YALNIZLIK

17. BÖLÜM: İYİ DİLEKLER

Her insan gider bir gün herkes unutur sevdiğini. Hatırlarsın ama iş işten geçmiştir o artık yok yanında herseyi çok geç fark etmişsin. Çok acı verir insana yapamadıklarını yapmak ister sevdiğine yapamaz. Hatırlamak ister onu hatırlayamaz. Bir gün seside kaybolur sevdiğinin. Uzun yollar gider,dağları aşar ama sevdiğini bulamaz. Zaman çok kıymetlidir çünkü geriye dönemezsin kimseye geriye dönüp bir şey diyemezsin. Yanlış anlarlar seni dinlemeden yargılarlar. İnsanlar böyle bir varlık ve herşeye karışırlar.
Karşı tarafın canı yaktıkları umrunda değil ve bu çok acı bir şey.
Gitmek isteyen birini durduğunda o kişi mutlu olur mu ?

Kucağımda bir kedi gece saat 01.24 ben ise sadece dışarıyı izliyordum ve müzik dinliyordum ve şarkıda şöyle diyordu "gitme kal sensiz yapamam" Bu cümle bana neyi anlatmak istiyor diye düşündüm saatlerce ama bulamadım canımı yakan şeyi bulamadım.
Sanki benim bilmediğim aşık olduğum biri var aşk acısı çekiyor gibiyim ama daha önce hiç bir ilişkim olmadı.
Aşk acısı çekiyorum dinlediğim müziklerden belli oluyor ama ben bu kişiyi bilmiyorum. Gerçekten beyin insanı yanıltırmış. Her istediği şeyi yaptırırmış.

Peki ya kalp oda her istediğini yaptırır mı?
Bu sorunun cevabını ben bilmiyorum çünkü benim kalbim sadece onda başka kimsede yok. Beni tek bir kelimemle anlayan birinde kalbin o kadar güzel bir şey ki sen sustuğunda bile senin ne durumda olduğunu anlıyor veya güldüğünde ne için güldüğünü biliyor. Çok şanslı hissediyorum kendimi yıllar önce çok onu tanımadım ama keşke tanısaydım diyorum. Pişmanlıklarım var her insan gibi benimde var. Yapmak istediklerim hayallerim,hedeflerim var onları gerçekleştirmek için çabalıyorum.

"Alışır her insan kırılıp incilmeye" diyordu şarkı ben hala oturmuş bir şeylere çözüm bulmaya çalışıyordum.
Ama olmuyordu onu koruyamıyordum evet bazen çok çekilmez,sevilmez,inatçı oluyorum ama sırf onu korumak için elimden gelen herşeyi yapıyorum ama yanlış anlıyorlar. Bazenleri susmak en güzel şey sadece sessiz olmak...
İçim paramparça dışımda ise her zaman gülen bir kız var. Paramparça olup herkese gülümseyerek bakan biri var. Üzgün olsa bile rol yapan biri var.
Bu kızı kimse yıkamaz elbette ama bu kız sadece birinden güç alıyor ve bugün onu çok kırmış asla pes etmemiş bu kız.

11 Eylül 2023

Canım çok yanıyordu ama sesim çıkmıyordu çünkü korkuyordum. Yeni insanlarla tanışmak,alışmak,güvenmek
Çok zor... Çok tuhaf öğretmenleri tanıdım ama bir öğretmen bana güvendi ve gülümsedi. Belki çok sıradan bir şey ama artık okulda kendimi yalnız hissetmiyorum. Bana büyük bir umut oldu bu gülümseme.
İlk ders edebiyattı ve sevmiyordum.
Hoca çok sinirli bir tipti, konuşamıyorum. Biraz bende çekingen biri olduğum için fazla sesim çıkmıyordu. Kısacası sevmedim kimseyi. Annem derdi ki hep insanlar yerine hayvanlarla dost ol,onları sev. Çünkü insanlardan daha iyi hayvanlar en azından sana kötü davranmazlar onlar bizi anlıyorlar. Çok haklıymış.
Konuşamaz insan bazı dönemler anlasın beni diye bekler kimse anlamaz onu eskiden tanıdığı veya o kadar yıl beraber olduğun arkadaş anlamaz. Çünkü sen değişmişsindir düşüncelerin, hayallerin, kısaca herşeyi anlamaya başlamışsındır.
Belki sadece ben değil herkes bazı şeyleri anlamaya başlamışlardır. Kalp yalnız sevgiyi mi hisseder?
Tüm bunlardan sıyrılıp bir kenara çekiliyorum her seferinde bazı şeyleri yaşayıp yaşamadığımı düşünüyorum neler olup bittiğini bu zaman kadar neler yaşadığım her şey tek tek gözümün önünde bir film şeridi gibi geçiyordu. Hayat bir sürü serisi olan her seriye geçtiğinde farklı şeyler ve kişilerin olduğu bir kitaptı.
Yalanlar ve gerçeklerin olduğu ama yalanlara inan insanlarla dolu bir evrendi burası.
Kulağımda kulaklık ve şarkı sözleri diyorki "vazgeç artık rüyalarımdan" Hayat bu insanı korkutmak için elinden gelen her şeyi yapıyordu.
Bir yaş daha büyütüyordu ama önemli olan yaş değildi insanın ruhuydu. Bilimsel anlamda ruh;beynin faaliyetleri sonucu oluşan algıların ve davranışların tümüdür.

❄20 ocak pazar🏚

Birini seversin bırakır,yerine yenileri gelir ama onların tek bir amaçları vardır sana ders vermek.
Dışarıda kar yağıyor. Minik kediler soğuktan korunmak için kalıcak yerler arıyorlar. Ben ise elimde bir kupa camın önündeki küçük koltukta oturup dışarda eğlenmelerini izliyorum. Minik kar taneleri camlara dokunuyordu.

Kar tanelerinin hikayelerini biliyor musunuz?

Hemen anlatayım. Kar tanelerinin her biri farklıdır ve eşsizdir. Kar yağdığını gören kız sevgilisine yazar.
Eylül: Dışarı çıkalımmı?
Çok güzel kar yağıyor?
Ege: O zaman bir Saat sonra saat kulesinin ordayım.
Eylül heyecanla telefonu kapatıp dolabına gitti. Ne giyeceğini bilmiyordu. Sonunda mavi hırka, mavi pantolon, mavi bere ve mavi montunu giydi. Saçlarını ilk defa dışarı çıkarken açık bıraktı.
Evden çıkarken annesine egeyle buluşucağını söyledi ve onu son kez öptü. Dışarıda fazla kar vardı ve kimse yoktu. Sadece bir kedi ve yavruları vardır. Onları biraz daha bu soğukta bıraksam ölürlerdi alıp anneme götürdüm.
Annem kedileri çok severdi her zaman. Ege beni almaya gelmişti koşarak sarıldım sanki son kez gibi. Beraber saat kulesine gittik o kadar güzeldi ki onunla geçirdiğim tek bir vakit bile .
Ege bana kar topu attı bende ona attım ve atarken kendimi yerde buldum ege tabi hemen koştu ama oda kaydı. İkimizde şuan yerde uzanıyorduk. Kar taneleri sanki bizi örtmek ister gibi yağıyordu. Küçükken çok istemiştim karlar içerisinde yatmak galiba dileğim yıllar sonra kabul oldu hemde sevdiğim kişiyle yan yana.
Kar tanelerinin her biri eşşizdir
Kar taneleri yeryüzüne düştüklerinde birbirinden ayrılırlar düşmeden önce sevdiklerine veda ederler son kez onu görürler ve havanın ısınması ile birlikte yok olurlar.

Ben ise minik bir kar tanesiyim
Yeryüzüne düştüm ama erimedim
Erimeye mahkum bir kar tanesiyim yalnız bir kar tanesi..
Dışarda kar yağışı dahada hızlanmıştı,okula gitmek için hazırlanmam gerekiyordu ama gitmek istemiyordum. Zorla kalktım çantamı düzenledim. Üstümü giydim ve dışarı çıktım
Her yer de kar vardı ve yeryüzünü karlar kaplamıştı.
Karlara basarak yürüdüm çok güzel hissettiriyordu. Acaba omzuna başımı koyabileceğim biri ne zaman çıkacaktı?
Merak ediyordum veya bir bebek sahibi olup olmayacağımı o kadar çok merak ediyordum ki kızların kaderi annelerine çekermiş.
Bu garip düşüncelerden sıyrılıp okula girdim yürüyerek gelmiştim. Aklıma bir şarkı geldi
Şarkıda diyordu ki "Denizin ortasında denize küsmüş balıklar"
Bir yere aitsin ama orayla aranda dağlar kadar fark var.
Hayat hep bu mudur? Bazı şeyleri iyi düşünmem lazım ama ben düşünmekten kaçıyordum tam ortasını buldum derken aslında bulamamışım.
Okula gittim bir kaç arkadaşımla konuştum derslerde not çıkarttım ve okuldan çıktım. Yanlışlıkla birine çarptım "Ay özür dilerim iyimisiniz? " Karşımdaki kadın bana ters ters bakarak gitti
Herkes neden bu kadar garip olmuşki anlamıyorum. Biraz daha yürüdüm anne ve bebek gördüm
Anne kumraldı bebek tam sarışın ve kumral arasındaydı. Masmavi gözleri vardı. Anne galiba hamileydi göbeği belli oluyordu.
Küçük kız o kadar enerjikti ki hiç duracağı yoktu. Parkta yanlarına gittim. Kadınla biraz konuştuk o sırada minikde bizi dinlemişti biraz onunla alışmamız zaman almıştı ama şuan o kadar iyiydik ki kadının ismi eylülmüş minik kızın ismi ise gökyüzü.
Çok tatlılardı ikiside eylül doktormuş ve özel hastanede çalışıyormuş. Minik o kadar uslu ki bizim konuşmamız bitene kadar hiç konuşmadı sakin sakin dinledi bizi.
Biraz daha sohbet edip minikle oyun oynadıktan sonra eve döndüm. İlerde bende böyle bir anne olabilir miyim diye düşündüm bir bebek eğitmek çok zor bir şeydi ama yapabilirdim.
Zor olan herşey bir gün aşılmak içindi. Telefonumu titremesiyle yerimden sıçradım. Bu saatte kim yazardı ki?