The Lighthouse

Κεφάλαιο 8°

--Τα ένοχα μυστικά είναι αυτά που μας δένουν περισσότερο...--

Λίμνη Ντιτρόιτ
Έξι χρόνια πριν

Κοίταζαν το άψυχο σώμα του δίχως ίχνος μετάνοιας. Τα χέρια του ήταν σπασμένα, το κρανίο του σχεδόν τσακισμένο και τα πόδια κοίταζαν το ένα το άλλο σε ακανόνιστη μορφή ενώ σε κάθε σημείο υπήρχαν δεμένες πέτρες.

"Τον γαμησαμε τον καριόλη ..." ο Καρίμ σκούπισε με την άκρη της μπλούζας τις πιτσιλιες από το αίμα στο πρόσωπο του και άναψε ένα τσιγάρο. "Τόσους μήνες και ήταν κάτω από τη μύτη μας..."

Είχε πολύ κρύο. Ήταν Δεκέμβρης και όλη η πόλη ήταν στο κέντρο για τις γιορτές. Η τέλεια μέρα για ότι ακολούθησε. Δεν ήταν παρά τρία δεκαπεντάχρονα πιτσιρίκια ενάντια σε ένα τριαντάχρονο αλλά ήταν τρία.. και εκείνος ένας...
Πόσο μάλλον όταν και τα τρία είχαν τόσο μένος και θυμό μέσα τους.

Ο Τζόνι έβγαλε ένα απόκομμα εφημερίδας από την τσέπη του και το κοίταξε.

"Τα ναρκωτικά θέρισαν τη πόλη! Νεκρός εξάχρονος από υπερβολή δόση στη λίμνη. Ο ιατροδικαστής έβγαλε πόρισμα πως η αιτία θανάτου ήταν τα ναρκωτικά και όχι ο πνιγμός"

Έγραφε ψηλά το άρθρο και δίχως να το θέλει το τσαλακωσε και το πέταξε πάνω στο άψυχο κορμί που είχε στα πόδια του.

"Όλοι ξέρουν πως δεν είχες καμία ευθύνη Τζόνι. Τώρα τελείωσε..."

"Ευθύνη.." αποκρίθηκε σιγανα "Αν τον προσεχα λίγο παραπάνω τίποτα από αυτά δε θα γινόταν που να παρει ο διάολος!" φώναξε δυνατά δίνοντας μια κλωτσιά στον νεκρό.

"Ο Ντάνιελ δικαιώθηκε. Αυτό έχει σημασία..." ο Καρίμ έσυρε το σώμα ως την άκρη της λίμνης και σβήνοντας το τσιγάρο πάνω του , το έσπρωξε προς το νερό. "Βάλτε ένα χεράκι..." ζήτησε με τον Άξελ να πλησιάζει πρώτος

"Αυτό το καθίκι πήρε ότι του άξιζε και αυτό θα πάθουν και όλοι οι όμοιοι του. Το ορκίζομαι!" είπε πιάνοντας ένα πόδι "Έδωσε στο μικρό ναρκωτικά για να τον στείλει... Να χέσω τον δικαστή που κάλυπτε αυτό το απόβρασμα και όλη την αστυνομία που ήξεραν και δε μίλησαν! Πως διάολο ένα εξάχρονο θα έπαιρνε μόνο του ηρωίνη! Ανάθεμα σας καριοληδες!" συνέχισε έξαλλος ώσπου έριξαν το πτώμα στη λίμνη και εκείνο άρχισε να βυθίζεται.

Τον έψαχναν καιρό...
Ήταν σίγουροι πως υπήρχε άγρια διακίνηση στη περιοχή και απλώς ο Ντάνιελ βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή...
Ο Τζόνι πάντα έριχνε το φταίξιμο στον εαυτό του που τον πήρε μαζί σε εκείνο το μέρος. Έφτανε μια στιγμή για να τον χάσει από τα μάτια του όταν γύρισε και μίλησε με μια γκόμενα από το πάρτι και δε κατάφερε να συγχωρήσει ποτέ τον εαυτό του.
Οι αρχές προσπάθησαν να το καλύψουν καθώς ο διακινητης ήταν γόνος μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες του Ντιτρόιτ μα όταν τον ανακάλυψαν τα αγόρια , ήταν αργά για εκείνον. Ο θάνατος ήταν η μόνη επιλογή για δικαίωση.