren op de grond beland wanneer Zayn Harry weer een flinke duw had gegeven. Ook het bloed dat nog op zijn gezicht hing ontging Louis niet.
'Wat is er met jou gebeurd?' wou hij dan ook weten. Ondertussen wandelde hij het appartement binnen waarna Harry de deur weer sloot. In een wanhopige poging veegde hij met zijn mouw langs zijn neus om het overige bloed weg te halen. Al had hij natuurlijk kunnen denken dat het niet zoveel zou uithalen.
'Ik heb bezoek gehad,' mompelde Harry ter antwoord. Hij bukte zich vlug om enkele tijdschriften op te rapen die netjes over de vloer lagen verspreid. Toen hij ze allemaal had plaatste hij ze weer op het salontafeltje. Dat was immers hun vaste plek.
'Van..?' Louis was namelijk helemaal niets met die informatie. Wel kon hij vertellen dat het vast geen vriend van Harry was geweest.. Dat leidde hij af van het bloed dat er op zijn gezicht zat. Toch kon hij ook niemand bedenken die de bruinharige jongen zoiets aan zou willen doen. Of hij moest natuurlijk dingen niet weten, dingen die Harry voor hem achterhield. Hij zou eens moeten weten wat er voor hem werd achtergehouden.
Harry draaide zich nu zuchtend naar zijn beste vriend en keek hem doordringend aan. Hij haatte het wanneer hij zulke dingen moest vertellen.
'Zayn,' was het enige wat er uit zijn mond kwam. Met die woorden werd het dan ook direct muisstil in het appartement. Louis' ogen verwijdden zich, en zijn mond hing zelfs een stukje open van verbazing. Had hij dat nu goed verstaan?
'You've got to be kidding me..' mompelde hij dan ook ongelovig. Hij had zeker niet verwacht die naam te horen. Niet na zo'n lange tijd van afwezigheid.

'Wat wou hij van je?' was de volgende vraag die er schaamteloos gesteld werd. Het was eigenlijk ook gewoon een logische vraag die wel vaker gesteld werd. Alleen was het in dit geval toch net iets specialer dan de normale gang van zaken.
'Wat denk je?' stelde Harry in tegenvraag. Het was niet zo moeilijk om te bedenken wat Zayn van hem wou hebben. Het enige waar hij op zinde was wraak, zoete wraak. Alleen kon die voor Harry zelf nogal bitter gaan uitvallen.
'Hij dreigde er zelfs mee om naar Jules te gaan als ik zijn "spelletje" niet wou spelen,' volgde daarna nog aarzelend. Bij het woord "spelletje" maakte hij met zijn vingers dan ook aanhalingstekens in de lucht. Spelletjes hoorden leuk te zijn, maar dat was deze keer helemaal niet het geval.
'Waarom zou hij naar ha..-' Louis stopte abrupt met praten toen zijn euro plots viel. Hij had toen in het bos dus wel degelijk gelijk gehad. Harry was voor haar gevallen, daarom weigerde hij haar uit de weg te ruimen. Een diepe zucht ontsnapte uit zijn mond.
'Ik had het ook wel kunnen denken,' kwam er dan ook gefrustreerd uit. Nog steeds begreep hij niet hoe het mogelijk was om voor een mensenmeisje te vallen. In zijn ogen stond dat alleen maar gelijk aan voedsel. Niets meer, maar ook niets minder.
'Ik kan er niks aan doen Lou,' zei een wanhopige Harry. Hij had werkelijk geprobeerd om er tegen te vechten, maar het was onmogelijk. Het klonk misschien vreemd, zelfs voor zichzelf. Maar hij kon niet langer ontkennen dat hij ontzettend veel van het meisje was gaan houden in de korte tijd dat hij haar kende.