Bloody Taste ll H.S

Hoofdstuk 15

Harry had de neiging om zich onmiddellijk terug om te draaien toen hij zag wie er voor zijn deur stond te wachten. Toch wandelde hij rustig verder waardoor Emily ook doorkreeg dat hij eraan kwam. Het zou hem niet verbazen als ze daar al een hele tijd stond te wachten. Eerlijk gezegd had hij wel weer genoeg van haar, en daarbij had hij haar ook helemaal niet meer nodig. Dat moest hij haar maar eens even duidelijk gaan maken.
'Harry!' Haar stem klonk vrolijk en zat vol met liefde. Ze zou eens moeten weten dat hij eigenlijk helemaal niets voor haar voelde. Hij gebruikte haar gewoon alsof ze een zakdoek was. Ze mocht al lang blij zijn dat hij haar niet als avondeten benuttigde.
'Nu niet,' mompelde hij bot toen ze aanstalten maakte om hem een kus te geven. Hij sloot zijn vingers om haar pols heen en trok haar zo mee zijn appartement in. Hij zou dit snel gaan afhandelen en haar dan weer wegsturen. Zo zou hij tenminste geen last meer van haar hebben. Het was al erg genoeg om zich alleen met Jules bezig te houden.
'Heb je nog informatie?' wou hij weten voordat hij er een einde aan zou gaan maken. Hij had Emily opgedragen Jules nauw in de gaten te houden. Alles wat ze te weten kwam zou ze dan later aan hem moeten doorspelen. Het was in eerste instantie bedoeld om erachter te komen of ze zich nog iets herinnerde, maar daar had hij inmiddels wel een antwoord op. Emily kon hij dus nergens meer voor gebruiken.
'Niet echt. Buiten dat ze nog steeds erg close is met Matthew,' antwoordde Emily netjes op zijn vraag. Harry fronste kort zijn wenkbrauwen bij het horen van de naam "Matthew". Die was de laatste dagen wel vaker gevallen, en het zinde hem niet. Misschien moest hij die kerel ook maar eens in de gaten gaan houden.
'Goed, kun je even hier komen?' Hij gebaarde met zijn arm dat ze wat dichterbij moest komen. Uit ervaring wist hij dat ze dat niet zou weigeren.

Zijn ogen boorden zich diep in die van haar waardoor ze nergens anders meer naar kon kijken. Zoals gewoonlijk vernauwden de pupillen van zijn ogen zich. Hij dacht kort na over de woorden die hij zou gaan gebruiken.
'Oké Emily.. Je hoeft geen informatie meer aan me door te spelen. Ik wil dat je gewoon verder gaat met je leven en me verder met rust laat,' zei hij duidelijk tegen haar. Een klein knikje van haar kant toonde aan dat ze het begrepen had. Met de grootste moeite wist hij een tevreden glimlachje tevoorschijn te halen.
'Je vertelt niemand wat je voor me hebt moeten doen,' voegde hij er daarna nog aan toe. Het was cruciaal dat hij nu geen delen zou vergeten, anders was hij echt gejost. Als Jules te weten kwam dat haar beste vriendin informatie doorspeelde aan de jongen die ze helemaal niet mocht, zou het alleen maar moeilijker gaan worden.
'Ga naar huis,' sloot hij vervolgens af. Hij scheurde zijn blik los van haar en draaide zich op zijn hakken om. Toen niet veel later de deur weer dichtviel wist hij dat ze het appartement verlaten had. Goed, daar was hij dan ook alweer vanaf.
Hij moest nu alleen nog een manier zien te vinden om het grootste probleem op te lossen. Hij moest ervoor zorgen dat Jules hoe dan ook haar mond zou houden. En dat het liefst zonder haar te vermoorden. Louis' idee ging hem namelijk een tikkeltje te ver. Maar hij wist ook dat zijn woorden waarheid waren. Als hij het zelf niet zou oplossen, zou zijn beste vriend zeker niet twijfelen om het zelf even vlug te doen. Dat was dan ook precies wat hij op dit moment hopeloos probeerde te voorkomen.

Het was zaterdag, wat inhield dat iedereen weer kon genieten van het weekend. De scholen waren gesloten waardoor er alleen maar meer tijd was voor leuke dingen. Er waren dan ook veel mensen die zeker en vast gebruik maakten van die gelegenheid. Ook Jules greep de kans met beide handen. In ieder geval moest ze iets hebben om haar gedachten van Harry Styles af te zetten. Of ze het nu wou, of niet, hij bleef de hele tijd door haar hoofd een spoken. Het was alsof ze nergens anders meer aan kon denken.
'Hey!' Ze herkende de stem meteen als die van Matthew. Ze had dan ook op hem staan wachten bij het lage hekje voor haar huis. Het leek haar wel een goed idee om vandaag eens met hem af te spreken. Misschien kon hij wel voor wat afleiding zorgen voor haar. In ieder geval had ze zo eens een ander gezicht om naar te kijken.
'Matt,' begroette ze hem vrolijk waarna ze vlug een kus op zijn wang drukte. Het was trouwens nog steeds niet echt duidelijk wat ze voor elkaar voelden. Daarom hield ze het ook maar bij een simpele kus op de wang. Voor nu was dat wel genoeg.
'Zullen we een stukje gaan wandelen?' stelde Matthew glimlachend voor. Jules knikte niet veel later instemmend. Voordat ze begonnen te lopen verstrengelde zijn vingers zich met die van haar. Het bezorgde Jules vreemde kriebels, maar het was wel een leuk gevoel.
'Hoe gaat het eigenlijk met je nek?' Matthew wees met zijn andere hand in de richting van haar hals. Daar had ze tevens weer een sjaal omheen gewikkeld. Ze kon hem natuurlijk de waarheid vertellen, maar dat zou hem alleen maar meer ongerust gaan maken. Ze koos dus voor de optie "liegen".
'Het gaat al beter,' was dan ook haar zachte antwoord. Ze hoopte uit de grond van haar hart dat hij niet door zou hebben dat ze loog. Dit keer leek hij er dan ook echt in te trappen en knikte hij alleen maar tevreden. Dat was dan ook weer gefikst.

Al gauw werden ze omringt door al het groen dat samen het park vormde. Dorre blaadjes lagen op de grond en waaiden af en toe langzaam op door het lichte briesje. Het zonnetje piepte moeilijk vanachter de wolken en liet enkele warme zonnestralen neer op aarde. Het was in ieder geval al beter dan kou.
'Volgens mij gaat het niet lang meer duren voordat de eerste sneeuw valt,' merkte Matthew na een tijdje stilte op. Jules draaide haar hoofd lichtjes en grijnsde naar hem. Het was wel duidelijk dat hij haar iets wou zeggen, dat zag ze gewoon.
'Gooi het eruit,' zei ze dan ook lachend tegen hem. Dat leverde haar echter een verwarde blik op. Hij probeerde nu natuurlijk te doen alsof er niets was.
'Wat laat jou denken dat ik iets wil zeggen?' wou Matthew dan ook onmiddellijk weten. Na zijn woorden beet hij nerveus op zijn lip. De zenuwen gierden zowat door zijn lijf heen, maar er viel nu niets tegen te doen.
'Je praat over het weer. Dat wil zeggen dat er nog iets anders is,' merkte Jules droog op. Hij begon namelijk altijd over de meest doelloze dingen te praten wanneer hij nog iets meer wou zeggen. Dat was dus ook nu weer het geval.
Een diepe zucht ontsnapte uit zijn mond toen bleek dat ze zijn opzet doorhad. Hij was ook echt ongelooflijk slecht in het verbergen van dit soort dingen. Toch had hij het maar weer een keertje willen proberen.
'Oké, je hebt me door,' mompelde hij zachtjes terwijl hij stopte met wandelen. Hierdoor was Jules ook genoodzaakt om te stoppen met lopen. Dat maakte echter niets uit, want ze was benieuwd naar hetgeen dat hij haar te vertellen had.

'Ik vind je leuk,' waren de woorden die opeens uit Matthew 's mond stroomden. Yeah, obviously.. Jules had eigenlijk wel verwacht om die woorden ooit van hem te horen, maar nu ze het hem hoorde zeggen klonk het best wel vreemd. Ze kon niet ontkennen dat zijn verschijning haar koud liet. Helemaal niets zelfs.
'Ik had niets moeten zeggen..,' constateerde Matthew toen ze na een tijdje nog steeds geen antwoord gegeven had. Hoe had hij ook met zijn stomme kop kunnen denken dat ze hetzelfde voor hem zou voelen? Natuurlijk waren ze al jaren beste vrienden, en waarschijnlijk zag ze hen gewoon niet anders dan dat. Hij had gewoon zijn mond moeten houden, dan hadden ze tenminste het gênante gedeelte kunnen overslaan.
'Nee, Matthew wacht!' probeerde Jules vlug toen hij aanstalten maakte om van haar weg te wandelen. Ze besefte dat als ze nu niet zou reageren alles gewoon verpest zou zijn. Dan was het niet eens zeker of hun vriendschap het wel zou overleven.
'Ik zag 'm gewoon niet aankomen, vandaar dat ik niet meteen reageerde,' mompelde ze zachtjes. Het was moeilijk om dit te doen, maar het was waarschijnlijk wel het juiste. Dat hoopte ze althans, want die fout zou ze dan niet meer recht kunnen zetten.
'Geeft niet, ik snap het wel..,' antwoordde Matthew daar weer verward op. Hij was in ieder geval al blij dat ze weer gewoon praatte. Hij hield er gewoon niet van wanneer ze haar mond gewoon hield. Dat was gewoon frustrerend..
Ze wou net haar mond weer openen om wat te gaan zeggen toen er iemand anders haar aandacht trok. Haar humeur zakte onmiddellijk onder het nulpunt toen ze de krullenbol nonchalant tegen een boomstam zag leunen. Hij hield haar dus weer in de gaten. Vlug klapte ze haar mond weer dicht en vergat wat ze tegen Matthew wou zeggen.

Een gemene grijns vormde zich op haar lippen toen er een idee in haar opkwam. Het was inderdaad heel erg gemeen van haar, maar op dit moment wou ze Harry gewoon kloten. Het was nu niet bepaald leuk dat hij haar overal stond te bekijken. Alsof iemand haar zou geloven wanneer ze vertelde dat hij haar gebeten had..
Haar vingers sloten zich om de kraag van Matthew 's jas heen waardoor ze hem dichter naar zich toe trok. Het duurde niet lang voordat ze zijn lippen gevonden had, die overigens heel erg zacht aanvoelden. Het was een aangename verrassing.
Matthew schrok in eerste instantie van haar plotselinge handeling, maar liet het daarentegen niet aan zijn hart komen. Zijn armen wikkelden zich om haar middel heen terwijl hij met volle overgave haar kus beantwoordde. Het was slechts een kwestie van tijd voordat hun tongen ook begonnen met een vrolijk spelletje.
Harry Styles was daarentegen een heel stuk minder vrolijk. De plotselinge woede die hij plots voelde opkomen was van zijn gezicht af te lezen. Zijn groene ogen hadden weer een zwarte kleur gekregen, maar ook zijn handen waren tot vuisten gebald. Al snapte hij niet waarom hij het zo erg vond om naar het beeld te kijken.
Om ongelukken te voorkomen draaide hij zich om en beende weg. Gelukkig stonden er geen voorwerpen in zijn weg, die hadden het anders helaas niet overleefd. Op dit moment wou hij gewoon alles kort en klein slaan. Hij schrok nog erger van het feit dat hij iets nats over zijn wang voelde rollen. Hij veegde de traan bruusk van zijn wang met de rug van zijn hand. Hij huilde. Hij huilde voor het eerst in 120 jaar, voor haar.

heyy babes, ik update nu wat langzamer in verband met school :/
Hoop dat jullie dit stukje leuk vinden :)