Leyla Leyla!

İkinci bölüm: Seviyorum.

İyi okumalar!

Yorumlarda buluşalım ;)

Buyurun bölüme 💙

🎭

"Ece bi dursana."

Sınıfa girdiğimde arkamdan kapıyı kapatmıştı. Sınıf yavaş yavaş dolarken öğretmen masasının bulunduğu en ön sıraya oturdum. Cemre yerinde oturmuş, test çözüyordu.

"Ece bi dinle işte. Aşığım diyorum kızım sana, niye anlamıyorsun?"

"Seni sevmiyorum, diyorum! Niye anlamıyorsun?"

Sıramın önüne gelip sıraya tutunarak yere çöktü. Gözlerime bakıyordu. Bir gün ağzının ortasına çarpacağım iki tane.

"Ya neden? Bak seninle evlenme hayalleri bile kuruyorum, Allah çarpsın. Minnak minnak bebeklerimiz olacak. Beşi bana benzer beşi sana-"

"Yuh! On çocuğu kim doğuracak geri zekalı! Bi git ya! Seni şikayet edeceğim, bak gör!"

Başını yana yatırıp bakmayı sürdürdü. Ben senin annen miyim? Tövbe ya!

"Müdür benim amcam ve ondan azar yemekten bıkmadım, Ece. Sen he de bak her şey çok güzel olacak-"

"Nah güzel olacak!" dedim sinirle. Güldü. Sınıfta gülüşmeler geldiğinde gözlerimi devirdim. Yine sınıf bir şey varmış gibi bizi izliyordu. Çalışkan kız Cemre bile testini bırakmış, bizi izliyordu.

"Seni babandan isteyeceğim, bak gör. Belki söz de keseriz ha?"

Babamı bulabilirsen istersin.

"Benim daha iyi bir fikrim var." dedim düz sesle. Heyecanla yerinde kıpırdanıp bana odaklanmıştı.

"Sesini kes, abimler senin bir yerlerini kesmesin. Nasıl?"

Sırıttı. Gözlerim sınıf kapısına gidip gelirken sesini duydum.

"Senin abin yok ki. Tek kardeş- Pardon kraliçe kraliçe doğdun bir aileye. Ece... Kraliçem."

Ağzının ortasına geçirecem.

"Ege geç artık yerine. Bıkmadın mı şu kızla uğraşmaktan?"

Mehmet hoca sırasına oturduğunda biz de yerlerimize oturduk. Hâlâ yanımda dikiliyordu.

"Bıkmadım hocam. Benim sevgim iki-üç günlük değil. O benim ahiretliğim olacak."

Sınıfta ıslık sesleri yükselirken kınar gibi baktım hepsine. Mehmet hoca sınıf defterini doldurmaya başlamıştı.

"Ege def ol git sırana." dedim dişlerimin arasından. Beklentiyle bana bakıyordu. Off bıktım ya bıktım.

"Ece, valla nimet çarpsın yalan söylemiyorum ya. Seviyorum kızım."

"Ben sevmiyorum!"

Yanıma yaklaştı.

"Bir şans versen bize. Bak gül gibi geçineceğiz."

"Ben gül sevmem."

"Ece-"

Mehmet hocanın sesiyle sözünü tamamlayamamıştı.

"Ege geç sırana. Dersim gidiyor. Gerideyiz zaten. Hadi."

Ege bana dönüp kızarmış gözleriyle baktı. Bu hâli sinirlerimi bozuyordu. Hemen ağlamaklı oluyordu.

"Bak valla kötü niyetim yok. Ben senin elini falan tuttum mu, yeltenmedim bile. Ölmeden bi kere ağzından duyayım beni sevdiğini. Yemin ederim geceleri uyuyamıyorum. Senden bir şey de istemem. İzin ver yanında olayım. Sen de beni seversin, espri yaparım. Komik çocuğum. Bak... Senin istemediğin hiç bir şey yapmam sana. Yeter ki azıcık da olsa sev beni."