My Brothers And I (SanSiVin)

PART 59

I woke up late dahil sobrang bigat ng pakiramdam ko. Ayokong bumangon parang gusto ko nalang matulog buong araw. Kaya tumulala muna ako habang blank utak sa gagawin ko ngayong araw. Di ko namalayan may tumulo na namang luha sa mga mata ko.

Nagulat naman ako someone's knocking on my door. "Baba, it's your dad." kaya pinunasan ko yung mata ko. Pumasok si dad at tumabi siya sakin.

"Good morning dad." I said.

"Good morning baba. How's your sleep?"

"I-it's fine." I said.

"Baba, I know you're not fine." dad said.

Then I cried na.

Dad walk towards me and hugged me tightly. "I'm sorry Sirene for what happened."

"No dad It's not your fault."

"I'm still sorry baba."

"Dad bakit sila ganun? their words are brutal tao din naman tayo dad diba nasasaktan."

"Listen to me baba, hindi natin kayang baguhin ang paniniwala nila."

"We can tell them what are the truth and pwede naman tayo magsalita diba dad?"

"Pero hindi sila maniniwala."

"Bakit ba ang hirap ng side natin dad? Lagi nalang nila tayo binabato ng kung anu anong masasakit na salita."

"Pero dapat hindi tayo nag papaapekto diba? Kasi alam natin ang tama, wag tayo tutulad sa kanila na kaya nilang manghusga ng kapwa nila. Hindi ayun yung turo samin at hindi ayun yung tinuturo ko sainyo right?"

"Yes dad but hindi ka ba nasasaktan?"

"Marami na akong beses na nasasaktan baba pero hindi ako nag papaaepkto sa mga sinasabi nila. Dahil hindi yun ang mag dedefind kung sino ako at kung anong kaya kong gawin. They don't know the real me, they don't know what our family we've been through. I'm sorry Sirene kung nararansan mo to, kung masakit para sayo."

"Dad, I'm born to be a Marcos."

"But you don't born para husgahan ng kung sinu-sino. Masakit para sakin dahil nakikita kong nararanasan ninyo etong mga to." I saw his teary eyes na.

"Dad, nasasaktan ako sa mga sinasabi nila pero never kong ikahihiya yung pamilya na meron ako. I'm a Marcos because I am your daughter at walang mag papabago doon."

"Sirene, listen to me hindi sila ang magdidikta kung ano ka at tayo. Hindi natin sila pwedeng pilitin na maniwala satin. Yung sasabihin natin ay pwedeng negative ang labas sa kanil at hahanapan nila ng mali at ipanlalaban satin. You cannot force someone to believe something they do not believe, you can only manage to force them to speak or act as if they do.

Remember this whether you do well or bad. People will address you in some way. Therefore, as long as you are pleased and are not stepping on anyone, it is okay as long as you know what you are doing is good. We could always agree to disagree. Kasi at the end of the day. Tao lang tayo lahat. Lahat kelangan ng pagmamahal at respeto. Ayokong dumating ka sa punto na minsan sa kagustuhan nating maging tama, nakakalimutan na nating maging mabuti."

Dad hugged me.

Natapos ang usapan namin ni dad pero di ko maalis na hindi maging okay. Kada pipikit ako naririnig ko parin yung mga sinasabi ng ibang tao. Kailan kaya dadating yung araw na maiintindihan naman kami ng ibang tao. Napapakinggan naman kami at rerespetuhin biglang tao.

Simula noong araw na yun hindi muna ako nag open ng social media accounts ko. Ayoko din dumating sa point na bigla ko nalang silang sagutin eh. Baka ano pa masabi ko minsan hindi ko alam kung matatanggap ko pa lahat eh.

Few weeks had past nainvite si tita Imee at dad na pumunta sa isang event na gagawin sa Quezon City.

"Bong, I can't come. Marami akong dapat tapusin sa office."

"It's okay Liza there is no problem with that."

"I want to come with you dad." I said at napatingin silang lahata sakin.

"Darling, are you sure?"

"Yes mom, I want too."

"But Sirene we're not sure if--"

"Dad, it's okay." I said

"I will also come." kuya Sandro said.

"Okay if that what you all want then isasama ko na kayong dalawa."

When I open the TV nasa news na si tita Imee at headline pa about sa balak niya sa pag takbo sa senate.

Talagang big deal sa kanila ha. Hindi madali maging isang Marcos dahil lahat ng kilos mo may nasasabi ang ibang tao na against samin. I need to live with this but how?

Time skipped.

Dumating yung araw na pumunta si tita Imee sa bahay dahil sasabay na daw sila samin he's with kuya Matt. Dumaan kami sa isang daan na sobrang daming tao na may nag rarally. Alam nila kasi na dadating kami. Today din mag fifill si tita Imee to run for senate.

Pag baba namin talagang sinalubong kami ng maraming reporters at mga tanong nila na paulit ulit lang naman. Marami na naman kami naririnig sa paligid namin na "Marcos magnanakaw."

"Ano po masasabi ninyo sa mga taong nagpoprotesta ngayon sa paligid sir?"

"We can't do anything about it. We have a freedom to speech kaya malaya silang ipahayag ang gusto nila." dad answered.

"Gov. Imee ano po naging basehan ninyo at gusto ninyo po tumakbo sa pagkasendor?"

"Ayaw ninyo po ba mawala ang Marcos sa senado?"

"Kayo na po ba ang last na Marcos na tatakbo?"

"Konting statement lang po against sainyo."

"Tatalikuran ninyo na po ba ang politika?"

Pero ayaw nila dad at tita Imee na sagutin.

Hindi pa kami makalakad ng maayos dahil talaga hinaharang nila kami. Ako poker face lang dito wala ako sa mood ngumiti. Tinatapat din sakin yung mic pero tinitignan ko lang. Nasa likod ko lang si kuya Sandro trying to protect me.

"Ms. Sirene can I have a statement from you about the incidence that happened last week in UP Diliman?"

"What can you say to the students who rallied when you went with Ms. Irene in UP Dilim?"

I stop and smirked.

That's my answer to your question.

🤍🤍🤍

@sirene.marcos on Instagram.
VOTE PLEASE. THANK YOU!