LET ME LOVE YOU

72. BÖLÜM "HİÇBİR SIR GİZLİ KALMAZ"

  

Merhaba arkadaşlar.. Çok uzun zaman oldu. Ben sınava girdim, atandım ve artık bir sağlıkçı olarak çalışmaya başladım. Bu yüzden bölüm yazacak zamanım pek yok, hatta hiç yok. Ama bu içimden geldi aceleye gelmiş bir bölümle sizi aylar sonra yalnız bırakıyorum.

Bölüm sınırı 500 vote & 1000 oy

72.BÖLÜM “ HİÇBİR SIR GİZLİ KALMAZ”

    Bazen iyileşmenin bir yolu yoktur. Bazen unutmak lügatından silinen bir sözcüktür ve bazen de sen durmadan aynı kapanda koşan, hapsedildiğini anlamayacak kadar aptal olan bir faresindir...

     Karanlık artık korkmadığım bir yalancı, bense karanlığın içine girmiş onu görmüş, keşfetmiş ama sahip olamamış biri. Tüm katmanlarında gezinmiş ve tüm heybetini gözlerimle görmüştüm. Korkmuyordum, evriliyordum, iyiydim.

   " Justin," diye fısıldadım yüzünü zorlukla seçebildiğim adama. Beni duymak istemedi arkasını döndü ve komodinin üzerindeki sigara paketini eline aldı," Yaşadığın geçmişin sebeplerini aklının kuytu köşesinde belirledin ama," beni yine duymak istemedi. Sigara paketinden bir dalı dudaklarıyla çekti. Çakmağını cebinden yavaş hareketlere çıkarırken zipposuna özellikle dokunmadığını farketmiştim, silahının ve zipposunun üzerindeki yılan motifi Lauren’in asla çıkarmadığı kolyesinin ucunda da vardı. Geçmişleri birbirine saplı ilmeklerdi ve ben istemeden o ilmekleri çözüyordum." ama onları o kuytudan çıkaramayacak kadar korkuyorsun yapacaklarından. Üstünü bile örtesin var o kadar öfkelisin.."

  Bu adamın öfkesinden korkmalılardı.

  Dudaklarının arasındaki sigaranın ucunu ateşlemek için çakmağı havaya kaldırdı ve ikinci çakışta çakmak alev aldı. Sigaranın ucu aniden tutuşurken duman hapsolmuş bir düşünce gibi odaya yayıldı. " Söyle bana Gomez," sigarayı ağzından çıkarmadan konuştuğu için sesi boğuktu. Ellerini saçlarının arasından geçirdi." Ben şimdi kime ne yapayım?" sesinde sakladığı duygulu duygusuzluk kulaklarımı çizip geçti.

   Bu adam çok güçlüydü ama şimdi  bitikti. Bu adama baktığımda tüm dünyayı karşıma alacak gücü görüyordum ama şimdi bu adam halsizdi. " Sen herkese hakkettiği adaleti sağlarsın," ona doğru ilerlemek istemedim. Ağzındaki sigara öylesine yanarken iki parmağının arasına alarak derin bir nefes çekti. Viski rengi gözlerin odağındaydım ama değildim de. " Bu kadar çok yorma kendini, bu kadar çok alma omuzlarına onların yüklerini." sırıtacak gibi oldu ama toparlandı. Sırıtşı bile ölüydü.

   Sigarasını tekrar ağzına tıkarken az önce oda servisinin getirdiği, buzların içindeki viski şişesini ve bir kadehi ustaca tek eliyle kavrayıp, boştaki eliyle belindeki silahı çıkardı. Koltuğa çöktükten sonra ağzını açıp önündeki kadehi doldurdu. Ağzındaki sigaranın ölü külleri sehpanın üzerine düştüğünde o, kadehini kafasına dikti.

"Koca bir geçmişin intikamını elbette alırım, " kadehini tekrar doldururken izmaritine kadar yanmış sigarasından son bir nefes çekip, ucunu sehpaya bastırdı. Durmadı ve bir sigarayı daha dudaklarının arasına yerleştirip ona çakmağıyla can verdi." Ben bunun için yetiştirildim. İntikam için, öldürmek için. Bu sonradan alınan bir karar değildi ben bunun için yetiştirilmedim, doğdum."