The Lighthouse

Κεφάλαιο 1°

--Σε έναν πόλεμο, κερδίζει πάντα ο πιο έξυπνος... Όχι ο πιο ισχυρός...--

~~Μεγα λάθος εξυπνακια... Σε ένα πόλεμο, κερδίζει αυτός που ξέρει πότε έχασε...~~~

"Είστε και οι δύο, λάθος! Σε ένα πόλεμο κερδίζει εκείνος που τόλμησε!"

°•Σταματηστε να μαλώνετε σαν τα κοράκια.... Η αλήθεια είναι μόνο μια...
Το πόλεμο
δεν τον κερδίζει κανείς...•°

Ριβερσάιντ, Ντιτρόιτ

Το κύμα εγλυφε σχεδόν τα μπετά της έπαυλης ενώ το φεγγάρι που έστεκε πάνω από τα κεφάλια τους, έδινε τόσο φως όσο χρειαζόταν. Κανένας δε πήγαινε στην έπαυλη των Γουότερς χρόνια τώρα και ήταν όχι μόνο το τέλειο μέρος μα ότι ακριβώς ήθελαν για να έχουν πλήρη απομόνωση από όλους ύστερα από το μεγάλο πάρτι.

Εντός της οικίας το σπίτι ήταν σχεδόν άδειο. Ελάχιστοι πίνακες κρεμασμένοι, καναπέδες καλυμμένοι με σεντόνια, έπιπλα σκονισμένα... Σκόρπια πράγματα στα ράφια και μια μερική ακαταστασία σε όσα μικρό αντικείμενα είχαν απομείνει.

Κι όμως εκείνο το μέρος φάντασμα είχε αποκτήσει μια άλλη όψη πια.
Στο κέντρο του σαλονιού, είχαν τραβήξει τους καναπέδες, είχαν απλώσει μια τεράστια χοντρή κουβέρτα και γύρω από αυτη, υπήρχαν διάσπαρτα μικρά κεράκια που σχημάτιζαν έναν τέλειο κύκλο.
Εκείνη ήταν καθισμένη στη μέση και όπως ακριβώς τα κερια έτσι κι εκείνοι, ήταν ολόγυρα της.

Έξι μάτια να τη κοιτάζουν και εκείνη να βρίσκεται στα χαμένα μην έχοντας ιδέα σε ποια να εστιάσει...

Απλωσε το χέρι του σιωπηλός , έπιασε το δικό της και φέρνοντας το ως το πρόσωπο του, άρχισε να φιλά απαλά τα δάχτυλα της. Η Ελίζαμπεθ γέλασε... Τα χείλη του τη γαργαλησαν μα δεν είχε ιδέα ποιος από τους τρεις ήταν.
Ένα βελούδινο μαύρο μαντήλι έκλεινε τα μάτια της και εκείνη το μόνο που έμενε να κάνει, ήταν να νιώθει...

Μόλις ένιωσε ένα δάχτυλο να κατεβαίνει κατά μήκος του στέρνου της και να χαϊδεύει τη ρώγα πάνω από τη μπλούζα της, ανατριχιασε...
Το στήθος της ανέβηκε έντονα προς τα πάνω και πήρε μια βαθιά ανάσα μα οι αισθήσεις της μόλις είχαν αρχίσει να παίρνουν φωτιά.

Δύο δάχτυλα μπλέχτηκαν στα μαλλιά της  και τα ένιωσε να τα αγκαλιάζουν τόσο όσο έπρεπε για να τραβήξουν το κεφάλι της προς τα πίσω και πριν καλά καλά προλάβει να αισθανθεί τα δάχτυλα να υποχωρούν, ένιωσε μια υγρή γλώσσα να κατρακυλάει κατά μήκος του λαιμού και να καταλήγει, πλάι στη τιραντα από το σουτιέν της.