Hiding the Emperor's Daughter

CHAPTER 25

Naka upo na ngayon si Mhielle sa kama nila habang si Dimitrio ay palakad lakad lamang sa harapan niya, sina Thalia at Luis naman ay umuwi na sa bahay nito pagkahatid nito sa kanila.

Napanguso na lamang siya dahil nahihilo na siya sa ginagawang pag lakad lakad ni Dimitrio sa harapan niya.

"Dimi—."

"WHY DID YOU GO OUTSIDE?! Alam  mo namang mapanganib sa labas diba? Hindi ka ba nag iisip? Sana man lang inantay mo muna ako umuwi!" sermon nito kaya agad naman siyang napa yuko, gusto lang naman nila ni Thalia na gumala sa labas bakit ba pinag babawalan siya nito? Dahil duon ay nakaramdam siya ng inis.

"BAKIT BA? Palagi mo na lang akong kinukulong dito sa bahay na toh! Gusto mo na lang palagi kitang kasama sa tuwing lalabas ako! Why are you limiting my actions? YOU ARE CONTROLLING ME DIMITRIO, YOU'RE ACTING LIKE MY FATHER!" balik na sigaw niya rito habang kunot na kunot ang noo niya. Agad namang bumilis ang pag hinga ni Dimitrio na parang nag pipigil ng galit at kunot na kunot ang kaniyang noo at salubong na salubong ang kaniyang mga kilay.

"I'M NOT TRYING TO CONTROL YOU!" sigaw nito na naging dahilan ng pag iktad niya, agad namang nangilid ang luha niya, this is the first time that Dimitrio shout at her. "I...I am just protecting you, because I am afraid to lost you! But, if you are thinking that I am controling you then fine! Do whatever you want!" anito bago lumabas at pabalibag na isinara ang pinto ng kwarto nila.

Napayakap na lamang siya sa tuhod niya at duon humagulhul, she's not thinking on what she was saying, nagalit tuloy sa kaniya si Dimitrio. Mali rin naman niya iyon, kasalanan niya dahil inaya niya si Thalia na pumunta sa park, he is right! She's not thinking, she almost forgot na tumatago nga pala siya, she almost forgot it dahil simula ng sumama siya kay Dimitrio ay hindi nito ipinaramdam na sinasamahan lamang siya nito dahil nais niyang makapag tago sa ama niya. He made her feel the freedom she wants, and the happiness that she is longing for.  At ngayon, mas napatunayan niya kung gaaano niya kamahal si Dimitrio, and thinking that he is mad at her made her cry even more. Napahiga na lamang siya sa kama nila at niyakap ang isang unan at nag patuloy sa pagiyak.

"I'm sorry!" she whispered before she fall asleep.

                      ***
Nakatulala lamang si Dimitrio habang nakatingin sa kawalan while holding a glass na may lamang alak. Meron naman talaga silang alak ngunit hindi niya lamang ito inilalabas dahil ayaw nya lang.

"Arghhh!" aniya at pabagsak na inilapag ang baso na wala ng lamang alak sa mesa, napahilamos na lamang siya sa kaniyang mukha bago muling nag salin ng alak, ngunit wala na itong laman kaya agad siyang kumuha ng panibago...

Galit siya, galit na galit siya hindi kay Mhielle kundi sa sarili niya. Nagagalit siya dahil hindi niya napigilan ang galit niya at nasigawan niya si Mhielle, he didn't mean to shout at her, nadala lamang siya ng damdamin...
Nag patuloy siya sa pag inom ng alak, at nang naubos na ito ay hindi na siya muling kumuha pa ng panibago, he is a bit tipsy ngunit hindi pa naman siya nalalasing. Hindi na niya inayos ang pinag inuman niya at agad na lamng pumasok sa loob, umakyat siya at tinungo ang kwarto nila ni Mhielle.
Napahinto siya sa harap ng pintuan at nag dalawang isip kung papasok ba siya, natatakot siya na baka galit ito sa kaniya, at nagagalit din siya sa sarili niya dahil nagawa niyang paluhain ang babaeng mahal niya... When he sees her tears falling down her cheeks made his heart broken, he wants to kissed those tears away, but he is the reason of those tears.
He let out a deep breath before he slowly open the door and enter it. Pag kapasok niya ay madilim ang buong silid, maging ang lampshade ay naka patay din,, he come closer to Mhielle without turning the lights on at binuksan ang lampshade na nasa side table. Dahil sa liwanag na nag mumula sa lamp ay naaninag niya ang mukha ni Mhielle, napabuntong hininga na lamang siya ng makita ang natuyong luha sa pisnge nito, maging ang buhok niya ay nag kalat na din sa mukha niya. He slowly sat on the bed trying not to wake her up,,

"I'm sorry!" he whispered while removing the hair that scattered on Mhielle's face, "I didn't mean to shout at you My love!". He gently touch her face before he blink his eyes trying to hold his tears. "I-I l-love you!" Agad nag unahan sa pag bagsak ang mga luha niya nang hindi na niya  napigilan ang emosyon niya. He is being too emotional, ngayon lamang siya umiyak ng ganito,,, dahil ngayon lamang din sya nag mahal ng sobra. He stared at Mhielles face, halata ang pamumula ng ilong maging ang pisnge nito dahil sa sobrang pag iyak, napa kuyom na lamang siya ng kamao ng maalala na hindi pa kumakain si Mhielle, buntis ito at makakasama sa kalusugan niya at maging ang bata sa sinapupunan nito kung kulang siya sa kain, maging ang pag iyak at pagka stress ay makakasama din dito. Napasabunot na lamang sya sa kaniyang buhok bago kinagat ang kaniyang labi upang pigilan ang paghiyaw, gusto niyang sigawan ang kaniyang sarili, hindi siya nag iisip,, masyado niyang inuna ang galit niya at hindi inalala ang kapakanan ng mag ina niya, he is a dumbass,, a fucking asshole.

"I'm sorry... I'm really sorry!" aniya habang naka takip sa kaniyang mukha at sinusubukang pigilan ang paghikbi niya, he don't want to wake her up kaya pinipilit niyang umiyak na lamang ng tahimik kahit ang totoo ay gustong gusto na niya itong yakapin. 

He immediately ran out of their room at agad na pumasok sa kwarto ni Mhielle dati, gusto sana niyang katabi sa pagtulog si Mhielle ngunit alam niyang galit ito sa kaniya. Agad siyang humiga sa kama, then place his arms above his eyes at agad din naman siyang dinalaw ng antok kaya agad siyang naka tulog.