Foggy Day

fourteen

– co się tu... – Yoongi momentalnie się zapowietrzył.

Otóż, kino do którego mieli iść, zostało dosłownie zrównane z ziemią.

– czego tu szukacie, dzieciaki? – warknął do nich najprawdopodobniej kierownik budowy. – chcecie, żeby coś się wam stało?

– chcielibyśmy tylko wiedzieć, dlaczego zburzyliście to kino? Przecież nikomu nie wadziło, a ludzie przychodzili tu codziennie!

– tak nam kazali. A teraz zjeżdżać stąd!

– chcę zobaczyć to "zlecenie". – oznajmił Hoseok, krzyżując ręce na piersi.

– a jak nie, to co?

– to tylko pokaże pan brak szacunku do drugiej osoby.

– a co się ma pokazanie zlecenia do szacunku? Nie rozśmieszajcie mnie.

– oj no pokaże pan to po prostu, a my sobie pójdziemy. – jęknął Yoongi, którego zaczynał denerwować mężczyzna.

– dobra, macie. Dwie minuty i was tu nie ma!

Oboje szybko zaczęli studiować to, co było napisane na papierze.

– panie! Zatrzymajcie to! – wrzasnął blondyn, po dokładniejszym zapoznaniu się z treścią. – pomyliliście kina!

– nie, to nie możliwe. – mężczyzna złapał papier i zaczął czytać. – o kurła...

– mówiliśmy? – prychnął Hobi.

Bez słowa odwrócili się, po czym skierowali przed siebie.

– no i co teraz? W okolicy nie ma innego kina, a te bilety były do tego konkretnego. – westchnął brunet.

– no nic, to nie były wielkie pieniądze, więc nie mamy jakiś nie wiadomo jakich strat. Po prostu obejrzymy coś u mnie.

– o nie, teraz idziemy do mnie. Ciągle chodziliśmy do ciebie!

– dobra, dobra, tylko się nie bulwersuj. – Min nie mógł powstrzymać się od śmiechu.

Hoseok sam uśmiechnął się widząc, że niższy się śmieje.

*

Ten rozdział nic nie wprowadza, I know
Ale coś mnie natchnęło xD