Onun gözleri denizdi, bendim. Ama benim yeşil gözlerim onu çağrıştıran bir renge sahip değildi fakat kimsenin bilmediği bir şey vardı. Zamanında Haki takım elbisesiyle beni kendine hayran bırakan adam gözlerimin rengini hiç bu kadar farklı sevdirtme...
Hafta sonum her cumartesi olduğu gibi bu gecede meslektaştan öte dostlarımla beraber benim evde toplaşıp vakit geçiriyorduk.
"Düğün ne zaman Yunus?" Diye sordu Ömer.
"Şu hastalık biraz geçerse yaza düğün yapacağız."
"Hastalık geçmez ise?"
"Sade bir düğün yaparız artık." Dedikten sonra çayından bir kaç yudum aldı.
"Ya şimdi hakikaten Demet Hanım senin karşı komşun mu?" Diye merakla sordu Harun.
Tamam anladık gözün var ama bu kadarını da belli etme.
"Evet." Dedim düz bir sesle.
"Tanışmanız nasıl oldu?" Diye sordu Harun.
Sen böyle her şeyi soracak mısın?
"Klasik bir tanışma." Dedim ve ben de sakinliğimi korumak için çayımdan bir kaç yudum aldım.
"Oğlum bu ne biçim muhabbet ya gerçekten sıkıcılığın ödülünü alırsınız." Diye araya girdi Yunus.
"Ne yapacağız ki?" Diye sorduğunda ayağa kalkıp salona geçti. İçeriden getirdiği poşetin içinden oyun kutusu çıkardı.
"Okey!" Diye bağırdı.
"İyi bari oynayalım hadi." Diyerek masayı toplayıp oyunu kurduk.
🌺
"İkide bir taş çalıyorsun beni deli etme Harun." Diye uyardı Ömer.
"Taş çalmıyorum." Diye mızmızlandı. Son iki saattir takımca okey oynuyorduk.
"Alpaslan hadi çak şunlara da krallar kimmiş görsünler yiğidim." Diye gaz verdi Yunus. Oyuna kendini öyle bir kaptırmıştı ki kontrolden çıkmış durumdaydı.
Tahtamdan bir kaç taş alıp verdiğim de herkesin tahtasının geri ittirip,
"Bu iş burada biter." Deyip geriye doğru esnedim. Saate baktığımda gece yarısını geçmişti. Duyduğum müzik sesiyle dışarıya baktığımda bir kadın arabanın üstünü açıp bağırıyordu.
