Seokjin hayal dünyasında bile mutlu olamıyordu. Hayalleri asla gerçekleşmiyor, düşündükçe aptallığına gülüyordu.
Çünkü Seokjin imkansızı, imkansızları seviyordu.
Küçüklüğünden beri yanında olan Jeon Jungkook ve Seokjinin ev arkadaşı Kim Taehyung.
Bi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jungkook işe bıraktığı gülümseyen bedenin arkasından baktı uzunca. Seokjin tekrar arkasını sönüp el salladıktan sonra hızla önlüğünü giyip kendine sarılan Yeonjunu itmeye başlamıştı. Fakat yüzündeki gülümseme hiç şikayetçi durmuyordu.
Jungkook onun ne kadar güçlendiğini fark ettiğinde hayran oldu. Küçüğü ne çabuk büyümüştü böyle.
İç çekip elini cebine koydu. Kafasını gökyüzüne kaldırıp bakındı. Neyi aradığını bilmiyordu. Belki bir çatıda atlamak için beleyen sevgilisini arıyordu. Belki de kaybolan yıllarının hesabını sormak istiyordu.
Jungkook ayrıldıktan sonra çok düşünmüştü. Belki de o gün Soobinin dediği doğruydu.
' Seokjinle de mi onu korumak için sevgili olacaksın? ' Soobin her şeyi en baştan bildiği için böyle konuşmuştu demek. Gerçi her şeyin içinde en başından beri o vardı.
Jungkook kaybolan üç yılına üzülüyordu yalnızca. O üç yıl boyunca bir çok kez kısıtlanmıştı çünkü. Dışarıya çıktıklarında hava ne kadar sıcak olursa olsun Yongsun elini asla bırakmıyordu. Bir ara sürekli çift kıyafetleri giyinmişlerdi. Jungkook nefret ediyordu onlardan. Taehyung ve Seokjin giydiğinde o kadar kötü gelmemişti ama.
Kalbi bir boşlukla doluydu şuan. Sevdiği söylenemezdi belki ama sonuçta değer verdiği bir insandı. Onun arkasından böyle iş çevirmesi hele ki üç yıl boyunca yapması Jungkooku delirtiyordu.
