Gece boyunca hastanedeydim. Müdahale altında kalmamı söylediler çünkü kendimi hiç iyi hissetmiyordum. Bir yandan arkadaşımın ölüm haberi bir yandan ailemin Türkiye'ye dönmem için baskı yapmaları gerçekten o an ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.
Kendimle bu aralar hiç ilgilenmiyordum.
Bir gün bünyemin zayıf düşüceğini biliyordum ama umrumda bile değildi.
Şuan tek yapıcam şey ailemi burada kalmam için ikna etmek olacaktı. Gerçekten çok zor olacaktı ama ben Türkiye'ye dönmek istemiyordum çünkü orada yaşadığım bir sürü kötü anım vardı.
Sabah yurda gittiğim sırada defne meraktan ölmüş olmalıydı çünkü telefonum masanın üzerinde kalmış olmalıydı. Hemen defne'nin odasına girdiğim sırada defne hemen bana sarıldı. Ben sarılmayı sevmiyordum ama defne'nin sarılması bana annemin sarılmasını hatırlatıyordu. Bu yüzden defne'ye sarılmayı çok seviyordum.
Ona sarıldığım sırada gözlerim dolmuştu ve ağlamamak için zor duruyordum ama ağlamamam gerektiğini biliyordum. Defne'de ağlardı zaten çok duygusal biriydi.
Defne: Hadi kahvaltıya inelim. Sonrada odana çıkıp dinlenirsin .
Duru: Tamam. Bekle bi dakika geliyorum.
Defne : Kapı'nın önünde bekliyorum
Hemen üzerime rahat şeyler giyip kapıya doğru yöneldim ve dışarıya çıktım.
Yemekhaneye giderken yağmur yağmaya başlamıştı ve biraz ıslanmıştık.
Yemeklerimizi yedikten sonra odama geldik ve konuşmaya başladık. Zamanın nasıl geçtiğinin farkında bile değildik. O kadar eğlendik ki odamda .
Babam mesaj atmıştı, yarın buraya geliyorlarmış annemi ikna etmek çok zordur. O yüzden yarın ilk uçakla Paris'e geliyorlardı ve ben neler olucağını tahmin edebiliyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALNIZLIK
Genç Kız EdebiyatıBir genç kızın zor bir yaşam hikayesi. Tek başına ailesi olmadan her şeyi tek başına yapan her zorlukla mücadele etmeye çalışan bir kızın hikayesi... Dibe batmış kız ama yine o dip ten çıkmış hiç kimseden yardım almadan.. Yıllar sonra herşeyi anl...
