Hiding The Architect's Son

chapter 28

"That's too much." Saway ko kay kurt.

Andito kasi kami ngayon sa isang shop na puro laruan na pang lalaki lang. Gaya ng sabi ng anak ko kanina bibili kami ng bagong laruan niya kaya ito kami ngayon.

Itong si Kurt naman ay walang pakundangan na kuha ng kuha lang ng laruan at itong anak ko naman namin ay sobrang saya naman kasi marami nanamang laruan.

"Nah! It's okay. She like it."

"Kirt, baby, that's too much. Sobrang dami mo pang laruan sa condo natin."

"But mom------"

"No more buts Christopher Kirt, that's too much. What did I tell you?"

"Huwag pong maging abusado kasi marami pong tao ang nangangailangan."

"Exactly. So, what are you doing now?"

"I'm sorry mommy."

"It's okay, son, ibabalik nalang ni daddy okay?" Pang-aalo naman ng konsitedor na tatay niya.

"Nah! It's okay. Last na yan, baby, okay?

"Yes mommy."

Bumalik naman ang sigla ng anak ko at binalik na ang ibang laruan na hindi pa nila nababayaran pa.

Sunod lang naman ako ng sunod sa kanila at tumingin tingin sa ibang ngabilihin hanggang sa may mabangga ako na isang lalaki.

"I'm sorry." Hinging paumanhin ko naman sa kanya.

"No, it's okay." Sabi naman niya saka ngumiti.

"Wait!" Tawag ko ulit sa kanya kasi mukha siyang familiar sakin.

"Yes?"

"Did I know you? You look familiar to me."

Tumawa naman ang lalaki saka linagay ang sa ulo ko at ginulo ito.

"Silly. We're classmates in highschool." Nakangiting sabi niya parin.

"Omg! Daniel?"

"Yes, I am, Cas."

"Omg! Ikaw nga kaya pala familiar ka sakin."

"Akala ko nga hindi mo na ako kilala eh. Huli ko na narealize ng tinawag mo ako na ikaw pala, Cas."

"Yeah, it's me." Natatawang sagot ko naman sa kanya.

"Long time no see, Cas. How are you na?"

"Well I'm good and fine. You?"

"Same, I'm fine too." Nakangiting sagot niya pa. "Anong ginagawa mo pala dito? Sino kasama mo." Tanong nya pa sakin.

Tamang tama naman ang patanong ni Daniel sakin dahil may bigla namang isang matigas na kamay ang humawak sa bewang ko at dinikit pa ako lalo sa kanya.

"She's with us." Baritonong sagot naman niya.

Bigla naman tumibok ng malakas ang puso ko sa hindi ko malamang na dahilan. Naghaharumintado na ito sa kahit na unting gesture lang na ginawa ni Kurt at kong pano ito mag salita at sumagot jay Daniel.

"Ows. May asawa kana pala Cas?" Natatawang tanong ni Daniel sakin.

"Why? What's funny? And yes she's already have a husband." Malamig na sagot ni Kurt sa kanya.

"And a son." Pahabol na sabi pa ng anak ko na nasa bisig ng tatay niya.

"Wow! Parang kailan lang na baliw na baliw kapa sa nga binabasa mo tas Kita mo nga naman ngayon may anak kanarin." Natatawang sagot naman ni Daniel.

"Loko ka talaga. By the way this is Kurt Nathaniel Supelario and this is my son Christopher Kirt." Pakilala ko kay Daniel.

"Daniel." Pakilala rin ni Daniel at nakipag shake hands lang.

"Anong ginagawa mo dito? Sino kasama mo?" Tanong ko naman sa kanya pabalik.

"Well, I'm with my wife and daughter too."

"Wow! May asawa't anak kanarin pala. Congrats!"

"Likewise, Cas." Nakangiting sagot naman niya. "I have to go na let's just talk some other time, mukhang hinihintay na ako ng mag-ina ko eh."

"Okay, ingat. It's nice seeing you again, Dan."

"Me too, Cas. Na miss kita, let's reunion so that we can see our old classmates too."

"Yeah,yeah, mukhang need nga natin yan."

"Yeah, bye na."

"Bye, ingat kayo, regards me to your wife and daughter, pakilala mo siya sakin sa susunod."

"Yeah, yeah."

"Tapos na kayo bumili?" Tanong ko sa kanila ng mawala na si Kurt sa harap namin.

"Yeah." Malamig na sagot naman ni Kurt.

"Let's go? Uwi na tayo gabi na." Aya ko naman sa kanila.

"Let's go." Sabi rin ni Kurt at lumabas na kami sa store na iyon habang naka hawak parin siya sa bewang ko.

Kinuha naman namin ang mga pinamili nila at si Kurt na ang nag dala ng mga iyon habang ako naman ay naka hawak sa kamay ng anak ko. Ang isang kamay naman ni Kurt ay may dala ng mga pinamili nilang laruan at ang isang kamay ay naka hawak parin sa bewang ko.

"Wala na kayong gusto pang bilhin? Want to buy a bag? Shoe's? Sandal? Dress? Perfume?"Tanong naman sakin ni Kurt.

"Nah! I'm good. Uwi nalang tayo."

"Okay, if that's what you want."

Tahimik naman naming binaybay abg parking lot hanggang sa makarating kami sa kotse ko. Linagay naman ni Kurt lahat ng mga pinamili namin sa compartment.

"Thanks for today. We have to go na mukhang inaantok na kasi si Kirt." Paalam ko sa kanya at umikot na para buksan pinto para papasukin si Kirt na mukhang matutulog na sa sobrang antok.

"Nah! Thanks for today." Sagot naman niya pabalik saka ngumiti. "I really enjoy this day." Sabi niya pa.

Ngumiti naman ako sa kanya pabalik saka pinasok si Kirt.

"Wait!"

Pigil niya sakin kaya liningon ko ito.

Pumunta naman siya sa tabi ko saka kinuha sakin si Kirt at siya ang kumarga nito at hinalikan sa ulo at pinapasok na ito sa loob ng kotse ko.

"Thank you." Sincere na sabi niya sakin.

Ngumiti lang naman ako sa kanya pabalik at binuksan ang pinto ng driver seat.

"Wait!" Pigil niya ulit sa'kin.

Wth?!

Huminto naman ako at tumingin sa kanya pabalik na ikinagulat ko dahil sa biglang pag yakap niya sakin sabay bulong.

"Thank you so much for this day." Sabi niya saka ako hinalikan sa ibabaw ng ulo ko.

"Thank you for making my son happy for this day." Sabi ko sa kanya at pumasok na sa kotse ko at pinaandar na ito.

Naiwan naman siya dun na nakangiti parin.

Hindi ko naman maiwasang ngumiti habang nag mamaneho ngayon. I'm happy that my son is happy. I really don't know how did they know but I'm happy that my son is happy at wala siyang galit sa daddy niya.

Pero kahit ganon gusto ko parin malaman kong pano sila nag kakilalang dalawa. I should talk Kurt when I'm going back to Batangas again.