Chapter 25

164 5 0
                                    

Gaya nga ng sinabi ni audrey ay pinatulog ko si allastir hindi pa sya pumayag nung una buti na lang ay kinunchaba ko ang mga nurse na bigyan ng pampatulog ang kape ni allastir he's now sleeping on his room seperate ang kwarto namin mas malaki lang ang aken dahil sa mga walking equipment na nandito sa kwarto ko after nya makatulog ay nag exercise na ulit ako at inisip ang susunod kong gagawin.

Gabi na at kumakain na ko ng dinner ng umupo si allastir sa harap ko at masama ang tingin saken. "Did you put something on my drink?" He asked

Umiling naman ako hindi naman talaga ako nag lagay non kundi yung nurse na inutusan ko.

"Are you sure about that?" Paninigurado nya pa.

"I didn't PUT it, the nurse did i just ask them a favor since you are so stubborn." I said napahawak sya sa ulo nya at ngumiti maya maya pa ay kumain na sya.

Two weeks few so fast na halos hindi ko na din napansin sa sobrang pag iisip ko sa mga susunod kong hakbang nakakapag lakad na ulit ako salamat kay allastir na at sa mga nurse na naka sama ko gaya ng sinabi din ni audrey ay bumalik nga sya pero this time kasama nya na si jerome.

"Hi miki, it's good to see you in good shape again." Jerome said i smile.

"Hello and yeah, thanks to your sister and her staff im good now."

"So i know the two of you have a lots of catching up but i don't have the time to wait here for the two of you come to an end with your catching up jerome dear brother tell micha now." Utos ni aubrey kay jerome na kinagulat naman ng isa.

"Ate naman bakit ako? Hindi ko trabaho yon." Reklamo ni jerome sa ate nya tiningnan lang sya ng ate nya ng masama saka naman tumingin saken si jerome at nalipat sa katabi ko ang tingin nya.

"Wag mo ko tingnan naiinis pa din ako.'' asar na sabi ni allastir kay jerome muka namang iiyak na si jerome kaya natawa ako ng kaunti dahil sa reaksyon nya.

"I'm sorry but i have to erase that smile and laughter of yours miki, masakit man pero kailangan na kailangan ko to sabihin sayo you need to know about something." Jerome.

Umayos naman agad ako ng upo at pina seryoso ang muka ko at ganon din si jerome nilatag nya ang ibang mga papeles sa harapan ko at iilang mga pictures ko at picture ng isang babae na halos ka edad ko lang at kamuka ko ang pinag kaiba lang namin ay ang kulay sa mga mata at ang peklat nya sa leeg.

"Sino sya?" Takang tanong ko.

"She's your twin sister, sya ang nakilala ko a few years ago she died in a car accident after we meet at the park." Allastir said kaya napatingin ako sa kanya.

"You mean ikaw yung bata na nakalaro ko sa park?" I asked.

"No miki that girl wasn't you." Jerome answered.

"Wa.. wait what?" I asked confused.

"That memory and that brain wasn't yours in the first place miki." Jerome said

Before i could talk jerome continued. "You are a daughter of your real parents today you have a twin sister pero madaming hindi nakakakilala sayo at walang ibang nakaka alam ng existence mo maliban mga magulang mo at iilang doktor na patay na ngayon. Sa kambal na anak nila si mikaela your twin sister is the healthiest and you are thw weakest one your parents throw you in a society to experiment your body since you are in a coma in your whole life madaming test ang ginawa sayo and after your sister died in a car accident because of those people who hate your parents your twin sisters brain is already in your head. Capable ang organ ng kapatid mo sayo since kambal kayo walang naging problema at naging buhay ka matapos nila palitan ang utak mo at saksakan ka ng iba't ibang klaseng gamot para mag function ang katawan mo ng maayos at maging healthy ka tinago to sayo ng magulang mo because if you knew all of this natatakot sila na baka hindi ka nila mapakinabangan." Paliwanag ni jerome saken.

"So all of those memories and things i did was a full of lies?" I asked

"Actually dear all the things you had in your past wasn't yours but your sister did, but all new memories you make is already yours iisa lang kayo ng utak ng kapatid mo pero ang mga ibang bagay na ginawa nya noon na ginawa mo ngayon ay yung iba nag bago because that's how brain works." Audrey said.

"Nasaan ang kakambal ko ngayon?" Tanong ko.

"We told you, your sister is already dead they cremated her body and throw her ashes into the sea para walang ibang maka alam na kambal kayo and for those people who knows well they are all dead in short wala ng nakaka alam ng pagkatao ng kapatid mo maliban sa magulang mo at satin." Jerome added.

"Paano nyo nakalap ang impormasyon na to?"

"I am the connection." Jerome said proudly.

"And allastir is the boss, he's the son of the Mafia here in the Philippines kilala ang pamilya nya sa buong mundo thanks to his dad." Audrey

"You mean you are a mafia too?'' i asked while looking at him.

"Nahh... He wasn't totally a mafia well HINDI pa, exaggerated lang si ate he's the assassin in his family after his father died he will be the next leader of the mafia's." Jerome.

"So yung mga panahon na wala ka eh pumapatay ka ng tao?" I asked and he nod napatakip ako ng bibig ko.

"Yung nag ligtas saken sa dinner kayo ba yon?'' I asked again and he nod again.

"Kilala mo ba si mang mor?" Tanong ko ulit and to my surprise he nod again.

"Paano mo sya nakilala at ano mo sya? Matagal nyo na bang alam? Ako lang ba ang walang alam? Yung black van na nag ligtas saken kayo ba yon?" Sunod sunod na tanong ko.

"Calm down miki ipapaliwanag ko sayo lahat you just calm down."

Sinunod ko naman ang sinabi nya kahit na nanginginig ang buong kalamnan ko.

Gosh! Ano ba tong nangyayari sa buhay ko?!

---

To be continued

One night mistakeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon