YALNIZLIK

12 BÖLÜM: SON ŞANS

Sen varsın, ben yok oldum
Sen yeniden doğdun ve ben yeniden öldüm.

Geçmişde yaşadığım şeylerin hepsi başıma belaydı.

(10 Eylül 2014)

O gün herşeyden habersiz uyandım.
Her zamanki gibi boş boş tavan izledim ve o gün çok büyük bir karar aldım.
O kararım beni bitirdi, yaşatmadı.
Çok düşündüm bu kararı alırken annem ve babam boşandı benim ben annemi seçtim . O zamanlar küçücük bir kızdım ve tehdit edilmiştim.
Korkudan annemin yanında kalmak istiyorum dedim .
Mahkeme salonuna zorla girdim.
Korkuyordum da biraz çünkü dışarıda bir sürü bağırık sesleri vardı.
Ben ise 6 yaşındaydım daha çok küçüktüm ve korkuyordum ama o günü atlattım. Korkuma yenik düşmedim o gün. O günden sonra hayatım tamamen değişti.
Sabah erken saatte kaldırıldım ve korkuyla uyandım. Sabahın ilk ışıkları üzerime düşerken ben ise rüyamın şokunu atlatmaya çalışıyordum.
Korkudan öylece duvarı izliyordum.
Annem korkmuş ve bana dokundu.
Bende onun bana dokunmasıyla korktum.
Yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve kahvaltıya oturdum. Bir şey yemedim sadece biraz çay içtim.
Annem hazırlanmamı söyledi ve oda hazırlanmaya gitti. Dışarıya çıkıcaktık.
Heyecanlıydım yeni yerler keşfedicektim. Evden çıktık ve otobüs durağına doğru yürüdük.
Ben sekerek gidiyordum. Annem ise yavaş yavaş arkamdan geliyordu.
O an ben korkuyla durdum çünkü bi araba yaşlı kadını çarpmıştı. Ben hemen annemin arkasına geçtim.
Korkuyordum ve o an çok panik olmuştum.yavaş yavaş bedenimi orada bıraktım çünkü arabanın çarptığı kadın anneannemdi. Çok fazla görüşemezsekde, sevmesemde
o kişi ananemdi.Annem orada bir çığlık attı ve yere çöktü. Bir sürü kişi vardı yanımızda ben çok kötü olmuştum o kadar kalabalıktıki etrafımızda tonlarca insan varmış gibi geliyordu.
Sevmiyorundum kalabalık ortamları bi yandan anneanneme bakıyordum. Bir şey varmı diye kadın baygın yatıyordu yolda ambulans'ın gelmesini bekliyorduk. Ambulans geldi ve hastaneye gittik.
Hemen teyzemler geldi ve kuzenimle bizi hastaneye götürmediler.
O yüzden bizde kuzenimin babaannesigilde kaldık .
Bütün gece merakdan öldüm acaba bir şeymi oldu diye ama sadece dizinin kemikleri kırılmıştı ve iki amelyat geçirdi. Şuan iyiydi. Ben sabaha kadar uyuyamadım onu düşündüm.
Sabah kahvaltıya indiğimde bir şey yemedim sadece portakal suyu içtim.
Bugün benim için kötü olucaktı belliydi.
Doğru hissetmiştim. Hislerim beni hiç yanıltmadı. O gün aile arasında kavga çıktı. Ben o kavganın tam ortasında kaldım. Korktum ve dolabın içine saklandım. İçeriden bağrık sesleri ve bir şeyler kırıyorlardı. Her ses tekrarlanıyordu beynimde.

Bian önce sessiz bir yere gitmek istiyordum ama şuan gidemeyecektim.
Korkudan tir tir titriyordum.
O an annemin geldiğini duydum odaya girdi. Sessizce ağlamaya başladı.
Olayı bilmiyordum ve bende cesaretimi toplayıp dolaptan çıktım.
Anneme sarıldım ve annem dedıkı hadi kızım gidiyoruz dedi. Nereye dedim ama cevap vermedi. Annemle otobüse bindiğimde otobüs kaza yaptı ve o kazadan sonra annemi hiç görmedim.
Ölmemişti ama kazadan sonra bulamadım onu ve babamın yanına geldim.

(Günümüzden 13 ağustos)

Sabah erkenden uyandım. Her zaman ki gibi rüyamın etkisinden çıkamadım.
Boş boş tavan izledim. Kahvaltı yaptım ve dış çıkmak için hazırlandım.
İlk kez araba kullanıcaktım çünkü sabah çok erkendi ve taksi yoktu.
Yavaş yavaş arabaya bindim ve gerçekten çok özlemiştim.
Kocaman AVM ' ye gelmiştim.
Kalabalık ortamları sevmezdim ama mecbur dayanıcaktım.
Mağaza mağaza gezdim. Belki otuzdan
Fazla mağaza gezmişim dir ama istediğim elbiseyi bulamadım.
Sonunda AVM 'den çıktım.
Güzel elbiseler diken bir yere geldim. oradaki elbiselerin sadece birini beğenmiştim ama o kadar güzeldi ki..
Hemen aldım o elbiseyi giyinme odasında giydim ve çıktım.
Herkes bana o kadar dikkatli bakıyorlardı. Bir kadın bana dediki
"Bu ne güzellik elbise çok yakışmış".
Oradaki elbiseyi diken abla " çok güzel olmuşsun tam üzerine göre dikildi".
"Nasıl yani?" dedim.
O elbiseyi babam diktirmiş ama benim ölçülerimi nereden biliyordu.
Sonra elbiseyi alıp eve geldim ve babamı aradım ama açmadı.
Neyse akşam konuşacaktık.
Arkadaşım evleniyordu ve ben daha yeni elbise bulmuştum. Yarın sabah düğünü vardı ,mecbur gitmek zorundaydım. Sevmem kalabalık ortamları ama gidicektim.
Akşam olmuştu artık yemek yapmaya erindim ve dışarıdan söyledim.
Onlar gelirdi birazdan bende dolaptan bir kaç atıştırmalık aldım ve yemeye başladım. O arada telefonum çaldı ve arayan kişi babamdı.
"Baba senmi diktirdin o elbiseyi? " dedim.
Babamdan dedıkı " Evet ben diktirdim."
"Baba hiç gerek yoktu. " dedim ama babama dinletemedim.
"Duru konu kapanmıştır. " dedi babam.
Kapı çaldı ve yemek siparişleri gelmişti. Babama söyledim yemek yiyeceğimi ve kapattım.
Yemekleri yedim ve şiddetli bir baş ağrısı vardı. İlaç içtim ama geçmedi üst üste 4 tane içtim ama fayda etmedi.
O gün sabah çok kötü uyandım ve benim için çok zor bir gündü..

Bir insan neyden korkarsa o başına gelir. Neyden kaçarsa onlar başına gelir. Ben iyileşmekten korkuyorum.
İyileşmek beni bitiricem gibi hissettiriyor. Kendimi değiştirmeye çalıştım ama olmuyor. Hiçbir şey olmuyor sevmiyorum hiçbir şeyi .
Çok zorladım kendimi ama olmuyor.
Düzeltmeye çalıştıkça battım ve her defasında düzeltmeyi denedim ama olmadı. Olmuyor ama ben hala zorluyorum . Ne zaman zorlamayı bırakıcam. Taki o istediğim olana kadar.Ben her zaman istediğimi elde ettim ama şuan elde edemiyorum...