Bloody Taste ll H.S

Hoofdstuk 1

Zijn groene ogen flitsten door de donkere ruimte heen. Het was voor hem helemaal geen probleem om de dingen te onderscheiden. Hij zag perfect en nam dan ook iedere beweging, van ieder mens in zich op. Hij moest afwachten totdat hij het perfecte slachtoffer had gevonden. Hij was namelijk nogal kieskeurig op dat gebied. Zo had hij bijvoorbeeld liever meisjes dan jongens. Die nam hij alleen als het niet anders kon.

Nonchalant stond hij met zijn rug tegen de muur. Hij plaatste de zool van één van zijn schoenen ook tegen de muur, en zo hield hij de menigte in de gaten. De mensen hadden geen idee van wie hij was, waarom hij hier was en dan nog het belangrijkste: wat hij was. Als ze dat eens wisten..

Er waren veel meisjes aanwezig, en die bekeek hij dan allemaal ook uitgebreid. Geen van hen was echter de persoon die hij zocht voor vanavond. Hij hield eerder van de rustige, verlegen types. Op de eerste indruk afgaande bevonden dat soort meisjes zich hier niet. Hij moest zijn zoektocht dus ergens anders verder gaan zetten. Misschien dat hij in de nauwe gangen van het gebouw wel een geschikt iemand zou tegenkomen.

Met zijn voet duwde hij zich af van de donkere muur. Op een gracieuze en sierlijke manier wist hij zich een weg door de dansende menigte te banen. Hij kon het gejaagde tempo van hun harten horen. Het werd opgedreven door de uitbundige dansbewegingen die ze uitvoerden. Maar hij moest zich inhouden, hij moest zijn plan perfect uitvoeren. Eén fout, en het kon hem zijn eigen leven nog eens gaan kosten.

Zonder enige moeite wist hij de doorgang naar de gang te bereiken. Het was er een stuk minder lawaaierig, wat overigens ook een opluchting voor zijn gehoor was, en er bevonden zich ook minder mensen. Dat maakte niets uit, hij had geen overvloed aan mensen nodig. Eén persoon was al meer dan genoeg voor hem.

Zijn ogen bleven hangen bij een meisje dat bezig was met haar gsm. Voor hem was ze het eerste potentiële slachtoffer dat hij tegenkwam. Hij had al genoeg meisjes gezien die hem niet aanstonden, jongens die hij niet moest hebben en koppels die hun tongen in elkaars keel staken. Zij stond hem wel aan.

Haar zwarte haar hing om haar schouders heen. Zelfs met het weinige licht kon hij de natuurlijke glans nog onderscheiden. Haar lichte, zongebruinde huid sloot daar perfect bij aan. Twee bruine kijkers staarden naar het kleine schermpje van de gsm die ze in haar handen hield. Hij was er zeker van dat ze veel jongensharten op hol deed slaan, maar ze zag hem er ook een rustig iemand uit. Iemand die er niet van hield om in de schijnwerpers te staan. Kortom: ze was gewoon perfect.

Niet in de zin die iedere andere jongen zou bedoelen. Hij zag haar als het perfecte slachtoffer voor vanavond. Hij wist dan ook dat hij nu met niemand anders meer genoegen zou nemen. Het moest en zou haar worden, hij wou niemand anders. Het was altijd wel duidelijk wat hij wou hebben, ook nu weer.

Nadat hij nog een keer een hand door zijn bruin, krullend haar had gehaald begon hij in de richting van het meisje te lopen. Het arme schaap had natuurlijk nog geen idee van wat er haar te wachten stond, en dat vond hij wel amusant. Hij hield van hun reacties wanneer hij zijn tanden in hun tere nek boorde. Het was gewoon pure entertainment voor hem, niet meer dan dat. Ook dit meisje zou hem dat entertainment weer bezorgen.

Een mysterieuze grijns stond op zijn lippen geplakt.

2 comments voor het volgende hoofdstuk.