yoonmin My Hero [ Completed ]

part 17

یک هفته بعد

جیمین تو خونه راه می‌رفت و مدام شماره پدرش و می‌گرفت اما خبری ازش نبود
یونگی که تازه دو روز بود از بیمارستان مرخص شده بود و روی مبل نشسته بود گفت: حتما سرش شلوغه

جیمین با بیتابی دوباره شماره پدرش و گرفت و گفت: امکان ندارد این همه مدت جواب من و نده حتما به مشکلی پیش اومده

نگرانیش هی داشت عمیق تر میشد و نمیتونست حسش پ کنترا کنه
به گریه نزدیک تر میشد و یونگی به هیچ عنوان این و نمی‌خواست

از جاش بلند شد و دستاش و دور دسر حلقه کرد یا صدایی آرومی گفت: نگران نباش عزیزم مطمئنم چیزیش نشده حالا هم نیاز نیست گریه کنی

جیمین تو بغلش چرخید و همون جوری که دستاش رو شونه های مرد بود گفت: نمیتونم نمیتونم ، دلیلی نداره جوابم و نده ، آخه چرا؟

یونگی پیشونیش و بوسید و گفت: چند دقیقه دیگه خودم بهش زنگ میزنم بیا یه چیزی بخوریم

پسر و به آشپزخونه برد و خوراکی هایی که تو خونه قایم کرده بود و در آورد

با اینکه تازه غذا خورده بودن اما این خوراکی ها میتونستن به آروم شدن جیمین کمک کنن

همون جوری که فکرش پیش پدرش بود تیکه کیکی کند و خورد

یونگی کنارش نشست و گفت: خب جیمینا ، بعد این قضایا باید برگردی مدرسه نه؟

جیمین سر تکون داد و گفت: همین الان هم مدت طولانی ای میشه که درسام و نخوندم ، باید همه رو از اول شروع کنم

یونگی لبخندی زد و گفت: نظرت چیه وقتی خواستی شروع کنی با هم درس بخونیم ؟

جیمین نگاهش کرد و گفت: درست خوب بود دوران مدرسه؟

یونگی موهای جیمین و نوازش کرد و گفت: آره خیلی خوب بود ولی هیچوقت با ورزش کنار نیومدم همیشه یه گوشه مینشستم و هر چی هم مربی تهدیدم میکرد حاضر به ورزش نبودم

جیمین خندید و گفت: تنبل بودی پس

یونگی اخم فیکی کرد و گفت: نبودم ، آخه ورزش میکردم برای چی ؟ من خودم اون موقع خیلی لاغر بودم

جیمین با لبخند گفت: فقط برای لاغر شدن نیست که ..... کلا برای سلامتی خوبه

یونگی جواب داد: هیچی به اندازه خواب برای بدن مفید نیست

جیمین بازم به یونگی خندید اینکه اون مرد برای پرت کردن حواسش از ساده ترین چیز ها استفاده میکرد و به هدف خودش می‌رسید واقعا قابل توجه بود

چند دقیقه گذشته بود و جیمین مدام به پدرش پیام میداد اما جوابی نمی‌گرفت

یونگی تو حموم بود وقتی که تلفن خونه زنگ خورد
به سمتش رفت و جواب داد: بله؟