Bloody Taste ll H.S

Hoofdstuk 8

Kledingstukken vielen in een snel tempo achter elkaar in een grote tas. Het was vanzelfsprekend dat hij zijn kleding ook zou meenemen. De hele tijd in hetzelfde rondlopen zou namelijk niet echt evident zijn. Hij pakte zijn spullen bij elkaar met een grote tegenzin, dat zou zelfs een blinde nog kunnen zien.

Enkele minuten terug had Harry de voordeur nog horen dichtslaan. Dat betekende waarschijnlijk dat Louis naar buiten was gegaan ofzo. Misschien was hij zelfs wel naar buiten gegaan om voedsel te zoeken. Het was namelijk al een tijdje geleden dat hij nog iets gegeten had, en dat begon hij wel te voelen. Het was niet echt moeilijk om een paar dagen zonder bloed uit te houden, maar uiteindelijk werd het branderige gevoel in hun keel gewoon ondraaglijk.

Nog een laatste keer bekeek hij de dingen die hij in zijn tas gestopt had. Als hij het zo bekeek dan had hij alles. Zijn laptop, die nog beneden stond, zou hij zometeen wel veilig opbergen. Dat ding ging natuurlijk ook meer naar zijn nieuwe, tijdelijke woning. Het was namelijk absoluut niet de bedoeling dat hij daar eeuwig ging blijven wonen.

Met een simpele beweging ritste Harry de tas dicht en slingerde hij hem over zijn schouder heen. De deur van zijn slaapkamer trok hij netjes achter zich dicht waarna hij via de grote trap naar beneden liep. Door zijn goede gehoor kon hij wat geluid onderscheiden dat van de woonkamer afkomstig was. Hij had Louis helemaal niet terug naar binnen horen komen..

Een afkeurend geluid kwam uit zijn mond toen hij het tafereel voor zich zag eenmaal hij de woonkamer binnen was gelopen.

'Louis, had je dat nu echt nergens anders kunnen doen?' Bromde hij nors terwijl hij zijn tas in een hoekje neerpootte. Soms kon zijn beste vriend er ook echt wel wat van.

Het lichaam van een jongen viel met een plof op het tapijt neer toen Louis het losliet. Met zijn tong likte hij de laatste restjes bloed van zijn lippen. Al zaten er ook enkele duidelijk zichtbare vlekken op zijn shirt. Hij had zijn eten dus gewoon mee naar huis genomen.

'Als je maar weet dat ik het tapijt niet nog een keer schoon ga maken.' Harry keek kort naar het lijk en zuchtte toen diep. Het was niet gebruikelijk dat ze hun slachtoffers mee naar huis namen, alleen in uitzonderlijke situaties. Eigenlijk wilde hij niet eens weten wat Louis' reden was om die jongen mee te nemen.

'Ik laat ze tenminste niet in leven.' Weerde Louis vlug en porde wat met de tip van zijn schoen tegen het dode lichaam. Net alsof hij wou bewijzen dat de jongen echt dood was en niet opeens terug zou gaan opstaan.

'Jaja, dat heb je nu wel vaak genoeg gezegd!' Harry haalde verveeld een hand door zijn bruine krullen heen en liet zijn arm toen weer zakken. Hij ging in ieder geval niet de verantwoordelijkheid voor deze jongen. Dit zaakje moest Louis maar in zijn eentje gaan oplossen, hij had zijn eigen dingen om te doen nu.

'Ruim dat even op Lou, wil je..' Met zijn wijsvinger priemde hij in de richting van het lijk. Alsof Louis niet wist wat hij zou moeten opruimen. Hij rolde dan ook kort met zijn ogen en bukte zich zodat hij de twee armen van de jongen vast kon nemen. Voordat hij het lichaam over zijn schouder zou slingeren keek hij Harry nog een laatste keer aan.

'Zorg jij er maar voor dat je je eigen problemen opruimt.'

Heeyy :)

Dankje voor de reacties! Zo lief, 4 reacties voor het nieuwe Hoofdstuk?