Deniz hayatında böyle birşeyle karşı karşıya geleceğini hiç düşünemezdi.
Gerçekten bu zorlu hayatında yeni bir zorluk çıkmıştı karşısına. Özellikle şuanda tam önünde oturan adamı hiç görmemişti. Deniz'in kafası öne eğikti.
Adam ise sürekli onun ke...
Sabah bana sıkıca sarılan kollarla uyanmıştım. Dün havaalanına kadar ulaşmıştım. Nerdeyse başaracaktım. Fakat Bora beni bulmuştu. Unuttuğum nokta telefonuma gps koymasıydı. Bunu o an anlayamamam tamamen benim salaklığımdı.
Yataktan kalkıp yüzüme su vurmak istemiştim. Bora'nın kollarını kendimden çözmüş ve kurtulmuştum.
Banyodan çıktığımda Bora çoktan hazırlanmış yatakta oturuyordu. Sanırım erkenden işe gidecekti. Konuşmasıyla ona doğru adımlamıştım. Ayaklanırken söylemeyi ihmal etmemişti.
""Deniz, hazırlan bugün özel bir gün. Şirkete birlikte gideceğiz!"" aniden neden böyle bir karar almıştı ki? Kesinlikle sinirini böyle çıkarmak istiyordu. Ama anlamsızdı bu davranışı.
"Bir şey mi oldu Bora?" gülümsediğinde ondan bakışlarımı çekemiyordum. Anlaşılan aklında kurduğu durum onun hoşuna gidiyordu.
""Fazla sorgulama Deniz. Oraya gidince anlarsın."" derin bir nefes alıp dolaba ilerlemiştim. Bir yandan neden erken geldiğini merak ediyordum. Normalde daha uzun süre kalır diye düşünmüştüm. O kapıdan çıkınca adımlarımı dolaba yönlendirmiştim.
Kıyafet olarak üzerime gri bir elbise iç kısmıma ise beyaz bir gömlek giymiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşağı iner inmez Bora da hemen ayaklanmıştı. Elini bana uzatmıştı. Mecbur kabul edip elini tuttuğumda beni dışarı çıkarmıştı. Arabaya binerken aklında ne gibi bir plan kurduğunu düşünüyordum. Çünkü normalde beni asla dışarıda bir yere götürmezdi.
✨✨✨
Bir süre sonra şirketin önüne arabayı çekmişti. Kapımı açıp beni dışarı çıkardığında herkesin bakışları bana dönmüştü. Bu iğneliyici bakışlar beni aşırı rahatsız hissettiriyordu. Anlaşılan kim olduğum ve neden Bora gibi birinin yanında durduğum merak ediliyordu.
Aslında gayet normaldi Bora evliydi. Ama basın haberlerinde karısını hiç bir zaman göstermeyeceğini söylemişti. Haliyle şuanda etraftaki herkes beni sevgilisi bile sanıyor olabilirdi.
"Bora benim burada ne işim var?" bana cevap vermeyip belimden kendine çekmişti. Dışarıda olduğumuz için ani bir tepki veremiyordum. Binadan içeri girdiğimizde peşimize hemen bir kadın takılmıştı.
Beni görünce duraksasada konuşmasına devam etmişti. Söyledikleriyle kadının aslında Bora'nın asistanı olduğunu anlamıştım. Tek dikkatimi verdiğim cümlesi son cümleydi.
"Ayrıca söylediğiniz gibi basın memurları toplantı odasında sizi bekliyorlar Bora bey. İş ortaklarımız da orada." Bora kafasıyla onaylayıp benide peşinden asansöre sürüklemişti.
Toplantı odasının olduğu kata varmıştık. Kapıyı açıp içeri girdiğimizde herkes çoktan fotoğraflarımızı çekmeye başlamıştı. Neye uğradığımı şaşırmıştım. Flaşların arasından sadece bir beden dikkatimi çekmişti. Rüzgar... O da buradaydı.
