Yürek mahallesi (+18)

•1•

İpek Bade Sarsılmaz

"Anne şu oğluna bir şey söyle ya!"

Binbirinci kez anneme seslenirken ondan yine ses yoktu ama abim hala saçlarımı karıştırmayı kesmiyordu. Abimse bu halimden eğllendiğini belirtircesine kahkaha atıyordu. Annem en sonunda odaya teşrif etti 

"Alper! Oğlum bırak kızı millet dövüyoruz sanacak"

Millet.

Ne önemli şeydi bu millet.

Abimde düşündüğümü düşünür gibi

"Anne ne milletmiş bu bizden çok bizi düşünüyor. Bir ara tanıştırda bi teşekkür edelim."

Annem yüzünü ekşitip ağzına eliyle hayali fermuar çekip gitti. Muhtemel geldiğine pişman olmuştu ve merdivenleri söylene söylene iniyordu.

Abim en sonunda beni salıp göz kırpıp kapıya doğru ilerledi.

"O üstündeki crop mu ne boksa çıkar aşağı gel tamam mı benim badem gözlüm?" diyerek ilerledi. Soruyordu ama aksi bir cevabı kabul edecek gibi değildi. Abimin genel kıskançlığı işte. Normalde çok fazla giydiklerime karışan biri değildir ama arada böyle tutturuyordu. Muhtemel dışarıdan gelmesi ve havanın esmesinden de biraz böyle yapmıştı biliyordum.

Tabi birde polis olması ve her gün her pisliği görmesinden o yanımda olmadan çıktığımda ister istemez kıyafetlerime takılıyor ve endişeleniyor.

Üstümdeki beyaz cropu çıkarıp bol bi tişört attım . Aynanın karşısına geçip bi üstüme baktım. Yağmurla buluşacaktık bugün. Kafede otururuz demiştik. 

Yağmur, Turan'ın kardeşi Yağmur. Yağmur abisine olan hislerimden haberdardı ve yine öylesine içimde büyüttüğüm aşka bir şey demiyordu. O benim en büyük destekçimdi. Kaç defa bir adım atmamı söylese de ben karşı çıkmıştım. Bana bu kadar yetiyordu ki zaten. Ben böyle de mutluydum ki. Onun bana gülmesi,çatması,laf atması, işten yorgun argın geldiğinde bile durup hal hatır sorması.. yetiyordu işte. 

Yağmurda en sonunda vazgeçmişti bana ısrar etmekten. Sadece Turan görevden geldiğinde haber veriyordu bende hemen onlara damlıyordum. Allahtan ailesi beni çok sevdiğinden sorgulamıyordu.  

Bol mavi kotumun paçalarını bileklerime kadar kıvırdıktan sonra üstümdeki beyaz tişörtü düzelttim. Koyu kahve saçlarımın örgüsünü çözdüm hemen yoksa geç kalcaktım ve muhtemel Turanla karşılaşma şansımda mahvolacaktı. Hemen saçlarımı hoş kokan kremi sürdükten sonra koştur koştur aşağı indim. 

Evimiz iki katlıydı . Üst katta hemen girişte sağında benim odam ilerisinde misafir odası vardı. Solunda abimin odası onun yanı da  tuvaletle banyo vardı sırasıyla. Benim odeam mahalle yoluna bakarken abimin odası arka bahçeye bakıyordu. Alt kata inince hemen kapıya doğru gittim. Ayakkabılıktan beyaz spor ayakkabılarımı alırken üstüme deri ceketimi giydim. Dışarısı hafif esiyordu ve en azından mahalleden çıkana kadar deri ceketi giyip abimin aklının bende kalmasını engellemek istedim. Abim salondan kafasını uzatıp bana baktı deri ceket giydiğimi görünce gülümsedi. 

"Teşekkür ederim"

Bu da beni gülümsetti. Öpücük atıp el salladım. Zaten çıkacağımı söylemiştim annemgile o yüzden çantamı alıp hemen dışarı çıktım. 

Krşı evin önünde ki Yağmur somurtkan yüzüyle bana bakıp yaklaştı.

"Gelecekte ki yeğenlerim senin yüzünden beni yaşlı hala diye bilecek?"