YALNIZLIK

14.BÖLÜM: TEKRAR KAYBETTİM

Sensiz ben bir hiçim..
Sensiz yok oluyorum..
Sen yoksun ışıklarda yok...
Işıklar seni bekliyor..
Sen benim ışığımsın..
Beni aydınlatan sendin..

Bir süre sonra herşeye kötüye gitti..
Çok istedim iyi olmasını ama her isteğimiz gerçekleşmiyor..
Gece korkuyla uyandım ve nefes alamadım o an gerçekten herkesi bırakıyormuşum gibi hissettim..
Verdiğim o kadar sözü tutamadım sandım...
Her şeye rahmen yaşıyorum hayattayım maalesef...
Bir kuş olup uçmak istiyorum..
Belki herşey değişicek ama ben böyle yaşamayı tercih ediyorum...
Acı çekmek, üzülmek güzel oldu artık alıştım çünkü bir bireyin alışamayacağı hiç bir şey yok..
O an veya o gün mutlu olduysam gün sonunda mutlaka kötü bir şey oluyor..
Ruhum ölü ama bedenim hala burada ve oyun oynuyor...
Hiç bir şeyi belli etmemek için çabalıyor ...
Her gün mutsuzum...
Mutlu olduğum bir gün yok artık...
Küçücük bir kız çocuğu gibiyim.
O kadar dirençsizimki ne yapsam hep yenik düşüyorum...
Hani köşeye sıkışmışsınız gibi hissedersiniz ya aynı öyle hissediyorum.. Boşluktayım hemde çok büyük bir boşluk...
O boşluk hiç bir zaman dolmuyucak..
İnsan en çaresiz zamanlarında inanmak istemiyorumdu bu olanlara...
Acı ama gerçek biz kendimizi kötü ediyoruz herşeyi biz yapıyoruz..

(Günümüzden)

Sadece yalnız kalmak için çabalıyordum ama olmuyordu çünkü bir şirkette işe başladım. Evde çok sıkılıyordum. Bir gün sosyal medyada gezerken iş ilanını gördüm ve stajımı tamamlamak için şirkete girdim.
Bugün işimin ilk günüydü ve ben biraz heyecanlıydım. Hatta biraz denmez..
Evden çıkmam lazımdı ama ben hala ne giyeceğimi bilmiyordum. Hemen dolabımın karşısına geçtim ve işde giymek için kıyafet bakıyordum. Sonunda üzerime siyah bir bluz ve kot pantolon giyip çıktım evden. Arabama binip şirkete doğru yol aldım ama her yer o kadar kalabalıktı ki anlatılmaz.
Şirketin önünde durdum bi kendime baktım aynada ve hazırdım.yavaş yavaş kalbimin hızlandığını hissediyordum ama umursamadım.
Arabadan indim ve şirketin önüne geldim. Yavaşca içeri girdim sonra müdürün yanına gittim.

Ali: Merhaba sen duru olmalısın
Duru:Merhaba evet ben duruyum
Ali:Hoşgeldin
Duru:Hoşbuldum
Elimdeki dosyayı ali beye doğru uzattım. Ali beyde dosyayı inceledi.
Ali:İstersen işe şimdi başlayabilirsin
Duru:Tamam

Ali bey'in odasından çıktım.yukarı kata çıktım ve boş masalardan birine oturdum.sessizce bekledim ve biraz daha bekledim ve sonra uyumuşum.
Hiç kimse yokmu ne yanımda vardı nede etrafta..
Gerçekten tektim ben koskoca binada tek başıma kalmıştım.. Her zaman olduğu gibi yapayalnız kalmıştım. Ayağa kalkıp binanın ortasına geldiğimde tanıdık yüzleri gördüm.
Bugün tanıştığım bir sürü arkadaşları gördüm. Hepsi bana selam verdi.
Biraz onlarla sohbet ettik.
Ben şirketten çıktım ve yağmur yağıyordu biraz ıslandım yağmurun altında. Koskoca istanbul sokakları bomboştu. Kimse yoktu o caddeler veya deniz kıyısı bomboştu. Sanki en ufak bir yağmurdan zarar görücek gibi insanlar. Sadece küçücük bir yağmur tanesinden korkuyorlardı ama bilmiyorlardı ki gökyüzü de ağlıyordu.
Herkes ağlaya biliyordu maalesef..
Kalbi kırılan, üzülenler, kötü haberler duyanlar, kazalarda, kısaca herşeyde ağlaya biliyor herkes..
Kimsede engel olamıyor..
Ben aralıksız 2 saat ıslandım. Sırılsıklam arabaya bindim ve eve gittim. Hemen duş aldım saçlarımı kuruttum ve biraz yemek yedim.
Sonra odama çıktım, pencereyi açtım.
Gerçekten biraz hava almaya ihtiyacım vardı. Rüzgarı bedenimde hissettim.
O soğuğu, dondurucu hissini tekrar hissettim. Tekrar dünyaya döndüm.
Tekrar yaşadım, tekrar kalbim attı ve tekrar herşeye iyi bakmaya karar verdim. Bilmiyorum nereye kadar iyi gibi bakmaya devam edebilirim..
İşte yeni bir başlangıç yapmanın zamanıydı ama kendime güvenim hiç yoktu. Saat 4'e kadar ayaktaydım. Bedenim bu düzene alışmıştı ama yeni işe başlamıştım ikinci günden geç kalmak istemiyordum. Saat 7'de uyandım. Üzerimi giyip çıktım evden.
Şirkete gittim. Diğerlerinin yanına gittim. Biraz sohbet ettik.
Sonra bir sürü iş gelmeye başladı.
Gün boyunca bilgisayar başındaydım.
Çok yoruldum ve bu halim iç iyi değildi.
Sabaha kadar şirketteydim resmen.
"Bu haksızlık ama o kadar eleman arasından neden ben" diye söylenirken etrafıma baktım ve herkes benle aynı durumdaydı. Herkes yorgun, bitkin, halsiz, sürekli kahve içiyorlardı.
Bende öyleydim sürekli kahve içiyordum çünkü çok uykum vardı ve tabikide bir sürü iş vardı.uyanık kalmam lazımdı. Sürekli gözlerim kapanıyordu. Her seferinde ayaktaydım. 2 saat sonra işler bitmişti.

Yorgunluktan ölmek üzereydim.Taksi çağırıp eve geçtim.Eve girdiğimde her şey yolunda gibi gözüküyordu.Ev tertemiz gözüküyordu.Ben direk koltuğa çantamı bıraktım ve mutfağa doğru yöneldim. Kendime ufak bir tost ve yanına çay yaptım. Onları yerken telefonumun titrediğini hissettim.
Çantamdan çıkartıp baktığımda şirkete alındığıma dair bir mesaj gelmişti.
Umursamadım ve yemeye devam ettim.
Yemeğimi bitirip makineye dizdim sonra merdivenlere yöneldim ve odama çıktım. Odama her geldiğimde kendimle yalnız kalmakta olduğumı fark ediyorum. İşte koskoca dünya ve küçücük bir noktadan bile küçük olan ben. Dünya sadece bu odadan ve bu şehirden ibaret değildi. Bir sürü ülke, şehir, hayvanlar, insanlar, bitkiler, orman var. En sevdiğim yer her zaman ormandır çünkü orman aslında çok tehlikeli bir yere benziyor ama aslında öyle değil. Ormanın o sesi çok ürkütücü tıpkı dünya gibi dünyada çok korkutucu ama biz dünyanın sadece yaşadığımız şehir yada ülke olarak kabul ediyoruz.
Küçük bir kelebek yeni doğmuş ve yanında sadece kozası var ona sığınmalı. Her zaman kozası yanında olucak. Küçücük bir çiçek var magnolya çiçeği o çiçek lavinya'yla güçleniyor veya bir kar tanesi var ama sıcakta erimiyor çünkü onun yolunu ışıklar gösteriyor. Küçük bir kız var ve hep defnesine sığınıyor.Defnesi onu koruyor , yardım ediyor her zaman..
Her insan benim için eşittir ama şu konuda insanlar iyi davranırsa bende ona göre hareket ederim ve o kişi benim en değerlim olur. Deli gibi kıskandığım, onu bir kişinin bile üzmesine dayanamadığım kişi olur.
Tabi hemen olmuyor bazı şeyler.
İlk başta tanımak çok önemli, özleliklede iyi tanımak.
Bir kişiyi ilk önce nasıl tanınır veya nasıl arkadaşlık kurarız?

Birden telefonum titrer ve ben bu düşünceleri bir kenara bırakırım. Telefonuma bakarım. Arkadaşlarım mesaj atmış. Hiç bakmadan spotify'e girip rastgele bir müzik açtım.
Kendimi tamamen o şarkının sözlerine odakladım.Şöyle diyordu.

Şimdi ıssız sokaklarda kalbimde biri var....
Giden dönmeyince geri dünya ne bağlar.....
Uyuyunca başlar bak bu güzel rüyalar....