Seokjin hayal dünyasında bile mutlu olamıyordu. Hayalleri asla gerçekleşmiyor, düşündükçe aptallığına gülüyordu.
Çünkü Seokjin imkansızı, imkansızları seviyordu.
Küçüklüğünden beri yanında olan Jeon Jungkook ve Seokjinin ev arkadaşı Kim Taehyung.
Bi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Soobin Seokjini uyandırmaya kıyamamış olacak ki bekledi başında. Saatin sabaha yaklaştığını fark edince ayaklanıp uyandırdı Seokjini. Seokjin en başta korkuyla sıçrasa da sonrasında teşekkür edip inmişti arabadan. Evin kapısının önüne geldiğinde durdu bir kaç saniye.
Uyandıysalar ne diyecekti? Neredeydin dediklerinde ne diyecekti? Bütün parası da bitmişti. Üzerindeki alkol kokusuyla ve dağılmış haliyle onlara gözükmek istemiyordu. İyi de nereye gidecekti ki? Saat sabahın beşiydi. Şuan altıncı rüyasında falan olması gerekiyordu.
Fakat eve girmek istemiyordu. Derin bir nefes verip aklına gelen ismin evine doğru adımladı. Ev uzak olsa da umursamadı, taksiye verecek parası yoktu zaten.
Jimine ne diyeceğini bilmiyordu ama şuan ona ihtiyacı vardı. Bir arkadaşın omzuna ihtiyacı vardı. Uzun zamandır tek başına taşımaya çalıştığı duyguları birine açması gerekiyordu. Jimin uzun zamandır Seokjinin anlatmasını bekliyordu zaten. Hazır olduğumda anlatırım demişti.
Hazır mıydı?
Kesinlikle hayır.
Anlatacak mıydı?
Evet.
Bir yarım saat sonra güneş doğmaya başlamıştı. Gecenin karanlığı hafif hafif kendini maviliğe bırakmıştı. Geldiği sokakla gülümseyip arkadaşının evine adımladı. Jimin Namjoonla birlikte yaşıyordu fakat Namjoon muhtemelen evde değildi. En son tıp öğrencileri bir geziye gitmişti.
