Part-1

887 40 6
                                    

Unicode version

                           

"ဟင့်အင်း မသွားပါနဲ့ ......"

"ထားခဲ့လို့မရဘူး ပြန်လာခဲ့!!!"

အေးစက်တဲ့ညအလယ်မှာ မြူရှင်းကိုကိုတစ်ယောက် ချွေးများရွှဲစိုလျက်နိုးထလာခဲ့ရသည်။ဘေးမှာ အသင့်ရှိနေတဲ့ရေခွက်ကို ကိုင်ပီးသောက်ကာ ခေါင်းအုံးဘေးကဖုန်းကိုယူပြီး နာရီကြည့်မိတော့ အချိန်ကား မနက်၂နာရီ။

"ကျစ် ချီးပဲကွာ အိပ်ရေးပျက်ပြန်ပီ"

ခေါင်းလုံးလုံးလေးပေါ်က ဆံပင်အိအိလေးတွေကို အသားကုန်ထိုးဖွလိုက်ပီး မြူရှင်းစိတ်ပျက်လက်ပျက် ငြီးငြူလိုက်မိသည်။

'တော်သေးတာပေါ့ မာမီတို့နိုးမသွားလို့ ဟူး'

ဟုတ်သည်။တစ်ပတ်ကိုအနည်းဆုံး၃ညလောက်ထထယောင်တတ်တဲ့သူ့ကြောင့် မာမီတို့လာလာကြည့်ပေးရလို့ အိပ်ရေးပျက်ညပေါင်းလည်းများပီလေ။လွန်ခဲ့တဲ့ ငါးနှစ်ကစပီး ဒီလိုမျိုးယောင်ယောင်နေတာကြီးက အချိန်ကြာလာတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းသက်သာလာပါရဲ့။အရှင်းကြီးပျောက်သွားတာတော့မဟူတ်ပေမယ့်ပေါ့။

မြူရှင်းထထိုင်လိုက်ပီး ဘေးစားပွဲအံဆွဲထဲက earphoneကိုထုတ် ဖုန်းနဲ့ချိတ်ဆက်ကာ ထုံးစံအတိုင်း သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို repeatလုပ်ထားလိုက်သည်။

Spring day.....

လွမ်းဆွတ်နေရတာထက်ပိုမိတဲ့ ဒီခံစားချက်ကြီးက သေမတတ်နာကျင်နေရတယ်။သိတာပေါ့ မေ့ပျောက်ဖို့ကြိုးစားသင့်တယ်ဆိုတာ။ဒါပေမယ့် မေ့ပျောက်ချင်တဲ့စိတ်ကို ကြိုးစားတည်ဆောက်နေပေမယ့်လည်း အသေးအဖွဲတိုက်ဆိုင်မှုလေးတွေကအစ သတိရမိနေတော့ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။

ငယ်ငယ်ကတည်းက အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ ကိုယ့်ဘေးနားမှာပဲ ရှိနေခဲ့ပီးမှ အကြောင်းပြချက်မသိရပဲ ကိုယ့်အနားကနေ ရုတ်တရက်ထွက်သွားခဲ့တဲ့ သူ့ကိုပဲ အပြစ်တွေတင်ရမလားဆိုတာ မတွေးတတ်တော့ဘူး။

အခုချိန်မှာ ကိုယ်တွေးနေမိတဲ့ တစ်ခုတည်းသောအရာက

'လွမ်းတယ်'

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

ကလင်ကလင်ကလင်

CLOVER Where stories live. Discover now