Seokjin hayal dünyasında bile mutlu olamıyordu. Hayalleri asla gerçekleşmiyor, düşündükçe aptallığına gülüyordu.
Çünkü Seokjin imkansızı, imkansızları seviyordu.
Küçüklüğünden beri yanında olan Jeon Jungkook ve Seokjinin ev arkadaşı Kim Taehyung.
Bi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Taehyung, Jungkooku evine bırakmak için ara sokağa dönmüştü ki Jungkook araya girdi.
" Bugün eve gitmeyeceğim. Direkt size geç. " Taehyung kaşlarını çatsa da bir şey demedi. Seokjin arka koltukta denizin yorgunluğundan olsa uyuyordu. Eve doğru sürerken sessizce konuşmaya başladı.
" Seokjinle ne konuştunuz? " Jungkook sohbet açmaya çalışan arkadaşına dönüp sessizce konuştu.
" Yongsun saçmalamaya başladı. Son zamanlarda sen ve Seokjinin arası iyi olmadığı için ben ilgileniyordum Seokjinle biliyorsun. " Taehyung başını salladı, evet Seokjini yalnız bırakmıştı.
" O zamanlar başladı. En başta Seokjin iyi mi falan diyordu ama sonradan yine mi gidiyorsun falan demeye başladı. " Taehyung kaşını havaya kaldırıp meraklıca sordu.
" Yongsundan bahsediyoruz değil mi? "
" Evet, ben de anlam veremiyorum. Böyle biri değil. "
" Konuştun mu bu konuyu? Seokjinle aranda öyle bir şey olmadığını? "
" Evet, uzun uzun anlattım ama tamam diye geçiştirse de devam ediyor. Bir kaç haftadır beni bırakmıştı ama Seokjinin kustuğu gün benim telefonumdan mesaj atmış Seokjine. " deyip alnını ovdu Jungkook. Taehyung evin önüne gelince arabayı çekip Jungkooka döndü. O gün Seokjinin gözleri o yüzden mi doluydu?
