The Lighthouse

Κεφάλαιο 30°(Τέλος)

--Στα ίδια μέρη....Θα ξαναβρεθούμε...--

Ένα χάος επικρατούσε στο βλέμμα του.
Είχε αλλάξει...
Τα μούσια του έγιναν πιο μακριά, πιο άγρια.
Τα μάτια του έμοιαζαν κενά,  νεκρά... Σαν να μην είχε μείνει πια ψυχή στο σώμα για να νιώθει.

Το κράτημα του, δυνάμωσε και η Ελίζαμπεθ πόνεσε. Προσπαθούσε να κρατήσει το κινητό αλλά εκείνος το έπιασε, και το έριξε στο έδαφος.

"Άφησε με σε παρακαλώ" του ζητησε συγκρατώντας τη ψυχραιμία της.

"Ήρθες να με αποτελειώσεις; Δε σου έφτανε εκείνη η μέρα; Για πόσο πια θα γυρίζεις πίσω Ελίζαμπεθ;" την αποκάλεσε με το όνομα της "Δε καταλαβαίνω γιατί γυρνάς... Αφού η κατάληξη πάντα θα είναι η ίδια" Η φωνή του ήταν ψυχρή όπως ακριβώς και εκείνος.

"Ελίζαμπεθ;" η φωνή της Σάρας ακούστηκε από κάτω. Έτσι όπως ο Τζόνι έπιασε το κινητό και το πέταξε, έβαλε την ανοιχτή ακρόαση χωρις να το καταλάβει. "Πες κάτι! Ανησυχώ. Χάνεται το σήμα δε ξέρω! Κάνει διακοπές"

"Άφησε με να απαντήσω. Δε θέλω να γίνουμε θέαμα έξω από το τμήμα"

Ο Τζόνι της έσφιξε το χέρι παραπάνω

"Κατάφερες και τη πήρες με το μέρος σου; Πηδηξες τον άντρα της,  έχασε το παιδί της για πάρτη σου και εσύ..."

"Ελίζαμπεθ αν με ακούς χίλια συγνώμη... Ντρέπομαι που το λέω. Τα ξέρω όλα.. Βρήκα το κινητό του Άξελ!
Ξερω πως σε νάρκωσε γιατί τον απείλησε η Τζέσικα και δεν είχε επιλογή.  Ξέρω ότι του ζητούσε χρήματα για να μη καταδώσει τον Τζόνι στην αστυνομία. Συγνώμη Λιζ. Χίλιες φορές θα στο πω... Λιζ; Γαμω το σήμα! Με ακούς; Είσαι με το Τζόνι; Σε πείραξε; Ανάθεμα!
Θα τα διορθώσω ολα. Στο υπόσχομαι! Έρχομαι να σας βρω!"

Η κλήση τερματίστηκε και γύρω από τα μάτια του πετάχτηκαν φλέβες. Ήταν τόσο περίεργες που έμοιαζαν παραμορφωμένα. Η παλάμη του άνοιξε μονομιάς απελευθερώνοντας το χέρι της και το δικό του έμεινε κοκαλωμενο στον αέρα.

Η Ελίζαμπεθ θα μπορούσε να του τρίψει τα γεγονότα στη μούρη αλλά δε το έκανε. Άκουσε την αλήθεια από έναν άνθρωπο που ούτε το περίμενε και ύστερα από τόσα χρόνια, τον ήξερε καλά... Είχε πάθει σοκ. Από εκείνα όμως, που απλά σε τρελαίνουν.

"Τζόνι...;" μίλησε χαμηλά προετοιμάζοντας τον εαυτό της για κάποιο ξέσπασμα και μόλις μίλησε ο Τζόνι άρχισε να ουρλιάζει υστερικά. Τα βλέμματα από τους περαστικούς καρφώθηκαν πάνω του ενώ με την άκρη του ματιού της έπιασε δύο αστυνομικούς να πλησιάζουν.