1.4

137 8 0
                                    


Hoş geldiniz💞

🐦🐦

Zaman akıp gidiyordu. Yürüyüşe başlayalı tam bir hafta olmuştu. Her gün aynaya bakıyordum. Desem yalan olur tabii ki de bakmıyordum. Aynalar benim düşmanım sayılırdı. Küçüklükten beri nefret ederdim aynalardan. Gereksizdiler bana göre. Bana kalsa her şey gereksiz aslında bu dünyada ama naparsın.

Aslında zayıflamak falan pek umrumda değildi. Yemek yemeyi seviyordum ve sonucunda da kilo alıyordum. Benim kilolu hâlim kimseyi ilgilendirmemeliydi. Ama ben hariç herkes ilgileniyordu maşallah. Ve ben buna anlam veremiyordum.

Ben kimsenin vücuduna bakmaz, kötü laf etmezdim. Sonuçta herkesin kendi bedeni ve kendi hayatıydı. Bana laf düşmezdi. Herkes nasıl mutluysa öyle olmalıydı, yaşamalıydı hayatını. Kimse burnunu sokmadan, laf etmeden.

Okula giderken önüme çıkan teneke kutuya tekme attım. Biraz gitti durdu. Yine vurdum. Derken tangır tungur ses çıkara çıkara ilerlemeye başladık. Sesi hoşuma gitmişti. Hem kafam dağılıyor hem de beleşten müzik yapıyordum kendimce.

Dedim size iyi değilim diye. Cidden iyi değilim. Teneke kutudan çıkan sesi müzik diye yutturmaya çalışıyordum kulaklarıma. Daha ne olsun.

"Hayırdır Yüsra ne bu hâl?"

Berke kolunu omzuma attığında istemsizce geri çekildim. Kimse bana dokunamazdı lan. Kimse!

"Çek lan o elini!"

"Sakin ol yaa naptık sanki?"

"Yapma zaten bi şey. O eline koluna da sahip çık yoksa ben sahip çıkarsam hiç iyi şeyler olmaz!"

"Bi sakin ol Yüsra. Çocuk ne yaptı sanki?"

"Sen sus Beril. Hemen ikizini koruma. Yolarım valla o rapunzel saçlarını!"

Beril ve Berke ikizlerdi. Severdim ama söverdim de. Çünkü Berke'nin eli kolu durmazdı. Biraz fazla sırnaşırdı insanlara. Ben sevmezdim o türleri zaten Beril için katlanıyordum bu salak ikizine de.

"Bugün niye sinirlisin bakiyim sen?"

Beril'in sorduğu soruya omuz silktim.

Sinirli falan değildim lan ben!Değildim!

Tamam belki azıcık olabilirdim. Ama azıcık(!)

Niye sinirli olduğumu bunlara söyleyecek değildim herhalde. Zaten niye sinirlendiğimi de anlamamıştım. Gerizekalı mal değnee sabah yürüyüşünde beni aramadı diye sinirlenmiş olamazdım değil mi? Yani olmamalıydım en azından.

"Var bunda bi haller de hadi hayırlısı." Dedi Berke. Sinirle ona döndüm.

"Ne haller varmış lan bende, açık konuş bakıyım!"

"Sinirden deliye dönmüşsün kızım sen. Şu hâline bak, gören de aldatıldın sanır!"

"Ne aldatması lan ne saçmalıyorsun sen?"

"Lafın gelişi dedi onu o Yüsra, değil mi Berke?"

Beril yaa. Bi lafa da atlama be arkadaşım. Atlama. Yoksa arkadaş demem dalarım sana da. Dalmak demişken geçen ne güzel dövmüştüm lan Damla'yı. Oh canıma değsin. Pis sarı.

Aklıma gelen şeylerle gülmeye başladım. Gülüşüm büyüyüp kahkahaya dönüştüğünde zar zor Berke'nin sesini duydum.

"Ben diyorum var bunda bi haller? Kafayı mı yedi naptı acaba?"

Gülmeyi kesip Berke'ye döndüm. Elimde olsa bakışlarımla öldürürdüm ama ne yazık ki öyle bir gücüm yoktu.

"Ne dedin lan sen az önce?"

"H-hiçbir şey demedim. Bak gelme Yüsra!"

Kekelemeye başlamıştı. Korkağın tekiydi zaten.

"Ne dedin lan?"

Ona yaklaşmaya başladığımda ellerini siper etti önüne. Mal yaa. Bi de erkek olacak. Bi kızdan korkuyor, gerçi benim gibi bir kızdan korkmayan erkeğin de beyninde mal yazıyor olması gerek. Aslında mal değil lan öyleleri mal değnee. Ehehehe.

Okula geldiğimiz için kapıdan geçip bahçeye doğru koştu. Tabii ben de ardından. Kapıdan girmek üzereyken elimi uzattım. Tam tuttum derken kendimi yerde buldum. Biri bana çarpmış ve beni düşürmüştü. Kimdi lan o hayvan yavrusu.

Bana çarpan omzunu, kolunu, bacağını artık neresiyle çarptıysa orasını kırmak istiyordum. Kemiklerini kırıp eline vermek istiyordum. Çok sinirlenmiştim lan. Hem de çok!

"Kim çarptı lan bana?!"

Bahçedeki birkaç yüz bana dönüp baktı. Sonra da beni kaldırmak yerine mal mal sırıtıp önümden geçtiler. Cidden çok komikti(!)

Yere düşen birini görünce bu beyinsizler neden yardım etmek yerine mal gibi sırıtıyorlardı anlam veremiyordum. Hepsi de bir avuç beyinsizden fazlası değildi.

"Ben çarptım!"

Arkamdan gelen sesle o tarafa döndüm. Döner dönmez yutkundum. İnsan mısın oğlum sen?

Elini uzattı. Tuttum ve beni kaldırmasına izin verdim.

"Kusura bakma acelem vardı." Deyip arkasını döndü ve uzaklaşmaya başladı.

"İyi misin Yüsra?" Beril'in sesi kulaklarıma doldu. Hâla onun gidişini izliyordum. Gözlerim oradayken konuştum.

"Sanırım çarpıldım!"

🐦🐦

Sanırım çarpıldı😆😆

Bölüm nasıldı?👻👻

Güzel günler dilerim❤️💛

Yayımlanma tarihi
13.07.2022
(Çrş)

Şişko|Texting ✓ (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin