ကတုန္ကယင္လက္ေတြနဲ႕ မဝံ့မရဲ အတြင္းခံကို ခြၽတ္ေပးေနရင္း တခ်က္တခ်က္ မသိမသာ ေဝ့ၾကည့္မိ မလိုလို ျဖစ္ေနတာ ဘာေၾကာင့္မွန္းသူလဲ မေျပာတတ္။
ထူးထူးဆန္းဆန္း ခံစားခ်က္ႀကီးနဲ႕မသိမသာတုန္ယင္ေနတဲ့လက္ေတြကေယာက်ာ္းေလးနဲ႕တဆက္မွမတူတဲ့ ေျခတံေတြေၾကာင့္ ေနမယ္။
ဒူးေခါင္းက ေပါက္ၿပဲ ညိုမဲေနတဲ့ ဒဏ္ရာ တခ်ိဳ႕ကို ျမင္ေတာ့ ယူလာတဲ့ေဘာင္းဘီရွည္ကို အတိုနဲ႕ေျပးလဲလိုက္တယ္။ျမတ္ေသာ ကိုအဝတ္လည္ေပးတာ ေအာင္ျမင္သြားမွ သူ႕အက်ီ္ကို အေျပးအလႊာ သြားလဲလိုက္ရသည္။ၿပီးတာနဲ႕ ေဆးဘူးရွာၿပီး ဦးတည္ရာက ျမတ္ေသာ အခန္းစီသို႔ ။အနာေတြကို ဖြဖြ သန့္စင္ေပးၿပီး ေဆးကို ဂ႐ုတစိုက္ ထည့္ေပးၿပီး ေတာ့ ပက္တီးစီးေပးထားလိုက္တယ္။ရထားတဲ့ ဒဏ္ရာ ေတြက လက္ဖဝါးႏုႏုနဲ႕ ဒူးျဖဴျဖဴ
မွာ ရဲပေတာင္းခပ္ေနတာမ်ား ျမင္ရက္စရာမရွိ။
ဟူးးး
စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္လြန္းလို႔ သက္ျပင္းခ်လိဳက္မိေတာ့ ရင္ဘက္တေနရာက ေလးလံ က်န္ရစ္တယ္။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္နာေနလိုက္မလဲ။ေနမထိပန္းေလးလို မင္းေလးက ႏုနယ္လြန္းလိုက္တာ။တခါတရံဆို မင္းေလးကို ထိကိုင္ရမွာေတာင္ ပဲ့ေႂကြက်သြားမလားဆိုၿပီး တြန္းဆုတ္ေနမိရဲ႕။အဟင္း...ကိုယ္က ရယ္ရသား။မင္းေလးက ေယာက်ာ္းသားပဲဟာ..ဒီလိုႀကီး မေတြးမိသင့္ဖူးေလေနာ္။ၾကည့္ရတာ မင္းပုံစံေလးကိုးက ေျမမထိေနမခတဲ့ မင္းသမီးငယ္ေလးလို...မိုးေပၚက က်လာတဲ့ ႏွင္းပြင့္ျဖဴျဖဴေလးေတြလို သိမ္ေမြ႕ႏုနယ္လြန္းေနလို႔ ကိုယ္ေပါက္ကရေတြ စိတ္ပူေနမိတာ ထင္တယ္။
အိပ္ေပ်ာ္ေနသူေလးရဲ႕ မ်က္ေတာင္စိပ္စိပ္ေလးေတြကို ေငးေမာေနမိရင္း အေတြးစတို႔နဲ႕ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းက ၿပဳံးဟန္သဲ့သဲ့။ နဖူးကို စမ္းေတာ့ ကိုယ္မပူတာမို႔ သူ ျမတ္ေသာေဘးဝင္လွဲ ၿပီးအိပ္ဖို႔ျပင္လိုက္ေတာ့သည္။
...................................................
အဟင္း... ဟင္း
ညလယ္ေခါင္ႀကီး
ခပ္တင္းတင္း ေပြ႕ဖက္လာမႈ႕နဲ႕အတူ ညည္းသံ တိုးတိုးေၾကာင့္ သူကပ်ာကယာထၾကည့္ေတာ့ ထင္သည့္အတိုင္း ျမတ္ေသာကအဖ်ားတတ္ေနေလၿပီ။ေရတဇလုံေျပးခပ္ၿပီး အျမန္ေရဖက္တိုက္ ေပးလိုက္ၿပီး ေဆးတိုက္ဖို႔ လုပ္ေတာ့ ျမတ္ေသာက ဘယ္လို မွ ႏွိုးလို႔မရ ေဆးကလဲ လည္ေခ်ာင္းထဲ ေရာက္ဟန္မတူ ။ေရတဝက္ေလာက္သာ ဝင္သြားဟန္တူၿပီး တဝက္ေလာက္က အျပင္ျပန္စီးက်လာသည္။ေဆးရွာေတာ့ ပါးေစာင္ထဲ ကပ္ေနၿပီး ဒီအတိုင္းသာ။မတိုက္လို႔လဲ မျဖစ္တာမို႔ ေနာက္ဆုံး ထိုေဆးလုံးကိုပဲ ျပန္ႏွိုက္ယူလိုက္ၿပီး ဒိုက္ သူ႕ပါးစပ္ထဲ မွာသာ ေၾကေအာင္ ယူဝါးလိုက္တယ္။ၿပီးတာနဲ႕ ေရနည္းနည္း ငုံလိုက္ၿပီး ဦးတည္ရာက ျမတ္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီ။
ေဆးကအဆင္ေျပေျပဝင္သြားပုံရေပမဲ့ ထိုခနမွာ သူ႕စိတ္နဲ႕ သူ မကပ္နိုင္ေတာ့။
ခါးသက္သက္ေဆးတို႔ငုံထားခဲ့ရတာေတာင္ ေမ့သြားနိုင္ေလာက္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္း ပါးတို႔ရဲ႕ အထိအေတြ႕မွာ အေတာမသတ္နိုင္ေအာင္စီးေျမာရင္း ေလာဘ တႀကီး ဆက္ စုပ္ယူ နမ္းရွိုက္ေနမိသည္။အသက္ရႈသံေတြ ျပင္းျပလာတာနဲ႕ အမွ် လက္တို႔က လႊတ္ထြက္သြားမွာဆိုးသည့္အလား ျမတ္ေသာ ခါးသိမ္သိမ္ေလးထက္မွ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ယစ္ပက္လွ်က္။
ခ်ိဳ..ခ်ိဳလိုက္တာ...။
ဖ်က္ခနဲ ေခါင္းထဲ ဝင္လာတဲ့ အေတြးေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းလူခ်င္းခြာလိုက္မိေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးရဲရဲေလးခင္မ်ာ..သူ႕ရန္ရွာမႉ႕ေၾကာင့္ ဖူးေယာင္ၿပီးေသြးစေလးေတာင္စို႔ေနေလၿပီ..။
ကြၽတ္...ငါအခုဘာလုပ္လိုက္မိတာလဲ။
မယုံနိုင္မႈ႕နဲ႕ ထပ္ၾကည့္မိျပန္ေတာ့လဲ မ်က္ဝန္းတို႔က ထိုႏႈတ္ခမ္းပါးဆီမွာပဲ တဝဲလည္လည္။
ထပ္...ထပ္ထိခ်င္ေသးတယ္။
ကြၽတ္..ငါက ႏွာဘူး
လား။အခုေနမေကာင္းတဲ့လူကို အခြင့္အေရးယူေနတာပဲ။
ျမတ္ေသာ လဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနပုံရတာမို႔ သူလဲ ျပန္အိပ္ဖို႔ ေဘးမွာ ျပန္လွဲလိုက္သည္။
ေဘးတိုက္ အေနအထားနဲ႕ ျမင္ေနရတဲ့ ႏွာတံစင္းစင္းေလးနဲ႕ ေမးလုံးလုံးေလး။ မ်က္ေတာင္စိပ္ေလးေတြက ဘာအကူမွမပါပဲ သဘာဝအတိုင္း ေကာ့ၫြတ္ေနပုံက လွလြန္းတာမို႔ မ်က္ေတာင္ မခပ္တမ္းစိုက္ၾကည့္ေနမိျပန္တယ္။
ေတာက္..ငါဘာျဖစ္ေနတာလဲ..။
စိတ္တိုတိုနဲ႕ တဖက္ လွည့္လိုက္ရၿပီး မ်က္စိ အတင္းမွိတ္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ ျပန္ ႀကိဳးစားေတာ့လဲ ျမင္ေယာင္ေနတာက ေသြးစိူ႕ေနတဲ့ နီရဲရဲ ေလးတစုံသာ...။
မေနနိုင္စြာ ျပန္လွည့္ၾကည့္မိလိုက္ စိတ္ရႈပ္စြာ ေက်ာခိုင္းမိလိုက္နဲ႕ အိပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္းနဲ႕ပဲ ထိုည က အိပ္မေပ်ာ္နိုင္ခဲ့သူဟာ ဒိုက္ဆိုတဲ့ သူျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္ ။
KAMU SEDANG MEMBACA
နှောင်တွယ်ရစ်ငင်
Romansaတခါက ကျွန်းလေးပေါ်မှာ..ဒုက္ခရောက်နေတဲ့ တိ လေးတွေကို ကောက်ကောက်မွေးစားတတ်တဲ့ ကြင်နာတတ်တဲ့ လူငယ်လေး တဥိးရှိသတဲ့..ဒါပေမဲ့..တနေ့မှာ သူကောက်ယူမွေးစားလိုက်တာ..လူသားတဦး ဖြစ်လာတဲ့ အခါ...။ .............................................. အတ္တကြီးတယ်လို့ဆိုဆို...
