Hiding The Architect's Son

chapter 32

Andito parin kami ngayon sa bahay or should I say mansion nila Kurt, dito narin kami nag lunch tulad ng gusto ng mga magulang ni Kurt.

Tama nga ang sabi ni Kurt na mabait nga ang mga magulang nito. Akala ko galit sila sakin dahil sa ginawa ko, sa pag tago ko ng anak namin ni Kurt sa kanya.

"Let's go, Cas, I will tour you here." Aya sakin ng mommy ni Kurt saka kinuha na ang kamay ko.

"Sure, ti- mommy." Hindi parin ako sanay na tawagin siyang mommy.

Kanina nakalimutan ko na 'mommy' na pala ang itatawag sa kanya kaya nagalit siya sakin kasi tinawag ko siya na 'tita'.

"So, hmm, how are you?"

Nagulat naman ako sa biglang tanong sakin ni mommy habang naglalakad kami paakyat ng second floor nila.

"I'm good tita." Nakangiting sagot ko naman sa kanya.

"You know, my son told us what happened five years ago and we're very sorry about that, iha." Sabi niya at tumingin sakin na nagsisisi talaga.

"Nah! It's okay tita, I understand. It's been five year's already let's forget it." Nakangiting sagot ko sa kanya.

"Yeah, you're right, let's forget it." Nakangiting sagot naman niya saka ako ginaya pataas. "Let's not talk about past let's talk about the present and the future." Kapagkwan ay dugtong niya.

Hindi narin naman ako sumagot at ngumiti nalang habang nakasunod parin sa kanya habang nakahawak parin siya sa mga braso ko.

"How was my son as a father, iha?" Kapagkwan ay tanong ni tita habang papasok kami sa isang kwarto.

"I don't know what the word exactly suit to tell about what kind of father Kurt is, mommy, but I can say that he's a great father to Kirt even thought they're just knowing each other for a months." Sabi ko naman kay mommy habang nakangiti at iniisip ang mga bagay na ginawa na ni Kurt sa anak namin.

Yes, he's a great dad, and a best dad to Kirt.

"He's a great and amazing son too, iha. When he's still a child, Kurt is like an ice, malamig pa sa ice makipagtungo sa mga ibang tao yong tipong kapag hindi mo tatanungin hindi talaga magsasalita kapag hindi mo kinausap hindi talaga magsalita. He's not vocal too, kahit sakin hindi nagsasabi ng problema o anong hinaing niya lahat ng gusto namin sinusunod niya ng walang reklamo, kaya noong pinagkasundo namin siya kay Ella ay wala kaming narinig na pagtututol sa kanya, sinunod niya iyon." Pagkwento sakin ni tita. "Not until one night, he came home drunk and he even cry in front of me and his father. He told us about you and your baby, he told us how he really love you and how he really care to you and to your baby. Sinabi niya samin lahat ng nangyari, awang awa ako sa kanya that time, as the same time nagsisisi. Hindi ko man lang napapansin na nasasaktan na pala at nasasakal nanamin siya. Hindi ko man lang napapansin na masyado na pala namin siyang nasasaktan at hindi na namin siya nakakausap ng mga bagay-bagay na gusto niya." Mahabang kwento ni tita at parang gusto na tumulo ng luha niya.

Bigla naman ako naawa kayo Kurt basi sa mga kwento ni tita tungkol sa kanya. Kahit ilang buwan lang kami nagkasama at nagkakilala ni Kurt, unti-unti ko rin siyang nakikilala noon.

Ngumiti naman ako kay tita saka siya yinakap to ease the regretness she feel.

"You're right, he's really amazing tita, you know what tita he's my crush before we know each other." pag-aamin ko kay tita na mukhang nagulat pa.

"Really?" Nagugulat na tanong niya.

"Yes, mommy, he's my crush, well first day of school that time and then I saw him and that's it I find him atractive even though he's cold and I find him mysterious too." Nakangiting kwento ko Kay tita habang iniisip ang panahon na crush ko palang si kurt.