Belki|Yarı Texting

"Ben iyileşeceğim"

"Kemoterapi tedavisinde kullandığımız ilaçlar sebebiyle mide bulantısı, yorgunluk ve iştahsızlık görülebiliyor. Kemoterapi gören hastalarımıza ailesi ile yakın durmalarını istemiyoruz. Hastalarımızın dışarıdan oluşabilecek enfeksiyon riskine karşı korunması gerekir. Ayrıca hasta yakınları ilaçlara maruz kalmaları halinde başta kanser olmak üzere kısırlık, cilt sorunları, saç dökülmesi gibi sorunlara yol açabiliyor. Kemoterapiye yeni başladınız. Dikkatli olun lütfen. Ben ara ara geleceğim yanınıza. Geçmiş olsun."

Doktor odadan çıktığında Devrim de peşinden gitti. Kendimi kötü hissediyorum. Gün içinde kendimi yorgun hissediyor ve mide bulantılarımla bir şey yemek istemiyordum. Şimdi de Devrim ile yakın durmamam gerektiğini söylüyordu doktor. Onun sağlığını düşünmem gerek.

Kapı aralandığında başımı kaldırdım. Devrim gülümseyerek bana bakıyordu. İçeriye geçti. Midem kasılıyordu. Sanırım yine kusacağım. Gülümsemeye çabaladım.

"Güzelim-"

Yataktan kalkıp banyoya koştum. Canım acıyor.

...

"Daha iyi misin?"

Başımı salladım. Koltukta oturuyordu. Diken üstünde gibi durması canımı sıkıyordu. Sağlığım için benden uzak duruyordu. Yanımda durmak istediğini gözlerinden anlayabiliyordum. Ona sarılmaya ihtiyacım var. Uzun uzun sarılmaya ihtiyacım var. Ama yapamam.

"Ben iyileşeceğim, Devrim. Eskisi gibi olacağız. Rutinlerimize kemoterapiden sonra devam ederiz."

"Burdan el ele çıkacağız inşallah. Gözlerin gidiyor yine." dedi gülerek. Gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. Gülümsüyorum. Direncim çabucak düşüyor ve ben kendime yenik düşüyordum. Gözlerim kapanırken en son Devrim'in sesini duydum.

"Seni seviyorum. İyi uykular, güzelim."