Blood(kan)

22.bölüm(doğrusu)

Multimedya:Cemre Özgün

Yavuz yol boyu ne kadar hızlı geldiğini farketmemişti. Hastaneden içeri girer-girmez İremin odasına koştu. Murat kapıdaydı. "Nasıl? İyi mi?" koştuğu için nefesi tam yetmemişti.

"Merak etme şu an daha iyi"

Yavuz etrafa bakındı. Cihanı görememişti. Ne yani hemen gitmiş miydi?

"Abim nerede?" diye sordu etrafi göstererek.

"Doktoru ikna edip içeri geçti. En fazla 5 dakika kala bilirmiş"

Ne yani bu da neydi şimdi? Cihan onun sadece patronuydu. Cihanın yerine ailesinin içeri geçmesi daha doğru olmaz mıydı?

"Ailesi bundan pek hoşlanmayacaktır" Yavuz ne söyleyeceğini bilememişti. Onu Cihanın değil de kendisinin görmeye ihtiyacı vardı şu an. Delirmek üzereymiş gibi hiss ediyordu.

"Ailesine daha yeni haber verildi, birazdan burada olurlar"

Çok erken haber verilmiş, iyileştikten sonra haber verilse daha iyiydi.

"Abim neden hâlâ içeride? Daha sonra bende göre bilir miyim?" Yavuz kendisini soru meraklısı küçük çocuklar gibi hissetmişti.

Murat "doktor sadece bir kişiye izin verdi" olmusuz anlamda kafasını salladı.

Yavuz istemsizce "peki" dedi ve koltuğa çöktü. Acaba Melisanın yanına gitmek yerine burda kalsa daha iyi olmaz mıydı diye düşünüyordu.

Bir kaç dakika sonra Cihan odadan çıktı. Yavuz hızla oturduğu yerden kalkıp abisine yaklaştı. "Nasıl?"

Cihan ağzına taktığı maskeyi çıkardı. "İyi olmaya doğru gidiyor."

Yavuz bu cevaptan sonra sonunda biraz rahatlamıştı.

"Onun arkadaşı olduğunu ve senin görmen gerektiğini biliyorum ama burada yoktun ve göremezsem deliricekmiş gibi hiss ediyordum"

Yavuz aslında bu açıklamayı pek umursamamıştı. "Tamam sorun değil"

"İyileşecek önemli olan bu" Murat her elini bir kardeşinin omzuna koydu.

Yavuz telefonuna gelen aramadan sonra abilerinden uzaklaştı. "Efendim" diye seslendi. Arayan Melisaydı. "Yavuz sana çok ihtiyacim var, kendimi çok suçlu hissediyorum" Melisanın ağlamaklı ve hıçkırıklara boğulan sesi çok derindi.

"İrem yeni ameliyat dan çıktı" Yavuz bunu söylemekle gelemeyeceğini söylemeye çalışıyordu.

"Hastanenin önündeyim. Bir kaç dakika yalnız konuşalım istedim"

"Tamam bekle" Telefonu kapadı.

Murat kiminle konuştuğunu merak eden bakışlarla Yavuza bakıyordu. Yavuz "Melisayla konuşup geliyorum, bir şey olursa haber verirsin" dedi yanından ayrıldı.

Melisa hastanenin tam önündeydi. İçeri neden girmemişti ki?

Yavuz Melisayı gördü ve yanına gitti. Yavuzun geldiğini farkedince kendisine briaz çeki düzen verdi.

"Neden içeri gelmedin ki?"

"Kendimi çok suçlu hissediyorum"

Yavuz derin bir iç çekişle "tüm suç benim, neden böyle yapıyorsun?"dedi. Daha sonra konuşmaya devam etti
"galiba tum sucun benim oldugunu biliyorusun ve bunu duymayı sevdiğin için her defa böyle söylüyorsun."

Melisa gözyaşlarını silerek "beni yanlış alnıyorsun" dedi hiçkırıklı sesiyle.

"Bana bir mesaj geldi"