Seokjin hayal dünyasında bile mutlu olamıyordu. Hayalleri asla gerçekleşmiyor, düşündükçe aptallığına gülüyordu.
Çünkü Seokjin imkansızı, imkansızları seviyordu.
Küçüklüğünden beri yanında olan Jeon Jungkook ve Seokjinin ev arkadaşı Kim Taehyung.
Bi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Seokjin giyinen Hyunglarını rahatsızca bekledikten sonra evden çıkmışlardı. Elbisesinde her hangi bir cep olmadığı için telefonunu ve cüzdanını Taehyung cebine koymuştu. Fakat fazla gelince Jungkook telefonu alıp kendi cebine koymuştu.
Seokjin arka koltukta elbisesini çekiştire çekiştire oturunca Jungkook ceketini çıkarıp bacağına örttü. Seokjin utançla başını başka yere çevirdi. İnsanlar nasıl rahat ediyordu bununla?
En başta kolay gelmişti fakat şuan aşırı utanıyor ve rahatsız hissediyordu. Evden çıkarken bile komşularına yakalanmamaya çalışmıştı. Böyle insan içine karışacak olması rahatsız hissettiriyordu. Fakat Hyunglarının yüzündeki ifadeyi hatırlayınca çıkarmaktan vazgeçiyordu. Taehyung dikiz aynasından arkadaki hareketliliğe bakıp önüne döndü. Seokjinin ne kadar rahatsız olduğunu fark edince eve doğru geri döndü. Seokjin geldikleri yolu geri döndüklerini fark edince kaşlarını çatarak Taehyunga döndü.
" Hyung? "
" Rahatsız olduğun çok belli Seokjin. İstediğini giyinip gel biz seni bekliyoruz. " deyip arabayı evin önüne park etti Taehyung. Seokjin minnettar bakışlar atıp arabadan indi. Komşulara gözükmekten kaçınarak odasına girip uyun bir şeyler giyip çıktı evden.
