လျှောက်လှမ်းနေရာမှရုတ်တရက်အချုပ်ချကျသွားခဲ့သော ခြေလှမ်းတစ်စုံ ။ တစ်နေရာကိုသာစူးစိုက်ကြည့်မိသောမျက်ဝန်းတို့ ။ အကြည့်မလွဲနိုင်အောင်ဆွဲဆောင်မှုပြင်းထန်လွန်းသော မြင်ကွင်းအား လျစ်လျူမရှုနိုင်တာခက်သား ။
" မသွားတော့ဘူးလား "
" မင်းတို့အရင်သွားနှင့် "
ခဏခဏ ထပ်တလဲလဲဖြစ်နေသော အခိုက်အတန့်လေးအတွင်း ရုန်းထွက်ရခက်နေသော သူ့ကို လှည့်ကြည့်ပြီးမေးလာသော ဂျုံအင်တို့အား သူတစ်ချက်ပြန်ငဲ့ကြည့်ရင်း အရင်သွားနှင့်ဖို့သာ ပြောလိုက်သည် ။
သူ့ပြောစကားလေးအဆုံး ဂျုံအင်တို့မှာ သူ့အားကိုယ်စီခေါင်းလေးညိတ်ပြပြီး အရှေ့မှထွက်သွားခဲ့ကြသည် ။
ကျောက်ဆူးချထားသလိုရပ်နေမိရာမှ မလှမ်းမကမ်းက ခုံတန်းလျားလေးဆီသို့သာ ခြေလှမ်းခပ်သွက်သွက်လေးလှမ်း၍ သူ လျှောက်လှမ်းလာခဲ့သည် ။
" ပတ်ချန်းယောလ် ပတ်ချန်းယောလ် မင်းကတကယ့်အရှက်မရှိတဲ့ကောင်ပဲ အငြင်းခံထားရတာတစ်နာရီတောင်မပြည့်သေးဘူး အမှတ်မရှိသွားမိပြန်ပြီ "
ခုံတန်းလျားလေးထက် ကျောလေးခင်းကာ ခြေထောက်တစ်ဖက်ထောင်လျက် လက်တစ်ဖက်ကိုခေါင်းအုံးပြီး မျက်လုံးလေးတွေမှေးစင်းကာ အိပ်နေသော ကောင်လေးကိုကြည့်ရင်း သူနှုတ်မှ တိုးတိုးလေးရေရွတ်မိသည် ။
မျက်နှာထက် ဒီလောက် နေရောင်ခြည် ဖြာကျနေတာတောင် အအိပ်မပျက်တဲ့ကောင်လေး ။ နားမှာလည်းအမြဲမြင်နေရတတ်တဲ့နားကျပ်လေးကလည်း တပ်လျက်သား ။ ဒီကောင်လေးက ဘယ်လိုကောင်လေးပါလိမ့် ။ အိပ်တာတောင် နားကျပ်တပ်လျက်နဲ့ ။ တကယ့်ကို မလွယ်တဲ့ဟာလေး ။
လက်ဖဝါးလေးဖြင့် မျက်နှာထက်ဖြာကျနေတဲ့နေရောင်ခြည်လေးကို ကာပေးလိုက်တော့ သကောင့်သားငနဲလေးမှာ သူ့ကိုတောင်ကျောခိုင်းလို့ ခန္ဓာကိုယ်အနေအထားလေးတောင်ပြောင်းရွေ့သွားသည် ။
တကယ်ပဲ အရင်ဘဝက ကာလနဂါးများသေလို့ဝင်စားသလားအောင်းမေ့ရသည် ။ အအိပ်မက်ပုံကိုက ကိုယ့်အနားသူစိမ်းလူတစ်ယောက်လုံးရောက်နေတာတောင် တစ်ချက်မနိုးလာ ။ သူ့နေရာမှာ ဓားပြတာဆို သေချာသည် ။ ဒီကောင်လေးကိုဓားပြမတိုက်ပဲကောက်ပွေ့ချီပြီးခေါ်သွားမှာ ။
