[អតីតកាលកាលពីមួយពាន់ឆ្នាំមុន] XXIII

147 18 0
                                    

ភាគទី13: អតីតកាលកាលពីមួយពាន់ឆ្នាំមុន!!!

កាលពីមួយពាន់ឆ្នាំមុន......
នៅក្នុងនគរមួយដែលមានក្សត្រវ័យក្មេងបានសោយរាជ្យបាល័ង្គហើយប្រទេសជាតិក៏កំពុងមានសង្គ្រាម។ ការកាប់សម្លាប់គ្នាព្រោះចង់ដណ្តើមអំណាច ផ្លែដាវមុតស្រួចបានលើកាប់ចាក់គ្នាទៅវិញទៅមក

លោកមេទ័ព កាង ថេយ៉ុង! បានដឹងនាំទ័បជាច្រើនមកវាយប្រហារអ្នកដែលជាសត្រូវទាំងមិនរុញរាដើម្បីតែប្រទេសនិងសម្តែងការគោរពរចំពោះព្រះរាជាទោះជាត្រូវប្តូរសង្ខាក៏មិនសោកស្តាយ។

ឆ្វេឆ្វាច!!
ដំណក់ឈាមស្រោចពេញផ្លែដាវនៅក្រោយកម្តៅព្រះអាទិត្យរាប់រយអង្សាមានមនុស្សជាច្រើនបានស្លាប់ព្រោះតែដាវរបស់មេទ័បថេយ៉ុង។

សង្គ្រាមក៏បានបញ្ចប់ដោយជោគជ័យថេយ៉ុងបានយកឈ្នះសត្រូវហើយក៏បានជួយសង្រ្គោះដល់កងទាហានដែលពួកសត្រូវបានចាប់ទុកនៅតាមផ្លូវមកនគរវិញគេក៏បានជួបនិងចោព្រៃមួយក្រុម។

"លោកមេទ័ព! ខាងមុខនេះមានកូនចៅបានរាយការណ៍មកថា មានចោរព្រៃទាន!!"
សេនាប្រមុខដែលជាជំនិតរបស់ថេយ៉ុងបានមកប្រាប់ពីសណ្ឋានការ។

"ចឹង!ប្រញាប់ធ្វើដំណើរទៅឲ្យលឿនទៅ!!"

"បាទ!! កងទ័ពទាំងប្រញាប់បន្ថែមល្បឿននៃការធ្វើដំណើរទៅ"
សេនាប្រមុខ ស្រែកប្រាប់ទ័ពទាំងអស់តាមសម្តីរបស់ដេយ៉ាងហើយកងទ័ពក៏បានបន្ថែនល្បឿនតាមបញ្ជា។

ក្រោយពីធ្វើដំណើរបានបន្តិចគេក៏បានមកដល់
ថេយ៉ុងក៏បានជួបនិងចោព្រៃនោះមែន ដែលការពិតពួកគេគឺមានបំណងមកចាំនាយជាស្រាច ព្រោះពួកគេទាំងនេះគឺសុទ្ធតែជាទ័បដែលបានថេយ៉ុងបានបញ្ជូលទៅការពានៅព្រំដែនតែក៏ត្រូវសត្រូវាយប្រហាមុនដែលធ្វើឲ្យទ័បជាច្រើបាត់ចោលក្រុហើយក៏បានបង្កើតជាក្រុមចោដូច្នេះទៅ។ ដោយដឹងថេយ៉ុងថេយ៉ុងគេមកធ្វើសង្គ្រាមឈ្នះហើត្រូធ្វើដំណើរកាន់ព្រៃនេះទើបពួកគេបានមកចាំមុន។

វិញ្ញាណស្នេហ៍  ចប់Where stories live. Discover now