Deniz hayatında böyle birşeyle karşı karşıya geleceğini hiç düşünemezdi.
Gerçekten bu zorlu hayatında yeni bir zorluk çıkmıştı karşısına. Özellikle şuanda tam önünde oturan adamı hiç görmemişti. Deniz'in kafası öne eğikti.
Adam ise sürekli onun ke...
Eve girdiğimde tedirgin bir şekilde Esra'yı bekliyordum. Hala, Bora'nın neden izin verdiğini düşünüyordum. Altında kesinlikle bir şeyler yatıyordu. Telefonuma dinleme cihazı felan koymuş olabilirdi. O yüzden Esra ile olan konuşmamı kısa tutmuştum.
Zil çalınca adımlarımı kapıya yönlendirmiştim. Kapıyı açar açmaz Esra üzerime atlamıştı. Bende ona sıkıca kollarımı sarmıştım. Aşırı özlemiştim. Benden ayrıldığında kapıyı örtmüş ve koltuğa davet etmiştim.
İkimizde şuanda yan yana oturmuş ama yüzlerimiz birbirine dönüktü. Gözündeki özlemi görebiliyordum. Telefonumdan saate baktığımda 1:25 olduğunu gördüm. Bora'yı az çok tanıdıysam telefonumu bana kolay kolay vereceğini sanmıyorum.
Telefonumu kapatıp sertçe yere fırlatmıştım. Telefon parçalanırken Esra korkuyla yerinden sıçramıştı. Eğer kırmasaydım büyük ihtimalle burda yaptığım her şeyden haberi olucaktı. Beni tanıyamamıştı. Bunu düşüneceğimi bilmeliydi.
"Esra, biliyorum sana büyük bir açıklama borçluyum! Anlatacaklarımı dinlemeden önce özür dilerim." bana anlayışla başını sallamıştı. Derin bir nefes alıp baştan aşağı tüm detaylarıyla her şeyi anlatmıştım.
✨✨✨
"Deniz, üzgünüm. Aslında biz seni arıyorduk. Çünkü ulaşamamıştık. Kerem bize gelip senin iyi olduğunu söylemişti. Ama sen ne telefonlarını açıyordun ne de işe geliyordun. Kerem'e ilk başta inansamda sonrasında bir şey olduğu belliydi. Seni her yerde aramıştım. Polise kayıp başvurusuda yapmıştım ama nafileydi. Artık senin öldüğünü düşünmüştük. Ama meğersem Kerem Bey her şeyi biliyormuş! Ona yazıklar olsun!"
Ona sıkıca sarılmıştım. Esra benim ailemin bir parçasıydı. Onsuz gerçekten bu hayatta yaşamak istediğimden emin değildim. Ondan yardım istemek doğru bir karardı.
"Esra yarın beni almaya gelecek. Bir şey bildiğini çaktırma. Sana sadece evli olduğumu ve mutlu olduğumu söyledim tamam mı?" başını sallayınca bende konuşmama devam etmiştim.
"Benim kaçmam gerekiyor. Orada daha fazla duramıyorum. Her denediğimde ayrı bir ceza, ayrı bir işkence görüyorum ben Esra!" gözündeki pişmanlığı görebilmiştim. Bende pişmandım ona en başında anlatabilirdim. Bana yardımcı olmak istiyordu. Benim ise bugünü iyi değerlendirip güzel bir plan kurmam gerekiyordu.
"Deniz şöyle yapalım. Ben sana uçak bileti alayım. Bana 1 ay ver. Üzgünüm biraz uzun bir süre ama dayan! Her şeyi halledicem. Tam bugünden bir ay sonrası. Sana söz veriyorum seni oradan kurtaracağım Deniz'im!" gözlerimin dolmasına engel olamamıştım. İyi ki ona sahiptim. Büyük bir teşekkür hatta teşekkür ne kelime ona bir hayat borçluydum.
"Esra bugün burda kal birlikte uyuyalım." kafasını sallamış ve uzun zamandır görmediğim odama girmiştik. Eşyalarımın yarısı burdaydı. Bora'nın evindekiler hep yeni eşyalardı. Uykuya daldığımızda sabaha kadar kabuslar görmüş sürekli uyanmıştım.
✨✨✨
Sabahın ilk ışıklarıyla tam olarak alamadığım uykumdan uyanmıştım. Esra'ya baktığımda ise güzelce uyuyordu. Tüm gece bana destek olmuştu. Bu akşam Bora gelip beni alıcaktı. Esra da bunu bildiği için benimle bekleyecekti.
Dolabımı açtığımda çok fazla kıyafetimin burada olmadığını görmüştüm. Banyoya yönelmiş ve saatlerimi suyun içinde geçirmiştim. Uzun zamandır banyoda bu kadar kaldığımı bilmiyordum. Esra'nın seslenmesiyle bornozumu giyinip çıkmıştım.
Dolaptan kıyafet seçip çıkarmıştım. Mavi bir üst, gri tonlarda bir etek tercih etmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✨✨✨
Esrayla mutfağa gidip güzelce karnımızı doyurmuştuk. Masayıda toplayıp salona geçmiştik. Günümüzün çoğunu özlem gidermekle geçirmiştik. Planımız zaten belliydi. Hatta zamanın ne ara geçtiğini bile anlamamıştım. Nerdeyse her şeyi unutmuş gibiydim.
Kapının çalmasıyla zamanın geldiğini anlamıştım. Kapıyı açmadan önce Esra'yı tembihlemiştim.
"Esra sakın ben sana ulaşmadan bana ulaşma! Tam bir ay sonra ben sana ulaşıcam. Ben sana yazdığımda herşeyim hazır demektir. Arabana bin ve gel!" demiştim bir çırpıda. Kapıyı açtığımda Bora bana sarılmıştı. Esra'ya bir şey anlatmadığımı bildiği için bende karşılık vermiştim.
""Seni çok özledim Karıcım."" gülümseyip dudağını öpmüştüm. Bu hareketime gülümsemişti. Biranda kaşları merakla havalanmıştı.
""Deniz sana ulaşamadım. Geldiğimi haber edicektim. Telefonun nerde senin?"" kaşları çatılmıştı. Ne söyliceğimi bilemiyordum. Hemen yanıt vermiştim.
"Kusura bakma telefonu suya düşürmüştüm. Eskiydi zaten direkt bozuldu." anladım der gibi başını sallamıştı. Bildiğim bir şey varsa hesabını bana evde soracaktı. İnanmadığını biliyordum çünkü.
""Anladım güzelim. Hadi evimize gidelim. Görüşürüz Esra Hanım!"" demişti. Sanki ismini söylerken birşeyi ima ediyormuş gibi.
Esraya son kez sarılmış ve aşağı inmiştik. Yola koyulduğumda tekrardan kendi hapishaneme gidiyordum.
