Escape

0.7

Karşısında cansız bir obje gibi duruyordum. Aklımda parçalar daha yeni yeni oturuyordu. Bu yapboz parçaları birleştikçe korkum git gide daha çok artıyordu. O gün ki yaşadığım korku kendini tekrardan belli ediyordu.

İçimdeki düşüncelerde boğulurken kendimi avutmak için 'bu o değildir.' diyordum kendime sürekli. Esra'nın cevabıyla benden uzaklaşmıştı.

"Beğenmenize sevindik Bora Bey! Diğer işlemler kolay olacak. Görüşmemize gerek yok, uzaktan halledilebilir hepsi. Lütfen şimdi odadan çıkın." demişti. Sinirlendiğini anlamıştım Esra'nın. Çünkü sanki o burada yokmuş gibi davranıyordu. Hatta sadece bana konuşuyordu.

Bir şey demeden hızlıca odayı terketmişti. O çıkar çıkmaz elimi göğsüme koyup derin nefesler almaya başladım. Esra'nın telaşla yanıma gelmesiyle sorun olmadığını belirtmiştim. Bu yaşananlardan sonra ona büyük bir açıklama yapmam gerekiyordu.

Ona doğruları söylemem gerekiyordu ama nedense onu bu işin içine katmak istemiyordum. Kendim çözücektim. Ayrıca olayları bilmesi için hem biraz erken hem de riskliydi.

"Bu konuyu yemek yerken konuşmaya ne dersin?" demiş ve tatlı bir yüz ifadesi takınmıştım. O da bu halime dayanamamış ve gülümsemişti. Ofisten çıkıp her zamanki kafemize yönelmiştik.

Kısa yolculuğun ardından kafeye varmış ve boş bir masaya yerleşmiştik. Siparişlerimizi çabucak vermiş ve biraz zaman geçtikten sonra masamız çoktan doldurulmuştu bile. Yavaştan yemeğe başlamıştık ama benim söyleyeceklerimi merakla bekleyen iki çift göz vardı.

Boğazımı temizleyip Esra'nın gözlerinin içine baktım. Bazen gerçekten onun yanında olmak beni mutlu hissettiriyordu.

"Öyle bakma! Sende biliyorsun ki Polat Holding ünlü bir şirket. Gizledikleri bir ortakları olduğunu bilmiyordum. Adını hiç duymadığım içinde şaşırmıştım haliyle." anlamış bir ifadeyle suratıma bakmıştı.

"Anlıyorum Deniz. Bende şaşırmıştım. Başına bela aldıysan ya da kötü bir ruh halindeysen ben her zaman burdayım. Lütfen benden bir şey saklama." ona anlatamadığım için büyük pişmanlık duyuyordum. Esra'yı böyle bir tehlikenin içine atamazdım onun neler yapabileceğini bilemiyordum.

Esra'ya sahip olduğum için bin kez daha teşekkür ettim Allah'a onu bana gönderdiği için.

💫💫💫(Günümüz ;)

Şuanda onunla birlikte arabada sözde eve doğru gidiyorduk. Ellerimi bacaklarımın arasına koyup camdan dışarı bakıyordum. Onun ise bir eli direksiyonda diğer eli ise benim bacağımdaydı. Ne kadar elini çekmeye çalışsam da daha çok sıkıyordu her seferinde.

Arabanın içindeki bu sessizliğin hiç hayra alamet olduğunu düşünmüyordum. Onun yüksek tonda boğazını temizlemesiyle git gide korkum artıyordu.

""Neden böyle bir şey yaptın Deniz'im?"" sakin ses tonu daha çok gergin hissetmemi sağlıyordu. Gözlerim dolu doluydu. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Başarabilirdim ama yapamamıştım. Gene her zaman ki gibi beni bulmuştu.

Ben ona bakıp cevap vermemiş ve tekrardan cama doğru dönmüştüm. Gittiğimiz yerin etrafında bir ev bile yoktu. Bu adam gerçekten psikopattı.

""Deniz sana diyorum. Beni görmezden gelmemen gerektiğini biliyor olman lazım. Cevap ver!"" sona doğru bağırmasıyla yerimden sıçramıştım. Konuşsam bile bana kızacağını biliyordum ama konuşmasam daha fazla kızacağını da biliyordum.

Keşke o masa da Esra'ya bütün gerçekleri anlatsaydım diyordum kendime. İşte bazen keşkelerle yaşamak insanı zor duruma sokuyordu. Peki anlatsaydım Esra bana nasıl yardım edebilecekti ki. Onu bugün haricinde en son 1 yıl önce görmüştüm. Ben düşüncelerimde boğulurken gene cevap vermemiştim.

Sinirlenmemeye çalışarak bana çok sakin bir ses tonunda ama tehditkârlığını da belli ederek konuşmuştu. Elini yanağıma doğru çıkardığında korkarak geri çekilmiştim. Bu hareketim onun derin nefes almasını sağlamıştı. Kendini tutmaya çalıştığı aşırı belliydi. Bir sinir hastasından ne beklenirdi ki zaten.

""Güzelim, sana bir şey yapmayacağım. O güzel sesinden beni mahrum bırakma. Anlayamıyorum. O boktan hayatından çekip seni el üstünde tutuyorum. Her isteyebileceğin şeyi alıyorum. Evi bile senin zevkine göre dizayn ettirdim. Neden böyle bir şeye kalkıştın Deniz! Aklım almıyor kafayı yedirteceksin sen bana. Eve gidince konuşacağım, konuşacaksın.(!)""

İşte biliyordum. Eve vardığımızda cezam ağır olucaktı. Belkide uyuyamayacaktım bile. Asla pes etmeyi düşünmüyordum. Önüme ne sererse sersin, ondan sonum ölüm bile olsa kaçacaktım.

💫💫💫(Geçmişe devam;)

14.04.2021

Yemeğimizi yerken sanki biri bizi izliyormuş gibi hissetmiştim. Hızlıca etrafa baktığımda kimsenin olmadığını görmek içimi rahatlatmıştı. Yaşadığım olaylardan dolayı sürekli tedirgin oluyordum. Her an çıkabilirdi karşıma.

Esra'nın seslenmesiyle ona doğru döndüm. "Noldu Deniz? İyi misin sen! Yüzün bembeyaz olmuş." bir şey yok dercesine kafamı sallamıştım. Projemiz bittiğine göre yeni bir iş gelene kadar rest vericektik.

Ofise doğru yola koyulmuştuk. Bir kaç dosya işlerimiz vardı onları halledip eve gidecektik. Tabi Esra tatil yapıcaktı ama benim her gün gelip dosyalarla ilgilenmem gerekiyordu. İşlerimi halledip hızlıca otobüs durağına ilerledim.

Esra beni de davet etmişti tatil yapmaya ama pek hevesim yoktu. Büyük ihtimal boş zamanlarımı uyumak ve Kuzeylerle takılmak için kullanabilirdim. Bu nedenle onu reddetmiştim. Esra ise bir kaç güne zaten döneceğini o da  o zaman Cemle tatile gideceğini söylemişti.

Otobüs geldiğinde binip evimin yoluna koyulmuştum. Belli bir süre sonra karakolun olduğu duraktan geçerken inip hala söyleme taraftarıydım. Ama o olay korkmam için yetmişti ve evimin durağına yaklaşınca inmiştim.

Eve gitmeden önce marketin olduğu sokağa yönelmiştim. Almam gereken bazı şeyler vardı. Marketten çıktığımda etrafıma bakmadan duramıyordum. Sanki biri beni sürekli takip ediyormuş ya da izliyormuş hissine kapılıyordum.

Arkama baktığımda siyah bir aracın beni takip ettiğini gördüm. Emindim ki bu o kişiydi. Telefonuma gelen mesajla bunun o adam olduğunuda kendime kanıtlamış oldum.

-Bilinmeyen numara : Uslu bir kız olduğun için seni ödüllendireceğim en yakın zamanda Deniz.
21:21

-Bilinmeyen numara : Ah o zamanlar için aşırı heyecanlıyım!
21:21

🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤

*Yavaştan fazla oyalamadan bir sonraki bölümde olayları anlayacaksınız. Artık biraz aksiyon olsun değil mi?

Böyle hiç bir eğlencesi kalmıyor..

Fikirlerinizi belirtin lütfen. Düşüncelerini saklamak çok sıkıntı🤍🤍