Onun gözleri denizdi, bendim. Ama benim yeşil gözlerim onu çağrıştıran bir renge sahip değildi fakat kimsenin bilmediği bir şey vardı. Zamanında Haki takım elbisesiyle beni kendine hayran bırakan adam gözlerimin rengini hiç bu kadar farklı sevdirtme...
Bu arada lütfen oy ve yorumlarınızı yapmayı unutmayın çünkü ne kadar çok kısa sürede sınırlar geçilirse kısa sürede yeni bölüm gelebilir, bir nevi bu durum sizin elinizde. Buraya da her bir yorum ve yıldız için teşekkür eden Boffie'yi koyuyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar 🌺
Okunma sınırı: 90+
Oy sınırı: 10
Yorum Sınırı: 150+
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öğle arasını Alpaslan ile geçirdikten sonra tekrardan okula dönmüştük. Uzun ve yorucu saatlerin sonunda özgürlüğümün tadını çıkarmak için evime gideceğim. Akşamüstü olduğundan havada ılık bir esinti vardı. Nisan ayının sonlarına doğru yaklaşıyorduk ve okulun kapanmasına son bir buçuk ay vardı, okulumu çok özleyeceğim.
"Demet Hanım.." diye seslenildiğimi duyup yan tarafıma baktım. Krem renginde takım elbisesi ve elindeki araba anahtarıyla bana gelen Ali Kalender.
Yanıma geldiğinde yüz yüze geldik. Benim çatık kaşlarım ve onun yorgun bakışlarından ondan haz etmediğimi bir kez daha anladım.
"Sonunda sizinle konuşma şansı yakalayabildim. Eğer mümkünse sizinle dava hakkında konuşabilir miyiz?" dedi. Sakin ve mahcupça konuştuğu ses tonu bir an gardımı indirse de yapmadım.
"Benim konuşacağım bir şey yok. Her şey davada konuşulacak." Diyerek kafamı çevirdim ve yürüdüm.
"İki buçuk aylık bebeğinde mi hatırı yok." Diye bağırdı arkamdan. Adımlarım bu cümleyi duyduğu an ilerlemeyi kesti.
